ทว่าก่อนที่เขาจะทันได้โวยวาย ด่าทอ หรือไล่ตะเพิดคุณหมอหนุ่มไปให้พ้นหูพ้นตา ลูกน้องคนสนิทก็เคาะประตูติดๆ กันสามครั้ง ก่อนจะถือวิสาสะก้าวล่วงเข้าสู่ภายในห้องทำงาน
“มีอะไรชาร์ค” เสียงแข็งกระด้างเอ่ยถามคนที่เดินมาหยุดลงตรงหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ยืนเยื้องออกไปทางเบื้องหลังของเก้าอี้ที่เฟรเซอร์นั่งอยู่
“เอ่อ…นายหญิงมาหานายครับ” เลขาหนุ่มเอ่ยไม่เต็มเสียงมากนัก เพราะรู้แก่ใจดีว่าตนขัดคำสั่งของเจ้านายที่ย้ำแล้วย้ำอีกว่าไม่รับแขก โดยเฉพาะอ้อนรัก
ถ้อยคำที่ได้สดับตรับฟังทำให้เซซาเรเหมือนหูดับ นั่งนิ่งไม่ไหวติง หัวใจกระด้างเต้นไม่เป็นส่ำอย่างน่าบัดซบจนเขาต้องกำหมัดระงับอารมณ์เอาไว้ ก่อนจะได้สติเมื่อได้ยินเสียงของเฟรเซอร์
“เมียมาหาดีจัง งั้นผมไปล่ะ วันหลังเราค่อยไปเตะบอลกันเนอะ” คุณหมอหนุ่มเอ่ยเย้าอย่างยิ้มๆ พลางโบกมือเป็นเชิงอำลาด้วยสีหน้าเบิกบานเกินเหตุ
“ไม่ต้องวันหลังหรอก ไปวันนี้แหละ” อยู
