s*x’BRO 10
2128 คำ
s*x’BRO 10
“นี่มึงลงทะเบียนเรียนเรียบร้อยแล้วเหรอ?” เสียงหวานใสของแยมโรลเอ่ยถามฉันออกมา ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ
“ไม่นึกเลยว่ามึงจะเลือกเรียนมหาลัยเดียวกับพวกกู แถมพี่ของมึงก็ยังเรียนที่นี่ด้วยใช่ป่ะ” ไข่มุกถามฉันอีกคน
“เออดิ ตอนแรกกูกะจะเรียนอีกมหาลัยละ แต่พี่กูบอกให้เรียนที่เดียวกัน” ฉันบอกออกมาตามความเป็นจริง ตอนแรกฉันกะจะเรียนมหาลัยเดียวกับพี่ธามที่เป็นแฟนกับพี่ลูกแพร์อ่ะ เพราะมหาลัยนั้นมีชื่อเสียงในด้านสาขาที่ฉันเรียนอยู่ แต่โดนพี่ขัดซะอย่างงั้น
“ดีละที่มึงเรียนนี่ พวกเราจะได้เจอกันทุกวัน~” แยมโรลเอ่ยออกมาอย่างมีความสุขทันที แต่สายตาของนายกำลังเหลียวมองไปทางอื่นอยู่นะ...
“แถมยังได้เมาส์เรื่องผู้ชายทุกวันด้วยนะมึง มหาลัยนี้มีแต่หนุ่มเด็ดๆ” ไข่มุกเอ่ยออกมาอย่างขำๆ
“ใช่ๆ ได้เจอกลุ่มเพื่อนพี่มึงบ่อยๆด้วยพี่เอฟกับพี่เติ้ลที่โสดอยู่ก็ได้เจอ” แยมโรลเอ่ยขึ้น ฉันถึงกับชะงักทันที
เอฟงั้นเหรอ... เขาก็คงเรียนคณะเดียวกับจีโน่สินะ แต่จะว่าไปหลังจากที่ฉันไปคอนโดของเขาวันนั้นฉันก็ไม่เจอเขาอีกเลย หายไปไหนก็ไม่รู้...
“กูว่าพี่เติ้ลมีสาวชอบกันเยอะก็ไม่แปลกหรอก แต่ทำไมพวกมึงถึงไปหลงปลื้มเอฟได้ว่ะ คนแบบนั้นมีดีอะไร” ฉันถามพวกมันสองคนออกไปอย่างสงสัย
“นี่มึงไม่รู้อะไรมั่งเหรออีจี พี่เอฟอ่ะมีแต่คนอยากจะเป็นเมียเขานะโว้ย แถมแทบจะไม่มีใครเห็นพี่เขาควงสาวคนไหนเลยด้วย” ไข่มุกเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกเสียดาย มันคงกำลังจะมโนสินะว่าตัวเองได้เป็นเมียเขาอ่ะ
“นั่นดิ พี่เขาหล่อแบบคูลๆอ่ะ เย็นชา พูดน้อย หน้านิ่ง มันดูน่าลึกลับและน่าค้นหา มีแต่คนอยากจะสานต่อความสัมพันธ์กับพี่เขา แต่พี่เขาไม่เอาใครเลยนะสิ น่าเสียของชะมัด!” แยมโรลเอ่ยเสริม ฉันไม่เห็นเขาจะพูดน้อยตรงไหนเลยนะ ตอนเขาอยู่กับเขานี่พูดจากวนตีนใส่ฉันตลอด
“มึงโดนหลอกละ นั่นไม่ใช่ตัวจริงของเขาสักหน่อย!” ฉันเอ่ยค้าน นั่นมันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นแหละ หมอนั่นมันจอมสร้างภาพ ตัวจริงหื่นกาม โรคจิต ชอบพูดจากวนอารมณ์ต่างหาก!
“มึงรู้ได้ไงอีจี?” ไข่มุกเอ่ยออกมาอย่างแปลกใจกับคำพูดของฉัน
“เอ่อ...เปล่าหรอก ฉันแค่รู้สึกว่ากลุ่มเพื่อนของจีโน่มีแต่คนเจ้าชู้อ่ะ” ฉันบอกออกมา
“ก็จริงของมึงแหละ แต่พี่เอฟกูว่าคนดีสุดในกลุ่มละ ไม่เจ้าชู้ รักใครรักจริงด้วยมั้ง” แยมโรลบอกออกมา
ติ้งงงง ~ ติ้งงงง~
จู่ๆไอโฟนของฉันก็มีเสียงข้อความดังขึ้น ทำให้ฉันต้องหยิบขึ้นมาดูทันที ก็พบว่าเป็นคนคนนั้นอีกแล้ว ใช่... คนนั้นนั่นแหละ ผู้ชายน่าสงสัย แต่ฉันก็ยังคุยกับเขาอยู่ดี เพราะเขาคุยสนุก แถมยังรับฟังเรื่องของฉันทุกอย่าง ดูจะเป็นคนดีไม่น้อยเลยนะ...
Unknow : สมัครเรียนแล้วเหรอ?
Unknow : หายเงียบไปเชียว
ฉันอ่านข้อความนั้น ก่อนจะรีบพิมพ์กลับไปทันที และเขาก็ตอบฉันโคตรไวซะด้วยสิ หมอนี่ดูจะว่างตลอดเลยนะ ฉันส่งข้อความไปหาเขาทีีไรไม่กี่วิเขาตอบกลับมาละ อยากรู้จริงๆว่าเขาเป็นใคร
Ginaa : สมัครเรียนละ
Ginaa : โทษที กำลังเมาส์กับเพื่อนอยู่อ่ะ
Unknow : งั้นฉันไม่กวนละ
Ginaa : นี่
Ginaa : ถามไรหน่อยดิ
Unknow : ว่า?
Ginaa : คนที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังอ่ะ...
Ginaa : ที่ชอบแกล้งฉันบ่อยๆ
Ginaa : ตอนนี้เขาหายไปไหนก็ไม่รู้
Unknow : คิดถึงเขาเหรอ ?
Ginaa : ป่าว!
Ginaa : ดีละที่ไม่เจอหมอนั่น
Ginaa : พวกโรคจิต กวนประสาท โคตรน่าเบื่ออ่ะ ฉันเกลียดคนแบบนั้นที่สุด หายๆไปซะได้ก็ดี
Unknow : เขาอาจจะแกล้งเธอเพราะแอบชอบเธอก็ได้นะ
Ginaa : ไม่มีทางอ่ะ ฉันเกลียดคนขี้แกล้ง
Ginaa : คนแบบนั้นฉันไม่คิดจะเอามาเป็นพ่อของลูกหรอกนะ
Unknow : แล้วเธอชอบผู้ชายแบบไหนละ?
ฉันอ่านข้อความนั้นถึงกับชะงักไปโดยทันที และรีบเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันควัน ขืนฉันบอกสเปคผู้ชายที่ฉันชอบไป... ก็ได้โดนล้อพอดีนะสิ เพราะผู้ชายแบบนั้นไม่มีทางอยู่ในโลกเเห่งความเป็นจริงได้หรอก
“นี่จี มึงยังเอาแต่คุยกับผู้ชายคนนั้นอีกเหรอ?” แยมโรลถามฉันออกมาพลางมองฉันด้วยแววตาที่เป็นห่วง
“อืม ฉันยังคุยกับเขา... เพราะฉันรู้ละว่าเขาไม่ใช่พวกตาแก่เต๊าะเด็ก แต่เขาวัยใกล้เคียงกับพวกเรา” ฉันบอกออกมา ฉันเคยถามอายุเขาแล้วนะ เขาบอกว่าอายุ22ย่าง23 ก็ใกล้เคียงกับฉันเลย
“มึงเคยเห็นหน้าของเขาแล้วเหรอ?” ไข่มุกถามออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็น เออจริงสิ... ให้พวกมันดูรูปที่เขาเคยส่งมาให้ฉันด้วยดีกว่า
“อ่ะนี่ รูปเขา” ฉันบอกออกมาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองให้พวกมันดู พวกมันสองคนดูอยู่สักพักเหมือนนึกคิดอะไรบางอย่าง
“ไม่เห็นจะมีหน้าตาเลย! แต่...กูคุ้นๆรอยสักที่ข้อมือว่ะ เหมือนกูเคยเห็นใครสักแบบนี้เลย...” ยัยแยมโรลเอ่ยออกมาอย่างครุ่นคิด
“เออนั่นดิ กูก็คุ้น... เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออก” ไข่มุกบอกออกมาพลางหลับตานึก
“พวกมึงรู้จักคนที่มีรอยสักนี้งั้นเหรอ!!!?” ฉันโพรงออกมาอย่างตกใจ ถ้าพวกเพื่อนของฉันรู้จัก ฉันก็จะได้เจอตัวจริงเขาแล้วนะสิ... และจะได้รู้สักทีว่าเขาเป็นใคร!
“ไม่รู้ว่ะ ถ้านึกได้เดี๋ยวบอกละกัน” แยมโรลเอ่ย
“นั่นดิ กูก็จำไม่ได้แล้วว่าเคยเห็นที่ไหน” ไข่มุกบอกออกมาอย่างหมดความหวัง
“เห้ยมึง! พี่เอฟมาว่ะ... กำลังเดินมาทางนี้ด้วย!!!?” ยัยแยมโรลเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่ดูตกใจ ทำให้ฉันกับไข่มุกต้องมองตามมันไปทันที
เอฟกำลังเดินมาตรงนี้... ตรงที่ที่พวกฉันกำลังนั่งเล่นกันอยู่!
“หวัดดีครับน้องจีน่า ไม่เจอกันนานเลยนะ” เอฟเดินมาหาฉันพร้อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปาก
“นาย... หายไปไหนมา!”
“ถามแบบนี้คิดถึงฉันเหรอ หึ” เขามองฉันด้วยแววตาที่เรียบนิ่ง แต่ริมฝีปากของเขาก็ยังเหยียดยิ้มร้ายอยู่
“เหอะ! ฉันก็นึกว่านายตายไปซะแล้ว” ฉันบอกออกมาพลางมองหน้าเขาเขม็ง
“น้องทั้งสองคนครับ พี่ขอยืมตัวเพื่อนเราไปหน่อยนะ พอดีพี่อยากจะ’จัดการ’อะไรบางอย่างกับเพื่อนของน้องหน่อย...” เอฟเอ่ยบอกแยมโรลกับไข่มุก พร้อมกับเน้นย้ำกับคำว่า ‘จัดการ’ อีกทั้งเขายังใช้สายตาแหลมคนเหลียวมองมาทางฉันด้วย!
“ได้สิคะ! สำหรับพี่ได้เสมอ ❤️” ยัยแยมโรลเอ่ยออกมาอย่างหลงใหลสุดๆ เหอะ ถ้าหมอนี่หน้าตาไม่หล่อก็คงจะไม่ปลื้มหรอก
“ขอบคุณครับ” เอฟเอ่ยออกมาด้วยแววตาที่นิ่งเรียบ ก่อนจะดึงแขนฉันให้เดินตามเขาไปทันที อะไรของเขาเนี่ย!
“มีอะไรกับฉัน!?” ฉันถามเขาออกไปอย่างไม่พอใจ อะไรของเขาว่ะเนี่ยอยากจะมาก็มาอยากจะหายก็หายไปเลย
“ฉันคิดถึงเธอ” เอฟบอกออกมาอย่างแผ่วเบาจนฉันไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เขามองฉันแว๊บหนึ่งก่อนจะพาฉันขึ้นไปบนรถของเขา ไม่นานนักเขาก็ขับรถมาถึงบ้านของฉัน ว่าแต่... บ้านของฉันงั้นเหรอ!?
“นายพาฉันมาที่บ้านของฉันทำไม” ฉันถามออกมาอย่างสงสัยในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้ามาในบ้านของตัวเอง
“หรือเธออยากให้ฉันพาเธอไปคอนโดของฉัน?” เขาถามฉันออกมาพลางมองหน้าของฉันใกล้ๆจนรู้สึกว่าหน้าของฉันมันเริ่มร้อนผ่าวอย่างไม่รู้ตัว
“ในหัวนายมีแต่เรื่องพวกนี้ใช่ไหมเนี่ย!”
“หึ ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลยนะ มีแต่เธอที่คิดลึก...” เอฟบอกออกมาพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก
“โฮ่งๆ!”
“.......” เดี๋ยวนะ... เสียงอะไรอ่ะ!?
“โฮ่งๆ!~” เอ๊ะ... นี่เสียงหมาเห่านี่นา!
“พุดดิ้ง พ่อกลับมาละ” เสียงทุ้มต่ำของเอฟดังขึ้น ก่อนจะเดินมาอุ้มพุดดิ้งที่เป็นหมาของเขา
“นายเอาหมาของนายมาไว้ที่บ้านฉันทำไมอ่ะ” ฉันถามเขาออกมาอย่างแปลกใจ แถมเขายังเข้าออกบ้านของฉันได้เหมือนบ้านของตัวเองอีก
“ก็... อยากเอามา มีปัญหาเหรอ?” เขาถามฉันกลับแทน กวนตีชะมัดเลยหมอนี่
“ถ้านายยังกวนตีนฉันไม่เลิกฉันจะไล่นายออกไปจากบ้านจริงๆนะ ”
“ฉันจะให้เธอเอาพุดดิ้งไปเลี้ยง แค่ฝากเลี้ยงนะ” เอฟเอ่ยออกมาพลางยื่นพุดดิ้งให้ฉันอุ้มแทน ตะ...ตัวนุ่มชะมัด! แถมมันยังดูชอบฉันด้วยนะ หลับตาพริ้มเหมือนจะนอนหลับเลย งื้อออ~ น่ารัก!
“นายเอามาฝากฉันเลี้ยงทำไมอ่ะ?” ฉันถามเขาออกมาอย่างสงสัย
“ก็... ฉันอยากให้พวกเราสนิทกันมากขึ้นไง แถมพุดดิ้งก็ดูชอบเธอด้วย...” เอฟบอกออกมาพลางเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย อะไรของเขาเนี่ย... แต่ฉันก็อยากลองเลี้ยงหมาดูแหะ เกิดมาไม่เคยเลี้ยงเลย!
“แค่นี้เนี่ยนะ!!!?”
“อืม แถมฉันจะได้มาบ้านเธอบ่อยๆด้วยไง ไม่ดีเหรอ เธอจะได้เจอฉันทุกวันเลยนะ...” เอฟบอกออกมาก่อนจะดันตัวฉันให้ล้มลงบนโซฟาสีขาวเรียบหรูใจกลางห้องโถง
“แต่ฉันไม่อยากให้นายมาบ้านฉัน และฉันก็ไม่อยากเจอนายด้วย!” ฉันบอกออกมาพลางจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจ แถมตอนนี้ฉันอุ้มหมาเอาไว้ด้วยจะผลักเขาออกไปก็กลัวหมาเขาจะตก
“หึ... เมื่อไหร่เธอจะชอบฉันสักทีว่ะ” เอฟพึมพำออกมาเบาๆ พลางใช้นิ้วมือของตัวเองสัมผัสกับริมฝีปากของฉันเบาๆ
“หยุดแกล้งฉันสักทีได้ไหม ฉันจะหมดความอดทนแล้ว!” ฉันบอกเขาออกมาพลางจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่ดูเขาจะไม่เกรงกลัวฉันเลยนะ แถมยังเลื่อนหน้าของตัวเองเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิมด้วย!
“อื้มมมมม!!!” ฉันเบิกตาโพรงด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆเอฟก็ประกบปากฉัน... เขากำลังจูบฉัน! ทำไมเขาฉวยโอกาสกับฉันแบบนี้ตลอดเนี่ย! แถมหัวใจเจ้ากรรมของฉันมันเริ่มเต้นแรงมากขึ้นด้วย
“อื้มมม อืออ!” ฉันครางออกมาเบาๆเมื่อเอฟสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉัน แถมฉันยังรู้สึกได้ว่ามือหนาของเขาอีกข้างกำลังสอดใส่เข้ามาในเสื้อของฉันด้วย
“อะ...อ่อย!” ฉันพยายามดิ้นผละเขาแต่ก็ไร้ผล กลายเป็นว่าฉันเผลอปล่อยหมาของเขาออกจากอ้อมกอดของฉันแทน
ลิ้นร้อนของเอฟค่อยๆเกี่ยวพันลัดตวัดลิ้นของฉัน แถมยังดูดดันฉันมากขึ้นและมากขึ้น ตอนนี้จูบของเขารุนแรงและดุดันกว่าครั้งไหนๆเลยก็ว่าได้!
ทะ...ทำไมเขาต้องมาจูบฉันแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่เขาไม่ได้รักฉัน... เอ๊ะ! ทำไมฉันคิดแบบนี้แล้วมันเจ็บปวดที่หน้าอกกันนะ...
“หึ ทำไมเธอชอบทำหน้ายั่วยวนแบบนั้นนักว่ะ...” เอฟเอ่ยออกมาทันทีหลังจากที่ผละจูบจากฉันออก แต่มือหนาของเขายังคงสอดใส่เข้ามาในเสื้อของฉันอยู่ แถมเขายังปลดตะขอเสื้อชั้นในห้องฉันอีก Shit!
“ฉันจะหมดความอดทนแล้วนะ... ไม่ไหวแล้ว...” เอฟเอ่ยออกมาก่อนจะจูบฉันอีกครั้ง แต่จู่ๆก็มีเสียงใครดังขึ้นมา ทำให้เขาถึงกับหยุดการกระทำ
“ทำอะไรกันนะ!!!!?”
- ผู้เขียน
