วันต่อมา
พวงชมพูรู้สึกถึงความเป็นอิสระ อิสระที่ว่านี้คือ อิสระทางร่างกาย เหตุผลที่เธอรู้สึกเช่นนี้เป็นเพราะเมื่อวานนี้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น มารดาของกัญญารัตน์ประสบอุบัติเหตุขณะไปเที่ยวกับบิดาที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี และเข้าพักรักษาตัวในโรงพยาบาลเอกชน กัญญารัตน์ที่รักมารดามากจึงเดินทางไปสุราษฎร์ธานีแบบปัจจุบันทันด่วน แม้ว่าจะรู้สึกเช่นนี้เพียงแค่สองวัน เนื่องจากปราณปวิชบอกว่าจะกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีความรู้สึกนั้นเลย
แม้ว่าตัวไกลกันปราณปวิชก็ยังส่งข้อความมาหา ข้อความแต่ละครั้งคือถามไถ่ว่าอยู่ไหน ทำอะไรมากกว่า หากเธออ่านและตอบเขาทุกครั้งก็ไม่มีปัญหา เขาจะไม่อารมณ์เสียหรือหงุดหงิด แต่หากเธอไม่อ่านข้อความภายในครึ่งชั่วโมง ปราณปวิชจะโทรศัพท์มาหาทันใด
พวงชมพูใช้ชีวิตตามปกติ วันนี้เธอไม่มีเรียนแต่มีนัดกับวรเทพ รวิกาญน์และเพื่อนอีกคน ไป
