“กลับมาแล้วหรือเจ้าคะท่านพี่...” พิมพิลาไลยยกยิ้มอย่างดีใจที่เห็นคนรักกลับมา เธอที่กำลังนั่งร้อยพวงมาลาลัยอยู่กับป้าพวงทอง ก็รีบวางข้าววางของลงละตรงไปหาคนรักเธอในทันใด “ใยเสื้อผ้าถึงได้ขาดรุ่ยเช่นนี้เจ้าคะ!” เธอถามออกมาอย่างตกใจ พลางหมุนตัวคนตัวสูงไปมาเพื่อสำรวจร่างกาย
“อย่าตื่นตระหนกไปน้องพี่...เพียงแค่ดาบฟาดมาตอนกำลังฝึกซ้อมเพียงเท่านั้น” พระนายตอบกลับไปทั้งรอยยิ้มเพราะไม่อยากให้หล่อนต้องเป็นกังวล แต่ดูอีกคนจะตื่นตกใจอยู่ไม่น้อย
“แล้วบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่เจ้าคะ...เป็นอันใดมากหรือไม่?” การจับเขาหมุนตัวไปมาทั่วสารทิศ สร้างรอยยิ้มให้กับพระนายได้ไม่ยาก เขารู้ว่าหล่อนคงจะเป็นห่วงเขา...แต่เขาไม่ได้เป็นอันใดจริง ๆ
พระนายจับมือของคนที่วางอยู่บนไหล่ของเขาลงมา ก่อนจะกดจูบลงที่มือนุ่มนั้น ให้บ่าวไพร่ที่นั่งอยู่ระแวกนั้นส่งเสียงโห่แซวจนพิมพิลาไลยแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเพราะความประเจิดประเจ้อของคนต
