s*x'EX 10
1270 คำ
s*x'EX 10
วันรุ่งขึ้น
" อ้าว พี่พอร์ช " ฉันถึงกับตกใจ เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังเปิดประตูเข้ามาในห้องของฉันเป็นพี่พอร์ช รุ่นพี่คณะนิเทศที่ฉันรู้จัก แถมฉันยิ่งตกใจยิ่งกว่าว่าเขาพาพี่วีม กับธามมาด้วย...!!!
" แพร์ เป็นไงมั่ง " พี่พอร์ชยิ้มให้ฉัน พี่วีมด้วย ยกเว้นธาม คนที่ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเลย เขาจะมายุ่งกับชีวิตฉันอีกทำไม ทั้งๆที่เราไม่เคยพบเจอกันมาเกือบจะ3ปี
" ก็ดีขึ้นแล้วอ่ะคะ อ่ะ... ขอบคุณนะคะพี่พอร์ชพี่วีม " ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนที่พี่พอร์ชและพี่วีมจะยื่นช่อดอกไม้และตะกร้าผลไม้ให้ฉัน
" พี่ช่วยเอาไปไว้ตรงโต๊ะนั้นหน่อยได้ไหมอ่ะคะ " ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ คิดยังไงกันว่ะเอามาให้คนป่วยที่นอนไม่มีเเรงบนเตียง
" เป็นไงบ้างครับน้องลูกแพร์ " ธามเอ่ยขึ้นพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก ต่อไปนี้ฉันจะไม่เรียกเขาว่าพี่ละ ขอเรียกว่าธามเฉยๆละกัน!
" ก็ยังไม่ตายอ่ะนะ " ฉันตอบออกมาอย่างห้วนๆ พลางมองพี่พอร์ชก้บพี่วีมที่กำลังหาที่วางของอยู่
" พูดแบบนี้ไม่ร่ารักเลยนะครับน้องลูกแพร์ " ธามก๋ยังคงพูดกับฉัน ก่อนจะเดินมาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันได้แต่มองหน้าเขาด้วยความรู้สึกเบื่อหน่าย
" ฉันเคยน่ารักสำหรับนายด้วยเหรอ ? " ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ หมอนั่นรีบหุบยิ้มโดยทันที
" หายไวๆนะครับแพร์... " ถามบอกออกมาก่อนจะจับมือฉันพร้อมกับกุมมือของฉันเอาไว้ ฉันรีบชักมือของเขาออกทันที
" อย่ามาจับฉัน ฉันไม่อยากให้ตัวฉันสกปรก " ฉันบอกออกมา พลางมองหน้าของธามอย่างไม่สบอารมณ์ เขาไม่พูดอะไรก่อนจะเหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างได้ใจ
" อ่ะ น้องแพร์ พี่ปลอกผลไม้มาให้ " พี่วีมยื่นจานผลไม้ให้ฉัน อ่อ... ที่หายไปนานเพราะไปปลอกผลไม้มากันงั้นเหรอ
" ขอบคุณนะคะ แต่แพร์ยังไม่หิวอ่ะ " ฉันบอกออกมาพร้อมกับยิ้มแหยๆ พี่วีมดูจะหน้าจ๋อยไปเลย
" ปกติใครเฝ้าไข้แพร์เหรอ " พี่พอร์ชถามฉันออกมา ฉันพอมองหน้าเขาออกนะว่าเขาต้องการอะไร... ต้องการมาเฝ้าฉันแทนนะสิ...!
" เติ้ลอ่ะคะ เพื่อนแพร์เอง " ฉันบอกออกมา ก็ไอ้เติ้ลนั่นแหละ มันเฝ้าฉันตลอด ยกเว้นตอนกลางคืน ฉันต้องนอนคนเดียว ยอมรับเลยว่าโคตรเหงา แถมตอนนี้ไอ้เติ้งมันก็ออกไปห้าง มันบอกว่าจะซื้อสตาบัครสใหม่มาให้ฉันกิน
" อ่อ... สนใจรับพี่ไปเฝ้าไข้แทนเพื่อนของแพร์ไหมละครับ
" พี่พอร์ชเสนอตัว ว่าละเชียว!
" พี่ด้วยๆ พี่ดูแลแพร์ได้แน่นอนนน " พี่วีมเสนอ หน้าตาของพี่วีมก็น่ารักดีนะ ดูเหมือนเป็นผู้ชายขี้เล่นนิดหน่อย สาวๆคงจะติดตรึมแน่ๆ
" ไม่เป็นไรค่ะ แพร์มีเพื่อนที่ดูแลแพร์อยู่แล้ว แถมยังไม่อยากรบกวนพี่ๆด้วย " ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม พลางเหลือบมองธามที่นั่งอยู่ ปกติหมอนั่นเป็นผู้ชายที่ดูเจ้าชู้ และมาดนิ่งลึกนิดหน่อย แถมเลวมากๆด้วย...
" แล้วเพื่อนแพร์ไปไหนอ่ะ ? " พี่ใีมถามขึ้น
" ออกไปห้างอ่ะคะ " ฉันบอกออกมาพร้อมกับยิ้มแหะๆ
" งั้นพวกพี่ขออยู่ด้วยจนกว่าเพื่อนแพร์จะกลับมาละกันนะ " พี่พอร์ชบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม
" ก็ได้คะ " ฉันพยักหน้า ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเล่นไปพลางๆ
" เอ่อ... แล้วงานละคร แพร์จะถอนตัวได้ไหมค่ะ แพร์เป็นแบบนี้แล้วคงจะเล่นไม่ได้แล้วแน่ๆ " ฉันบอกออกมาตามตรงเมื่อนึกได้ถึงละครเวทีของมหาลัยคณะนิเทศน์ทีาฉันรับปากรับคำว่าฉันจะไปแสดง และบทฉันที่ได้ก็คือ จูซิส น้องสาวของจูเลียต ซึ่งเป็นบทมี่เขียนขึ้นมาใหม่ เป็นแบบแผนละครยุคใหม่ที่ไม่ให้มันน่าเบื่อแบบต้นฉบับเดิม
" ไม่เป็นไรๆ แพร์แสดงนั่นแหละ " พี่พอร์ชบอกออกมา
" หมายความว่ายังไงค่ะ ? " ฉันเลิกคิ้วอย่างสงสัย
" แพร์เหมาะกับบทนี้ที่สุดแล้ว... " พี่พอร์ชบอก
" แต่แพร์ไม่ได้ไปซ้อมกับทุกๆคนเลยนะคะ แถมข้อเท้าแพร์ยังเคร็ดจากอุบัติจนต้องใส่เฝือกอ่อนแบบนี้ " ฉันบอกออกไป ถ้าฉันทำไม่ได้ดีเหมือนทุกคน คงจะโดนพี่ๆในคณะนิเทศเกลียดเอาแน่ ฉันไม่อยากให้ใครมองฉันว่าแสดงได้เพราะหน้าตา แต่ฉันอยากให้ดูที่ความสามารถของฉันมากกว่า
" งั้น... ให้ไอ้ธามมาช่วยซ้อมบทให้แพร์ไหม กี่วันแพร์พึงจะออกจากโรงบาลได้อ่ะ ? " พี่พอร์ชถามออกไป
" ก็ประมาณสัปดาห์หน้าอ่ะคะ " ฉันบอกออกมาพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่พี่เขาจะให้ฉันแสดงให้ได้จริงๆใช่ไหมเนี่ย
" โอเค ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาล พี่จะให้ไอ้ธามมาช่วยซ้อมละกันนะ มันก็อยู่ปี4คณะนิเทศเหมือนกับพวกพี่อ่ะ แถมมันเก่งกว่าพี่ด้วย ถ้าได้มันสอนการแสดงละก็ รับรองว่าเมพขึ้นได้ง่ายๆแน่ๆ " พี่พอร์ชบอกพลางอธิบายสรรพคุณของเพื่อนพี่เขา เฮ้อ... เก่งขนาดนั้นเลยเหรอ ?
" ก็ได้ค่ะ " ฉันตกลง เพราะฉันก็อยากจะแสดงให้มันจบๆไปเหมือนกัน เออ... แต่ฉันเพิ่งจะนึกได้ คำทำนายของคุณน้าหมอดูเป็นอย่างที่ดูดวงฉันไว้จริงๆด้วย ฉันจะเจออุบัติเหตุ คนรักครั้งเก่าของฉันที่เคยทำให้ใจของฉันหม่นหมองจะกลับมาอีกครั้ง
" เฮ้ออออออ! " ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างลืมตัว ทำให้พี่พอร์ชถึงกับมองหน้าฉันอย่างสงสัย
" แพร์ไม่พอใจเหรอ ? "
" ปละ...เปล่าค่ะ อ๊ะ! เติ้งมาพอดีเลย " ฉันส่ายหน้าพลางมองเห็นเติ้งที่กำลังเปิดประตูเข้ามา
" แพร์ฉันมาแล้ว อ้าว... " เติ้ลเข้ามาถึงกับขมวดคิ้ส
" นี่เป็นพวกพี่ๆคณะนิเทศที่ฉันรู้จักอ่ะ " ฉันบอกออกมา เติ้ลพยักหน้า ก่อนจะเดินมาวางของ
" เพื่อนแพร์มาแล้ว งั้นพวกพี่ขอกลับก่อนนะ " พี่พอร์ชกับพี่วีมบอกลาฉัน แต่มีคนเดียวที่มองฉันด้วยหางตา
" ไว้เจอกันนะครับน้องลูกแพร์ " ธามเหยียดยิ้มที่มัมปาก ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนี้
" เติ้ล สตาบัครสใหม่อ่ะ " ฉันถามออกไป พลางทำท่าอยากจะลิ้มรสมันแล้ว
" อ่ะนี่ " เติ้ลบอกพร้อมกับยื่นถุงสตาบัคมาให้ ฉันรีบหยิบแก้วในนั้นออกมาทันที ก็พบกับรสใหม่ที่ฉันเห็นในเฟสบุ๊ค เป็นวิปครีมชาเขียวอ่ะ
" อร่อยป่ะ " เติ้ลถาม
" อร่อยยยยย " ฉันบอกพร้อมกับรอยยิ้ม
" คนที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวนั้น ก็รุ่นพี่เหรอ ? " เติ้ลถามออกมาอย่างสงสัย
" อืม " ฉันพยักหน้า คงจะหมายถึงธามนะ
" เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยแหะ.... "
" หืมมมม ? "
" เปล่า ไม่มีอะไรหรอก "
- ผู้เขียน
