“พี่คริสว่าไงนะคะ”
“เปล่าครับเปล่า ไม่มีอะไรครับ เมื่อกี้แองจี้บอกว่าอยากกลับบ้านใช่ไหมครับ” พ่อหนุ่มเจ้าสำราญรีบปฏิเสธ แล้วเบี่ยงประเด็นสนทนาทันควัน
“ค่ะ อ้อนเมื่อยขาเดินไม่ไหวแล้วค่ะ”
“ไม่คิดจะถลุงเงินสามีหน่อยหรือไง ไม่จำกัดวงเงินเชียวนะ” เพลย์บอยหนุ่มเอ่ยแซวอย่างยิ้มๆ ก่อนจะหลุดขำออกมาเมื่อได้ยินคำตอบก๋ากั่นจากปากสาวน้อยผู้เรียบร้อยน่ารัก
“เอาไว้วันหลังนะคะ จะช้อปให้เจ้าของบัตรกุมขมับไปเลย คนเจ้าชู้ควงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเมียแบบนั้นต้องผลาญให้หมดตัวมันถึงจะสาสม” เจ้าของปากยื่นๆ เอ่ยอย่างแง่งอน
“งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะ” คริสเอ่ยเป็นเชิงชักชวน ครั้งนี้เขาดูตามใจอ้อนรักอย่างกระตือรือร้น เพราะการพาเธอมาอยู่ในที่ซึ่งไม่สามารถควบคุมได้แบบนี้ย่อมไม่ปลอดภัยเป็นแน่
สามวันให้หลังอ้อนรักก็ออกมาซื้อวัตถุดิบไปทำอาหารไทย เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่กว่าอาทิตย์เธอกินแต่อาหารฝรั่งจำพวกขนมปัง
