ชาลิสาอาศัยอยู่กับฟรานซิสจนเวลาล่วงเลยเข้าเดือนที่สอง ทั้งคู่ยังทำทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่อยู่ ๆ ในเช้าของวันหยุดสุดสัปดาห์ คนที่เพิ่งได้นอนเพราะมัวแต่ทำกิจกรรมบนเตียงกับเมียรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที พร้อมกับอาเจียนออกมาแบบเอาเป็นเอาตายคล้าย ๆ คนป่วยด้วยโรคร้ายแรง เขาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำราวครึ่งชั่วโมงก่อนเดินออกมาด้วยท่าทางอิดโรย
“พี่ฟรานเป็นอะไรคะ ทำไมหน้าซีดแบบนี้” คนเพิ่งตื่นนอนรีบลงจากเตียงไปประคองชายหนุ่มหน้าตาซีดเซียวหมดเรี่ยวหมดแรง
“พี่เวียนหัว คงพักผ่อนน้อยมั้ง”
ชายหนุ่มตอบออกมาด้วยเสียงเบาหวิวแทบจะไม่ได้ยินเลย
“งั้นนอนนะคะ วันนี้ไม่ต้องทำอะไรเดี๋ยวริสาจะทำข้าวต้มมาให้กิน” เธอพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวของคนป่วย
“ครับ แต่อย่านานนะพี่อยากอยู่ใกล้ริสา” คนป่วยยังไม่วายอ้อนเมียสาวพร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้เธอ ช่วงนี้เขาเป็นอะไร
