ทั้งสองนั่งดื่มด้วยกันเงียบ ๆ ขณะรับชมภาพยนตร์ผ่านหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ ปิดไฟห้องนั่งเล่นให้แสงไฟจากห้องครัวสาดสลัว ๆ เข้ามาแทน
ร่างบางนั่งห่มผ้ากอดเข่าดูหนัง ขณะที่ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบ ท่ามกลางบรรยากาศเย็นฉ่ำจากสายฝนที่พรำตลอดทั้งคืน
“เธอยังไม่เลิกคิดมากเรื่องฉันอีกใช่มั้ย” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้น หลังปล่อยให้ความคิดในหัวทำงานอย่างหนัก
“คะ” เจ้าของใบหน้าสวยละสายตาจากหน้าจอสี่เหลี่ยม พลางเลิกคิ้วขึ้นแล้วขยับตัวหันหน้าเข้าหาเขา
“ยังคิดมากเรื่องฉันอยู่อีกเหรอ”
“ฉันเชื่อคุณค่ะ”
“ว่าไงนะ”
“ฉันบอกว่าฉันเชื่อคุณไงคะคุณทัพ”
แพรวาเลือกคำตอบโดยแทบไม่ต้องใช้ความคิด ทำเอาธีร์ทัพมุ่นคิ้วอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
เธอขยับสายตาขึ้นสบนัยน์ตาคู่คม ก่อนจะระบายยิ้มบาง ๆ เชิงว่าเชื่อมั่นในคำตอบที่ให้ไปและไม่ได้คิดมากอะไร
“เธอเชื่อฉันจริง ๆ งั้นเหรอ” คนที่เอาแต่นั่งคิดมากจนดูหนังไม่รู้เรื่องระบายยิ้มต
