ตอนที่ 5 เสี่ยวอี้เฟยแปลกไป!!!
668 คำ
บุรุษผู้นี้ช่างโง่งมนักมีสตรีงดงามประดุจนางฟ้ามาตามรักตามหลงยังเมินเฉยได้ประหนึ่งตนเองนั้นคือยอดชาย แหวะ คิดแล้วจะอ้วก ชิ เสี่ยวอี้เฟยเจ้าตายตาหลับได้เพราะทิชาคนนี้จะเอาคืนบุรุษผู้นี้ให้เอง
“ท่านพี่กลับมาเหนื่อย ๆ เช่นนี้ดื่มน้ำจากผลไม้ที่อี้เฟย ทำดูสิเจ้าคะ”
ทิชานั่งข้างผู้เป็นพี่ชายพร้อมกับหยิบน้ำผลไม้ที่ตัวเอง เป็นคนทำเองกับมือยื่นไปให้ // ชาติปัจจุบันชอบน้ำผลไม้ชาตินี้อาจจะชอบเหมือนเดิมก็ได้
“อืม ลำบากเจ้าแล้วเฟยเอ๋อร์รสชาติดียิ่งนัก”
ผู้เป็นพี่ยิ้มให้น้องน้อยที่ยิ้มรับอย่างตื่นเต้นดีใจจนลืมกิริยาว่าตอนนี้ตนเองนั้นกำลังอยู่ต่อหน้าชินอ๋องอดีตคนที่เสี่ยวอี้เฟยรักมากมาย
พระเนตรคมมองสตรีแสนงามที่มีรอยยิ้มเปื้อนบนใบหน้านั้นอย่างมิอาจละสายตาไปได้ ก่อนจะพยายามเตือนสติตนเองว่านางผู้นี้หาใช่คนที่พระองค์นั้นควรใส่พระทัยไม่
“โอ๊ะ ลืมเลยขอประทานอภัยเพคะ นี่ของชินอ๋อง”
นางวางแก้วที่ทำจากกระบอกไม้ไผ่ข้างจานอาหารก่อนจะเดินออกมานั่งที่เดิมของตนเอง
“อาหารตรงหน้านี้เรียกว่าอะไรหรือแล้วไม้สองชิ้นนี้คือ สิ่งใด”
นอกจากจะไม่ได้สนใจแก้วน้ำ สหายสูงศักดิ์ของผู้เป็นพี่ชายยังหันมาถามถึงอาหารตรงหน้าอย่างสนพระทัยใคร่รู้นักว่าอาหารตรงหน้านี้นั้นต้องกินอย่างไร เหตุใดดูแปลกประหลาดเช่นนี้
“สเต๊กเพคะ อาหารนี้คนทางฝั่งตะวันตกนิยมกันมากอี้เฟยเคยอ่านเจอมาจึงลองทำดูส่วนไม้อันนี้เรียกว่าส้อมและอันนี้คือมีดใช้หั่นเนื้อสเต๊กพอดีคำแล้วก็กินแบบนี้ ส่วนนี่เรียกว่าสลัดเพคะเอาไว้กินคู่กัน หากรู้สึกเลี่ยนเกินไปก็จิบน้ำผลไม้ไปด้วยได้เพคะ”
เสี่ยวอี้เฟยอธิบายไปด้วยพร้อมกับสาธิตการใช้มีดกับส้อมที่ทำจากไม้ที่ให้บ่าวในจวนทำขึ้นให้กับทุกคนบนโต๊ะอาหารได้ลอง ทำตามอย่างเป็นธรรมชาติ กิริยาน่าเอ็นดูยามเคี้ยวอาหารในปากจนแก้มยุ้ย // อิอิ ไงล่ะอึ้งในความสวยและฉลาดของทิชาเลยละสิ เจ้าบุรุษหน้าโง่! แหม กล้ามาเมินใส่ทิชาเน็ตไอดอลสาวที่คนตามหลายล้านคน แฮร่ แต่ช่างเถอะตอนนี้ขอกินสเต๊กตรงหน้านี้ดีกว่า ง่ำ ๆ ๆ
“นั่นเจ้าอธิบายหรือจงใจจะกินก่อนกันแน่เฟยเอ๋อร์ ฮ่าฮ่า”
ท่านแม่ทัพเย้าแหย่น้องสาวที่อธิบายจบก็เผลอจิ้มอาหารตรงนั้นเข้าปากอีกหลายคำ
“เป็นจริงดั่งพี่ชายเจ้าว่าไม่ผิด น้ำผลไม้นี้คงจะหวานเกินไปสักหน่อยแล้ว แต่ก็นับว่าเข้ากันได้ดีทีเดียว”
ฮูหยินเสริมบุตรชายอย่างขบขันยามเห็นบุตรสาวนั้น กินอาหารอย่างต่อเนื่องจนลืมไปว่าตอนนี้ยังมีสายพระเนตรของ ชินอ๋องกำลังจับจ้องใบหน้างามที่เจริญอาหารอยู่
“ดูสิเจ้าคะท่านพ่อเฟยเอ๋อร์แค่ลองชิมให้ดูเท่านั้นแต่ ท่านแม่กับท่านพี่กลับใส่ร้ายเฟยเอ๋อร์ไปได้”
แก้มใสถูกกับท่อนแขนของบิดาอย่างออดอ้อนจนทุกคน บนโต๊ะนึกเอ็นดูนางไม่น้อย แม้แต่ชินอ๋องก็รู้สึกว่านางนั้นแปลกไปจากเมื่อก่อนมากเพราะหากโดนตำหนิแม้เรื่องเล็กน้อยนางต้องร้องไห้เป็นเผาเต่าตามด้วยการมาตีหน้าเศร้ากับพระองค์หาใช่การออดอ้อนบิดานางเช่นนั้น
แผนการร้ายกาจนักคิดหวังทำท่าทีแปลกแต่งต่างออกไปเพื่อลวงให้พระองค์ลุ่มหลง เสี่ยวอี้เฟย สตรีเช่นเจ้านั้นช่างมากเล่ห์มารยานักอย่าได้ฝันว่าพระองค์จะทรงตกหลุมพราง
- ผู้เขียน
