แกร๊ก~
"โทษที พอดีกูแวะไปซื้อแตงโมให้ลูกกูก่อนมาน่ะ ไม่ได้มาช้าเกินไปใช่ไหม"
"ไม่หรอกครับ เฮียภพก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน" ผู้มาใหม่พยักหน้ารับ ประกายตาที่เคยเย็นชาทว่าถูกแทนที่ด้วยความรักความอบอุ่นในยามที่มองภรรยาและลูกๆ กวาดมองออกไปรอบๆ ห้อง
กลิ่นหอมในแบบของผู้หญิงมันทำให้เขาสนใจ ไวเท่าความคิด ภูมิรพีมองกลับไปยังชั้นรองเท้า
และรองเท้าของผู้หญิงหลายต่อหลายคู่ที่วางอยู่มันทำให้ผู้เป็นพี่ที่รับรู้ว่า น้องชายของตัวเองมันแอบร้ายระบายเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
"ไอ้เรื่องที่สปอยขึ้นมา กูนึกว่าไม่มีอยู่จริง"
"มันมีอยู่จริงครับเฮีย แต่ตัวจริงหรือเปล่าอันนั้นมันเป็นอีกเรื่องนะ"
"ตัวจริง?"
"สู่รู้นักนะมึง" ภูพิงค์ไหวไหล่ แค่คำด่าด้วยประโยคสั้นๆ ไม่ได้กระทบกระเทือนสิ่งใดในร่างกายของหนุ่มหล่ออย่างภูพิงค์ได้เลย
แกร๊ก~
ประตูห้องนอนถูกปลดล็อกก่อนจะถูกกระชากให้เปิด ตามด้วยร่างบอบบางที่อยู่ในชุดสบายๆ
