สายตาคมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า แล้วก็นับจำนวนชุดที่เธอใส่ลงไปคร่าว ๆ น่าจะเกือบสิบชุดแล้ว
“เทียน เรากลับบ้านแค่สองวันเองนะ เก็บเสื้อผ้าไปทำไมเยอะแยะ” ม่านเมฆถามขึ้น ทำให้เทียนไขที่กำลังพับเสื้อผ้าอยู่เงยหน้าขึ้นมอง
“ใครบอกพี่เมฆคะว่าเทียนจะกลับแค่สองวัน เทียนจะอยู่อาทิตย์นึงต่างหากล่ะคะ” ได้ยินเทียนไขตอบกลับมาแบบนั้นม่านเมฆก็เบิกตาโต เพราะนั่นหมายถึงจำนวนวันที่เธอกับเขาต้องนอนคนละห้องด้วย
“ถ้าอย่างนั้นพี่จะบอกเรื่องของเรากับอาพัดแล้วก็พ่อด้วย เราจะได้ไม่ต้องแยกกันนอน”
เทียนไขรีบถลาตัวเข้ามาหาเขาทันทีที่ได้ยิน พร้อมกับโบกมือส่ายหน้าพัลวัน
“ไม่ได้นะคะพี่เมฆ” เธอรีบเอ่ยห้าม “เทียนยังไม่อยากให้อาพัดรู้เรื่องนี้ค่ะ”
ใบหน้าของคนตัวโตที่ยู่อยู่แล้ว ก็ยิ่งยับยู่ยี่ลงไปอีก เมื่อหญิงสาวทำราวกับอยากจะปิดเขาเอาไว้เป็นคนในความลับ
“นี่เทียนจะเก็บพี่ไว้เป็นผัวลับ ๆ อย่า
