บทที่ 23 เหตุการณ์...บานปลาย

1998 คำ

เวลาต่อมา... เขาเป็นคนเอาดอกไม้มาให้เธอจริง ๆ ด้วย ภริตาถือช่อดอกกุหลาบที่การันต์เอาทิ้งไว้ในมือ เธอขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเขา ไม่เห็นรถของเขาเลย โทรหาก็ไม่รับ “ไปขับแกร็บแล้วแน่เลย” เอ่ยพูดคนเดียวภายในรถคันหรู ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถไปเมื่อมองเห็นมารดาของเขา ทางที่ดีควรไปถามแม่ของเขาดีกว่า คิดได้ดังนั้นสองฝ่าเท้าก็ก้าวเดิน เข้าไปในบ้านทาวน์เฮ้าส์ “อ้าว...หนูริตา” ใบหน้ายิ้มแย้มของอีกฝ่ายทำให้เธอส่งยิ้มคืนให้ ครอบครัวของเขาน่ารักกับเธอเสมอ ต่างจากครอบครัวของเธอที่ไม่เคยให้เกียรติเขาเลย “สวัสดีค่ะคุณแม่ หนูมาหาการันต์ค่ะ” เธอบอกประสงค์ทันที ชะเง้อคอมองหาอีกฝ่าย “การันต์คงไปหาพ่อที่อู่น่ะ” “เหรอคะ แล้วเขาจะกลับมา...” “หนูริตา แม่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยนะ” ภริตายังพูดไม่จบเสียด้วยซ้ำ เสียงของกาญจนาก็ขัดขึ้น ทำเอาเธอใจไม่ดี แต่ก็พยักหน้ารับเบา ๆ “มีอะไรเหรอคะ” “คือตอนแรกแ

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม