เป็นเวลากว่าสามวันแล้วที่เหมราชแทบไม่ได้แตะต้องเมียตีทะเบียนของตัวเองแม้แต่ปลายเส้นผม เขากับปภาวรินทร์เพิ่งจะจดทะเบียรสมรสกันเมื่อสองวันก่อน แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายนั้นจะยอมเปิดโอกาสให้เขาใกล้เฉียดเข้าใกล้เธอเลยสักนิด!!
ผู้หญิงบ้าอะไรถึงคราวโกรธทำไมถึงได้ง้อยากง้อเย็นแบบนี้!
“คุณราชคะ”
เสียงเรียกเบาๆ จากสาวใช้ทำให้คนที่กำลังนั่งหน้าบูดจ้องมองเมียที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ฝั่งตรงกันข้ามขมวดคิ้ว
“อะไร!” เสียงขานรับห้วนๆ ที่บ่งบอกถึงความนิสัยไม่ดีอย่างรุนแรนทำให้ปภาวรินทร์ต้องละสายตาขึ้นจากหนังสือเล่มโปรดในมือชั่วครู่ ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าการที่เธอพยายามทำตัวห่างเหินมันทำให้เหมราชหงุดหงิดแค่ไหน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ต้องข่มใจเอาไว้ จะไม่ยอมใจอ่อนให้เขาง่ายๆ จนกว่าจะได้เห็นว่าเขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ
“คุณพลอยลดามาขอพบคุณราชค่ะ” เหมรา
