พิมพิลาไลยลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่วันนี้ดูจะสดชื่นกว่าทุกวัน เธอลุกขึ้นนั่งในสภาพที่งัวเงียเล็กน้อย ก่อนที่สมองจะนึกประมวลผลได้ว่าเธอพึ่งผ่านวันอะไรมา...
แต่การที่เธอหมุนกลับไปด้านข้างเพื่อหวังจะพบใครอีกคนที่คงนอนอยู่เคียงข้างกัน แต่มันก็กลับไม่เป็นดั่งที่หวังเพราะเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ เธอทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งด้วยความรู้สึกผิดหวังก่อนจะขยับเข้าไปใกล้หมอนด้วยความรู้สึกแสนเศร้า
แต่หัวใจเธอกลับเต้นถี่เร็วขึ้นมาอย่างตื่นเต้น กลิ่นกายของเขาที่ยังคงส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ มาจากหมอนใบข้างกาย ก็ทำให้เธอพอจะเดาได้ว่าคืนที่ผ่านมาเขาอาจจะนอนอยู่ข้างเธอตรงนี้ แต่เช้านี้เธออาจจะตื่นสายจึงไม่ได้ตื่นมาพบเขาก็เป็นได้
คิดได้ดังนั้นเธอก็เด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างเร็วไว ก่อนจะก้าวขาฉับ ๆ ไปตามทางเดินที่มุ่งหน้าตรงสู่ห้องครัว เธอพยายามสอดส่องมองหาป้าพวงทองที่มักจะมาเสิร์ฟชาให้คุณ ๆ เวลานี้เป็นประจำ ก่อนจะต้
