"มึงล้างมือก่อนอุ้มหลานกูหรือยัง เชื้อโรคเยอะ!" ธันเดอร์เอ่ย
"งั้นซีโร่เข้าบ้านล้างมือฉีดแอลกอฮอร์ให้สะอาดเหมือนหน้าเสี่ยนะ แล้วค่อยมาอุ้มยัยหนู" บลิ๊งเอ่ย
'ครับคุณอา"
ซีโร่ยืนล้างมืออย่างอารมณ์ดี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้อุ้มลูก ลูกที่เขารู้สึกผิดด้วยมาตลอดปีกว่าที่ผ่านมา
"นายจะมาเรียกร้องอะไรตอนนี้"
เลนนี่เดินมายืนอยู่ด้านหลังก่อนกอดอกแล้วเอ่ยขึ้น เมื่อเธอไม่เข้าใจว่าซีโร่รังเกลียดเธอขนาดนั้น จะมาขอเจอลุกเธอทำไมกัน
"ยัยหนูก็เป็นลูกฉัน ทำไมฉันจะอยากเจอไม่ได้"
"ลูกเหรอ ลูกที่นายผลักใสไล่ส่งให้ไปหาพ่อคนอื่นเหรอ นายมันตลกชะมัด!!"
พูดจบเลนนี่เดินออกไปด้วยอารมณ์โมโห ซีโร่ก็ได้แต่นิ่งแล้วเดินออกไป ทันทีที่ได้อุ้มเด้กน้อย ซีโร่ถึงกับทำตัวไม่ถูก เธอหน้าเหมือนเขามาก นี่เหรอ ลูกที่เขาผลักใสว่าเป็นลูกของคนอื่น ทั้งที่เลนนี่มีแค่เขาคนเดียวในเวลานั้น
"คุณอาครับ แกชื่อว่าอะไรเหรอครับ" ซีโร่เอ
