เทียนไขก้าวขาตามทางเดินเพื่อจะไปยังตึกคณะ ขณะที่กำลังเดินอยู่ก็ได้ยินเสียงเรียกมาแต่ไกล
“เทียน รอด้วย” เป็นนับดาวที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบมาทางเธอ แต่พอมาถึง นับดาวก็รีบคว้าเอาข้อมือของเธอ แล้วพาวิ่งทันที
“นับ เดี๋ยว ทำไมเราต้องวิ่งด้วย” เทียนไขถามขึ้นด้วยความสงสัย แต่ขาก็ก้าวเร็ว ๆ เพื่อให้ทันเพื่อน
“มีผู้ชายบ้ากามตามมาน่ะสิ”
“ผู้ชายบ้ากาม?” หญิงสาวใบหน้าราวตุ๊กตาหันไปมาเพื่อมองหาผู้ชายคนที่เพื่อนว่า แล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ม่านหมอกที่ยืนเท้าสะเอวอยู่อีกฝั่ง
“นับวิ่งหนีคุณหมอกทำไม ไม่ใช่ว่าเป็นแฟนกันเหรอ” เทียนไขยังถามต่อด้วยความสงสัย พอได้ยินคำถาม นับดาวก็ชะงักเท้าหยุดวิ่งทันที
“ใครบอกเทียนว่าเราเป็นแฟนกับให้คนบ้ากามนั่น”
“ก็ พี่เมฆบอก” เธอจำได้ว่าม่านเมฆบอกเอาไว้แบบนั้น
“ฟังนะเทียน เรื่องของเรากับคุณหมอกของเทียน มันเป็นแค่อุบัติเหตุ โอเคนะ” นับดาวบอกกับเพื่อนด้วยสีหน้าจริงจัง
