“เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ”
คำว่ารักที่หลุดออกมาจากปากของแพรวา เป็นเสมือนเครื่องหยุดเวลาให้ทุกอย่างรอบข้างเดินช้าลง
หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบชาวาบไปทั้งอก ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้ยินคำว่ารัก จากปากของคนที่เขาเคยคิดว่าเกลียดชัง
คนที่เพิ่งสารภาพความในใจส่ายหน้าทั้งน้ำตา ก่อนจะถูกธีร์ทัพดึงร่างเข้าไปสวมกอดอย่างแนบแน่น
“คุณทัพปล่อยฉัน” หญิงสาวดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนให้เขาปล่อย แต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี
“ไม่ ฉันไม่ปล่อย” เขาออกแรงกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม มือก็ลูบศีรษะของเธอเพื่อปลอบประโลม
เกลียด..
เธอเกลียดอ้อมกอดของเขา เพราะในวันที่เหน็บหนาว มันกลับอุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ
ไม่ใช่ว่าเธอไม่พยายาม ไม่หลีกเลี่ยงเหตุการณ์ที่จะก่อให้เกิดความรู้สึกมากมาย แต่เธอแค่ปฏิเสธความต้องการของใจไม่ให้รักเขาไม่ได้เลย
จุดอ่อนของเธอก็คือเขานั่นแหละ..
“คุณทัพ”
“ไม่..”
“ปล่อยฉัน ฮึก”
คนตัวเล็กที่สะอื้นไห้ขยุ้มเสื้อ
