จิ้นซินนอนหงายครวญครางไม่ขาดปาก ริมฝีปากของนั่วหลิวช่างเป็นสิ่งอัศจรรย์ นางโลมในเมืองหลวงยังมีลีลาปลายลิ้นไม่เทียบเท่านั่วหลิวทำ หรือนั่นเป็นเพราะเขาไม่รัก แต่เมื่อเป็นนั่วหลิว เมื่อผู้หญิงที่รักจับจูบดูดเลียให้ เขาจึงทั้งสุข ซ่าน เสียว เป็นทวีคูณ
“โอว... นั่วหลิว... ซี้ด... เมียจ๋า... โอว...”
เขาได้แต่ครางไม่ขาดปาก และก็ต้องเสียวมากขึ้นเมื่อนั่วหลิวละริมฝีปากออกจากแท่งหยกแข็งอุ่น ก่อนจะพาเรือนร่างงามระหงขึ้นคร่อมเขา ดวงตาสวยหวานทว่าร้อนแรงที่สุดทอดมองเขา นางยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา แต่ช่างเป็นรอยยิ้มแห่งความปรารถนาหยาดเยิ้ม
มือแบบบางจับแท่งหยกของเขาให้ตั้งตรง ขณะร่างงามโหย่งตัวสูง จากนั้นส่วนหัวที่ถูไถกับความฉ่ำเยิ้มก็ทำให้เขาอ้าปากค้าง เกร็ง เสียวไปทั้งร่าง เมื่อดอกเหมยงามของนั่วหลิวเบ่งบานครอบครองแท่งหยกของเขา
“นั่วหลิว...” นางขยับเสียดสีก่อนจะกดความลึกลับครอบครองแท่งหยกของเขา “นั่ว
