หลังจากนั้น
อะแค่ก ๆ ๆ
ฉายหลิงภาพตัดหมดสติไปตอนไหนไม่รู้ ผมรู้สึกกลัวมากเลยกับสิ่งที่เห็นเพราะมันสมจริงจนนึกว่าผมจะตายต่อหน้านักเรียนแล้ว ผมเห็นลูกหินถือวงเวียนแทบทะลุตาผมแล้ววาดดวงตาใหม่กว้างกว่าเดิมจนไส้ในทะลุออกมาไหลเป็นของเหลวสะอิดสะเอียน ขนาดผมรู้สึกตัวขึ้นมาผมยังหวาดกลัวกรีดร้องไม่เป็นภาษา
“เธอเห็นอะไร”
“อื้อออ ครูโลมา อ๊ากกก” ผมเสียสติกรัดร้องหนักมากเมื่อผีตนนั้นนั่งกอดครูโลมา ผมพยายามไล่มันออกไปแต่มันมองผมเหมือนจะฆ่าผมอีกราย ผมไม่ยอมตายเด็ดขาด ชีวิตผมยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะไม่อยากจบแบบเสียเวลาชีวิต
“ฉายหลิง เธอตั้งสตินะ ครูไม่เห็นอะไรเลย แล้วทำไมเธอเห็นมันล่ะ” ผมไม่รู้ว่าครูหมายถึงสิ่งเดียวกันหรือไม่ ผมบอกไปว่าผมเห็นเด็กถือวงเวียนพร้อมจะแทงตาผมให้ทะลุแล้ววาดวงกลมให้มากที่สุดด้วยสีแดง ผมกลัวเสียสติ สวดมนต์แล้วแทบไม่ช่วยอะไร
“เธอเห็นลูกหินเหรอ”
ผมไม่รู้ว่าฉายหลิงเป็นอะไร ปกติเขา
