ตอนที่ 2 ซื้อเวลา
791 คำ
ห้องทำงานผู้บริหารไฟแรงสมชื่อเพลิงกัลป์หนุ่มหล่อมาดเข้มหน้าคมเจ้าของส่วนสูงร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรกำลังก้มตรวจเอกสารเพื่อทำเวลาให้เสร็จเร็ว ก่อนจะมีเรื่องชวนให้ปวดหัวเรื่องใหม่เข้ามาแทนที่
“คุณนีน่ามารอแล้วครับนาย”
อำพลเลขามาดกวนวิ่งแจ้นเข้ามารายงานเจ้านายด้วยใบหน้ารื่นรมย์เหมือนกำลังสมรู้ร่วมคิดกับผู้มารอทำเรื่องอะไรสักอย่าง
“จิ๊ รีบมาจังวะ” เพลิงกัลป์สบถอย่างหัวเสียเล็กน้อยที่ตัวป่วนดันมาเร็วกว่าปกติซึ่งมาเร็วมากอยู่แล้ว นีน่าเหมือนใช้ชีวิตเพื่อรอเขาเท่านั้น
นัดบ่ายสาม นีน่ามาถึงแล้วตั้งแต่บ่ายโมง!
“คุณนีน่าบอกว่าห้ามช้าเด็ดขาด”
เลขาหนุ่มเตือนเจ้านายด้วยความปรารถนาดีพร้อมทั้งส่งสายตาบอกนัย ๆ ว่าอย่าช้าถ้าไม่อยากระเบิดลง
“เออกูรู้แล้ว ขอเซ็นเอกสารก่อน มึงไปหาอะไรให้นีน่ากินรองท้องไปก่อน”
ลูกน้องเขาจ้างทุกเดือนแต่กลับเหมือนทำงานให้นีน่าโดยเฉพาะ
“คุณนีน่าไม่อยากกินอะไรครับ”
อำพลตอบทุกอย่างตามที่คู่หมั้นเจ้านายบอกเป๊ะ ๆ ไม่มีขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่พยางค์เดียว
มันลูกน้องเขาจริงมั้ย!
“เสร็จพอดี ให้เข้ามาได้” มีคู่หมั้นเหมือนมีกรรม ทำอะไรก็ต้องเอาใจ ถ้าขัดใจมาเมื่อไหร่องค์แม่ก็ประทับพร้อมแหกอกเขาในทันที
น่าเบื่อ!
“พี่เพลิงขาาาาา” เสียงหวานลากยาวดังตั้งแต่หน้าประตูเรียกสีหน้าเบื่อหน่ายออกมาในทันที
“มีอะไรอีก” คนไม่ทันตั้งตัวแต่ชะงักเมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
“พาไปซื้อกระเป๋าหน่อย” ร่างขาวอมชมพูหน้าอกไซซ์เกินมาตรฐานทั่วไปนั่งฉับลงบนตักคู่หมั้นสุดหล่อ ใช้สายตาหวานอ้อนให้เขาไปเดินเที่ยวด้วย
“เอาบัตรไปสิฉันไม่ว่าง” หากเพลิงกัลป์จำไม่ผิด เขาพาคู่หมั้นสาวไปซื้อกระเป๋ามาแล้วถึงสามสัปดาห์ติด ๆ แต่เจ้าตัวก็ยังคงอยากไปซื้อมันอยู่ร่ำไป
“ไม่เอา ต้องไปด้วยเผื่ออยากได้หลายใบ”
หญิงสาวอ้อนตาปริบ ๆ อ้างไปเรื่อยทั้งที่จริงแล้วเธอแค่อยากไปเดินเที่ยวกับเขาเท่านั้น สิ่งที่เธอซื้อจริง ๆ ไม่ใช่กระเป๋าแต่เป็นเวลาที่ได้อยู่กับเขามากกว่า
“ฉันไม่ว่าง!” ชายหนุ่มปฏิเสธทันที เพราะแค่คิดว่าต้องเดินในห้างเป็นชั่วโมงก็เบื่อจะแย่
“เหอะ ไม่ว่างหรือไปควงคู่ขาพี่เพลิงกันแน่ มันยังไม่เลิกยุ่งกับพี่อีกเหรอ นีน่านึกว่าจะมียางอายกว่านี้ซะอีก เหอะ แต่ช่างเถอะ นีน่าค่อยไปเคลียร์ทีหลัง เพราะคนผิดจริง ๆ มันคือพี่เพลิง”
ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มเริ่มบึ้งยามเอ่ยถึงคู่ขาของคู่หมั้นที่โผล่มาให้เธอฝึกปรือการตบอยู่บ่อยครั้ง
“นีน่าอย่าเอาแต่ใจตัวเองนะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปก็ไม่เห็นจะซื้อ”
เขาพาไปสามอาทิตย์แต่ไม่เคยได้กลับมาสักใบ แวะดูหนังบ้างกินข้าวบ้างเดินเอ้อระเหยไปเท่านั้น
ซื้อให้ได้ แต่ช่วยเลือกสักที!
“ก็มันเลือกไม่ถูก พี่เพลิงก็พาไปใหม่สิคะ ถ้าไม่ไปนีน่าจะฟ้องแม่พิมแน่”
พิมมาดาคือว่าที่แม่สามีสุดใจดี ผู้เป็นอาวุธชั้นดีให้เธอเอามาอ้างแกมข่มขู่ให้เพลิงกัลป์ยอมตามใจ และมันมักได้ผลทุกครั้งทั้งที่จริงแล้วเขายอมตามใจเพื่อตัดรำคาญเท่านั้นไม่ได้กลัวผู้เป็นแม่แต่อย่างใด
“จะไปก็ลุก!” คนถูกข่มขู่ถอนหายใจก่อนจะดันคนบนตักให้ลุกเสียที เธอไม่รู้หรือไงว่าไม่ควรแต่งตัวยั่วยวนผู้ชายแล้วมานั่งท่านี้
“พี่เพลิงของนีน่าน่ารักที่สุด จุ๊บ”
ไม่มีการขยับแต่กลับเบียดกายเข้าหาพร้อมกับจูบปลายคางที่มีไรหนวดเบา ๆ ซึ่งก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเจ้าตัวถูกตามใจ จนความตกใจในคราวแรก ๆ แปรเปลี่ยนเป็นเคยชิน นีน่าอยากทำอะไรก็ทำไป ขอแค่อย่าเหวี่ยงวีนให้เขาปวดหัวก็พอแล้ว
นีน่าลูกสาวเพื่อนแม่ที่เสียชีวิตไปแล้วอยู่กับย่าไพลินสองคน บ้านอยู่ติดกันทำให้สนิทจนสองบ้านอยากเกี่ยวดอง ผลจึงตกมาที่เขาต้องหมั้นกับนีน่าที่อายุห่างจากเขาหลายปี หลังจากพ่อเสียชีวิตเขามาดูแลกิจการทุกอย่างรวมทั้งเป็นเสาหลักของครอบครัว ในชีวิตเหลือแต่แม่จึงยอมให้คู่หมั้นตัวแสบเอาแต่ใจมาตลอด
- ผู้เขียน
