"สวยจัง"
"ชอบมั้ย"
"ชอบแล้วยังไง มันไม่ใช่ของฉันสักหน่อย"
"แต่มันเป็นของลูกฉัน"
เลนนี่ชะงักมือที่กำลังเด็ดดอกไม้ทันที ลูกเขาแบบนั้นเหรอ ลูกเขา ที่ไม่ใช่ลูกในท้องเธอซินะ เลนนี่ค่อยๆละมือออกจากดอกไม้ตรงหน้า เธอไม่ได้มีสิทธิ์ที่จะเด็ดมันเพราะไม่ใช่เจ้าของ
"ทำไมไม่เด็ดมาล่ะ ชอบไม่ใช่เหรอ"
"ของบางอย่างต่อให้เราชอบแค่ไหน อยากได้มันแค่ไหน ถ้ามันไม่ใช่ของเรา เราก็ไม่ควรยุ่ง"
พูดจบเธอหมุนตัวเดินกลับไปนั่งบนรถกอล์ฟหวังว่าซีโร่จะพาเธอกลับบ้าน เขาเดินตามมาก่อนขึ้นรถและขับกลับตามที่เลนนี่ขอ เมื่อมาถึง เธอเดินตรงเข้าบ้านเงียบๆก่อนเข้าห้องไป
ซีโร่แวะคุยกับแม่บ้านสักพัก ก่อนเดินตามขึ้นห้องที่เลนนี่นอน เขาชะงักฝีเท้าเปลี่ยนเป็นเดินเบาลงเพราะกำลังตั้งใจฟังประโยคที่หญิงสาวเอ่ยราวกับพูดกับใครบางคน
มือเรียวลูบบนท้องแบนราบของตัวเองก่อนจะเอ่ยประโยคมากมายขึ้น ซีโร่บอกไม่ถูกเช่นกันว่าทำไมเขาถึงเจ็บเหมือนม
