"เหนื่อยมากซิ เมื่อไหรเธอจะหยุดทำแบบนี้สักที" ซีโร่เอ่ย
'อะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ"
"ผู้ชายหล่ออยู่ตรงไหน ฉันก็เจอเธอตรงนั้นตลอดเลยซินะ ฉันเป็นแค่คนที่ไว้แอบกินกันเล่นๆเงียบๆซินะ ออกข้างนอกถึงทำเป็นไม่รู้จักกัน!" ซีโร่เอ่ย
'นายโกรธเหรอ"
"ฉันไม่ควรโกรธเธอหรอก เธอก็เป็นแบบนี้ตั้งแรกแล้วนิ" ซีโร่เอ่ย
"เป็นบ้าอะไรของนายเนี้ย"
"กลับบ้าน หรือไปเก็บแต้มที่ไหนกันแน่ เธอจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนห๊ะ!"
"เออ!! ฉันไปเอากับคนอื่นมา พอใจนายมั้ย!!!"
"ฉันไม่ควรหวังอะไรกับเธอเลยจริงๆ เสียแรงเปล่า!!"
กล่องเล็กๆในมือของซีโร่ เขาฟาดมันลงพื้นอย่างแรงก่อนเดินออกจากห้องของเลนนี่ไป เธอไม่เข้าใจว่าทำไมซีโร่ถึงโมโหเธอมากขนาดนี้ แถมว่าพูดว่าเธอไปกับมีอะไรกับคนอื่นทั้งที่เธอเพิ่งออกมาจากบ้านแท้ๆ
ปึ่ง!!!! เสียงประตูปิดเต็มแรง เลนนี่มองมันอยู่แบบนั้นทั้งที่สับสนและก้โมโหเหมือนกันที่ถูกซีโร่พูดแบบนั้น เธอค่อยๆก้
