Chapter 16

1327 คำ

"กลับเดี๋ยวนี้" ผมกระชากแขนหนูหน่อยให้มาใกล้ตัว ผมหงุดหงิดมากจริงๆทั้งไอ้บ้านั้นที่กวนประสาทและมองเมียผมอย่างกับจะกลืนกินอย่างนั้นแหละ อยากจะกระทืบให้จมดินแต่ผมต้องยั้งไว้ก่อนเพราะยัยตัววุ่นวายตรงหน้าพยายามห้ามผมตลอด "ค่ะ คุณลาเต้ค่ะหนูหน่อยต้องไปแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือนะคะ" "ไม่ต้องไปคุยกับมันอยากโดนดีใช่ไหม" ผมตะโกนแทรกเข้าไปก่อนที่ผมจะโมโหแล้วทำอะไรมากกว่านี้ผมรีบลากแขนเธอออกไปจากร้านทันที เดินมาถึงรถผมก็ยัดเธอเข้าไปในรถทันที "นั่งตรงนี้แล้วอย่าคิดลงไปนะไม่อย่างนั้นไอ้คนเมื่อกี้เดือดร้อนแน่" ผมขู่เธอออกไปก่อนจะปิดประตูรถแล้วเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ ผมมองหน้าเธอไม่พูดอะไรมองจนเธอก้มหน้าหลบตาผมนั้นแหละ "ก้มหน้าทำไม" "ไม่อยากเห็นหน้าคุณกรค่ะ" ผมถึงกับอึ้งไปเลยเพราะเกิดมาไม่เคยได้ยินประโยคนี้จากปากของเธอเลยสักครั้ง ผมบีบแขนของเธอเชยคางเธอขึ้นมาสบตากับผม "โอ๊ยยย หนูเจ็บนะ" "

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม