“หึ มันเริ่มที่เพื่อนนอน ก็จบที่เพื่อนนอนเถอะ ถ้าเธอชอบฉันก็น่าจะรู้คำตอบตั้งแต่แรก”
“_” รู้คำตอบตั้งแต่แรกงั้นเหรอ ใช่ไหมล่ะ เราตกลงกันแล้ว ตลกจังเลยพัดชาเธอถามอะไร ฉันกล่าวโทษตัวเองในใจ ก่อนจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกอย่างลวก ๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาตั้งแต่ตอนไหน
“ตลกดีเนอะ ฉันก็แค่พูดเล่น” อิทธ์เหมือนจะไม่ตลกกับสิ่งที่ฉันพูด เขามองฉันนิ่ง ๆ แววตาท่าทางของเขานิ่งเรียบราวกับไม่มีอะไรอยู่ในหัว แต่เชื่อเถอะว่าเขาคิดอะไรบางอย่างอยู่ในนั้น
“ฉะ ฉันไปหาอะไรกินก่อน” ฉันลุกขึ้นจากเตียงนอน ก่อนจะเดินจากไป ทว่า
หมับ!
“เราจบกันแค่นี้เถอะ”
“หือ?” ฉันไล่สายตามองฝ่ามือหนาก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมองใบหน้าของเขา ทำไมถึงดูจริงจังขนาดนี้หรือเป็นเพราะว่าเขากำลังจะมีแฟน
“เหมือนที่เธอพูด นานแล้วเหมือนกันที่เราอยู่อย่างนี้...ดูเธอก็ไม่ได้มีชีวิตดีขึ้น”
“นายพูดอะไรเหรอ ฉันไม่ค่อยได้ยินเลย”
