ตอนที่ 22
ชีวิตเจ้าเป็นของข้า
“ข้าไปดูด้วยตนเอง ที่บ้านทหารผู้นั้นมีมารดาและหลานชายที่ล้มป่วยจริงขอรับ” รองแม่ทัพเฉินเดินเข้ามาในกระโจมด้วยสีหน้าไม่ดีนัก เพราะเมื่อไปเห็นความเป็นอยู่หูถิงแล้ว เขาก็ได้แต่ส่ายหน้าเพราะความสงสาร หลานชายวัยสี่ขวบผอมจนเหลือแต่กระดูก และยังมาป่วยอีกด้วย แม่เฒ่าถิงก็ไม่ต่างกันเท่าไรนัก
หลิวอวี่หนิงพลันใบหน้าซีดลง พยายามค้นความทรงจำในชาติก่อน หูถิงผู้นี้ถึงแม้จะเป็นเพียงทหารตัวเล็ก ๆ ทว่ามากความสามารถ ครั้งนั้นก็เป็นหูถิงมิใช่หรือ ที่นำความเคลื่อนไหวของพี่ใหญ่นางไปขายให้กับอินจูหลี แต่นั่นนางไม่รู้ว่าทั้งคู่ร่วมมือกันตั้งแต่เมื่อไร และหากจำไม่ผิดชาติก่อนหาได้มีเหตุการเช่นนี้ นางไม่เคยจับได้ว่าเขาขโมยของ แต่อีกไม่นานหูถิงก็จะได้รับความไว้ใจจากพี่ใหญ่นาง เพราะทหารผู้นี้ขยันขันแข็ง และเก่งกาจด้านการสืบข่าว พี่ใหญ่นางเห็นแววจึงได้รั้งตัวไว้ใช้งาน ไม่ได้เรื่องนี้ต้อ
