หลังจากย้อนมาอยู่ในยุคจีนโบราณได้เกือบสามเดือน เธอก็เริ่มปรับตัวและเข้าใจทุกอย่างได้มากขึ้นไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมการเป็นอยู่ต่าง ๆ หรือมารยาทในการวางตัวที่มารดานั้นกล่อมเกลาจนหูชาและเธอก็ได้รู้ว่าความสนุกสุด ๆ นั้นคือการได้แอบมารดา มาเที่ยวตลาดแบบวันนี้
“เริ่ดอะ มีของให้เลือกดูตั้งมากมายเลย รู้แบบนี้หนีออกมาบ่อย ๆ ดีกว่า”
ทิชามองของสวยงามต่าง ๆ อย่างหลงใหลเครื่องประดับมากมายวางอยู่เกลื่อนตา // กรี๊ดดดด สวรรค์นักช็อปอย่างอีทิชาเลยแหละ
“ท่านพ่อค้าปิ่นหยกนี้ราคาเท่าไหร่”
ทิชามองปิ่นหยกแกะสลักชิ้นสวยตาเป็นประกายวิบวับ อย่างพึงพอใจ รู้สึกอยากครอบครองเพราะของมันต้องมี
“คุณหนูปิ่นหยกโบราณนี้ราคา 50 อีแปะ”
พ่อค้าวัยกลางคนตอบราคาปิ่นงามกับคุณหนูคนงามที่กำลังสนใจเครื่องประดับที่เขานั้นขายอยู่
“โห ลดหน่อยได้หรือไม่วันนี้ข้านำเงินมาแค่ 30 อีแปะ เท่านั้นเอง”
ทิชาก้มมองเงินในถุงก่อนจะถอนหายใจออกมา
