เท้าเปลือยที่เกร็งกับที่นอนค่อยๆ คลายออกเมื่อแรงกระแทกกระทั้นสิ้นสุดลง
ซาเฟียร์หอบหายใจถี่คล้ายกับคนที่พึ่งผ่านการวิ่งในระยะไกลมาหมาดๆ ยังไม่ทันมีโอกาสได้คิดสิ่งใดทั้งนั้น ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มตัวลงมาหา กดปลายจมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มเนียนอย่างอ่อนโยน
คนที่ไม่เคยเปิดโอกาสให้ชายใดได้เข้าใกล้หัวใจเต้นรัวแรงขึ้นมาอย่างง่ายดาย
"ยังเจ็บอยู่ไหม" ซาเฟียร์ตวัดสายตามาจ้องมองคนทางด้านบน นิ้วยาวเลื่อนมาเกลี่ยน้ำตาออกจากพวงแก้มเนียนอย่างใส่ใจ
ในยามที่ได้หยุดมอง ได้จับจ้อง ยิ่งได้เห็นว่าเสน่ห์บนตัวเขามันมากมายเหลือเกิน
"หนูอยากเข้าห้องน้ำ"
"อีกรอบไหวรึเปล่า" มือเรียวที่เกาะบ่ากว้างเกร็งขึ้นมาอัตโนมัติ เพียงแต่นึกถึงความใหญ่โตที่รุกล้ำเข้ามาในช่องทางคับแคบซ้ำๆ ความเจ็บปวดมันก็แทรกเข้ามาอย่างจัง
"นะ หนูไม่ไหว"
"ทำบ่อยๆ เดี๋ยวมันก็ชิน ความเจ็บมันจะหายไปเอง"
"หนูไม่ใช่เด็กสามขวบนะที่พี่จะมาหลอกล่อ
