ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูที่อยู่ในมือสั่นสะเทือนขึ้นเมื่อมีสายเรียกเข้า
ดวงตากลมสวยกลอกกลิ้งไปมาพร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงขึ้นมาอัตโนมัติ
ทั้งที่ก่อนหน้านี้แอบเศร้า เพราะคนบางคนเลือกที่จะหายไปโดยไม่ส่งข่าวว่าเขาจะกลับมาที่นี่อีกไหม สุดท้ายความรู้สึกนอยด์ก็ถูกแทนที่เมื่อเขาโทรกลับมา
"อะแฮ่ม!" ซาเฟียร์แอบซ้อมคอเบาๆ เพราะสิ่งที่ต้องการคืออยากเห็นเสียงของตัวเองเป็นปกติ จากนั้นจึงยอมรับสายแต่โดยดี
"ค่ะ..."
[ นอนรึยัง ]
"มัวดูอะไรเพลินๆ น่ะค่ะเลยยังไม่นอน"
[ ไม่ได้รอฉันใช่ไหม ] น้ำเสียงหยอกล้อจากทางปลายสายส่งผลให้คนฟังถึงกับตาโต
"ปะ เปล่า หนูไม่ได้รอ"
[ หมายความว่าถ้าเธอง่วงเธอก็จะยอมเข้านอนก่อน หากฉันไปหาเธอก็จะยอมให้ฉันเรียกเธอที่หน้าประตูหรือไม่ก็ใส่พาสเวิร์ดเข้าห้องไปเองแบบนั้นเหรอ? ]
"หนูไม่ได้คิดแบบนั้น แต่จริงๆ พี่ก็ควรโทรกลับมาบอกว่าวันนี้จะมาหรือไม่มา โตแล้วน
