“พี่ไม่อยากกินอะไรเลยนอกจากนั่วหลิว นะจ๊ะ นั่วหลิวจ๋า ขอให้พี่กินนั่วหลิว พี่อยากกินนั่วหลิวเมียรักของพี่ที่สุด”
คำพร่ำพลอดพร้อมดวงตาเว้าวอนร้องขอก็ทำให้นั่วหลิวต้องพยักหน้าอนุญาตอย่างเอียงอาย
“อุ้ย! ตรงนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องเข้าบ้านก่อนเจ้าค่ะ”
“ได้สิจ๊ะ เข้าบ้านก่อนก็ได้”
มือปราบสุดหล่อรับคำก่อนจะให้ร่างอรชรจับจูงเขาก้าวขึ้นบันไดท่าน้ำ จากนั้นเขาก็ไม่ปล่อยให้นั่วหลิวห้าม ต้นแขนแกร่งตวัดรัดร่างแบบบางขึ้นแนบอกและพาก้าวเข้าสู่ตัวบ้าน แค่ก้าวผ่านบานประตู ทั้งทรวงอก บั้นเอว รวมทั้งสะโพกผายก็ถูกจู่โจมคลึงเคล้นจากฝ่ามือร้อนๆ ในทันที
นั่วหลิวยังพยายามปัดป้องเพราะแม้ว่าจะเข้ามาในตัวบ้านแล้ว แต่ก็เป็นห้องโถงใหญ่ ไม่ใช่ห้องหับมิดชิดที่มือปราบหนุ่มจะมาขอทำรักกับนางได้
“อื้อ... พี่จิ้นซินเจ้าคะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ”
“ไม่เดี๋ยวแล้วเมียจ๋า พี่ตามใจนั่วหลิวแล้วนะ นี่ก็เข้ามาในบ้านแล้วด้วย
