บทที 6.4 นางเป็นคนของข้า (NC)
“คุณชาย ข้าไม่ไหวแล้ว”
เฉินเจ๋อหยุนมองร่างที่สิ้นแรงของนางแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างกายนุ่ม เจียงจูถิงเห็นเขายามรามือจากนางก็ขยับตัวซุกหน้าเข้าหาอกกว้าง เอ่ยเสียงหวานอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ดวงตาจะค่อยๆ ปิดลงอย่างอ่อนล้า
“คุณชาย ขอบคุณเจ้าค่ะ”
เฉินเจ๋อหยุนขยับตัวสอดแขนโอบรัดร่างนุ่มเข้ามาแนบชิด กดจมูกลงบนเส้นผมที่ชื้นเหงื่อของนาง ก่อนที่มุมปากจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถิงถิง เจ้าง่วงแล้วหรือ”
“เจ้าค่ะ”
“หากเจ้าง่วงก็นอนพักเอาแรงก่อน”
คำพูดอ่อนโยนของเขาทำให้เจียงจูถิงยิ้มกว้าง ที่แท้พ่อตัวร้ายก็ยังมีมุมที่ดีงาม เพียงแต่นางประเมินพ่อตัวร้ายนี่ดีเกินไป ในจังหวะที่นางกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทรา มือหนาข้างหนึ่งก็จับเรียวขานางพาดบนเอวหนาแล้วรัดตรึงเอาไว้
“คุณชายท่าน!”
“นอนเถิด ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว”
ไม่รบกวน แม้เขาจะเอ่ยบอกเช่นนี้ แต่มือที่สอดอยู่ใต้เอวบางกล
