ทรงฤทธิ์เรียกไม่ทัน คนสนิทของบิดาผละจากไปอย่างรวดเร็วเหมือนตั้งใจ ทรงฤทธิ์บดกราม ทำไมเขาจะไม่รู้ตัวเองว่า เขาพลาดไปถนัด ไม่สามารถเดินตามแผนที่วางเอาไว้ รีบผลุนผลันออกจากห้องของบิดา ควักมือถือออกมากดโทร.หาลูกน้องของตัวเองเพื่อระเบิดอารมณ์
“คุณพ่อขา...”
มือของวาวไหมยังไม่ยอมปล่อยจากแกนแข็ง ไม่เพียงไม่ปล่อย หากแต่ยังขยับมือรูด กางเกงเนื้อผ้าหนาของพ่อเลี้ยงรณชัยแทบจะปริเพราะแกนที่พองตัวอัดแน่นเต็มเป้ากางเกง วาวไหมหน้าแดงเข้ม เลือดสาวสูบฉีด จุกนมลุกตั้งชัน รอเพียงแค่ว่าเมื่อไหร่พ่อเลี้ยงจะสัมผัสเข้าหาเท่านั้น
ไม่เพียงแค่นั้น วาวไหมยกสะโพกลอยขึ้น โหนกนูนเหมือนต้องการสัมผัสกับแกนแข็งของพ่อเลี้ยง ถูไถจากภายนอกก็ยังดี
พ่อเลี้ยงรณชัยหน้าแดง เหมือนกำลังพยายามรวบรวมสติให้กลับคืนมาอีกครั้ง โสตประสาทแทบไม่ได้ยินเสียงอะไร มันอื้ออึงอลหม่านสับสนไปหมด
“ดูดนมหนูสิคะคุณพ่อ หนูอยากจังค่ะคุณพ่อ”
น้ำเสี
