“ผมจะอยู่ข้างๆ คุณตลอดไป”
คิมมินจุนบอกเขาเสียงนุ่ม ก่อนจะวางมือบนแก้มยื่นหน้ามาแตะจุมพิตเขาอย่างอ่อนหวาน
ทว่า ฟ้าไม่เคยให้มนุษย์ได้สมหวังไปทุกสิ่ง สวรรค์พรากคิมมินจุนไปจากเขาอย่างโหดร้าย กระชากหัวใจเขาจนขาดวิ่น
“อามิน ฉันคิดถึงนาย”
หลิวเฟยหลงครางเสียงพร่า หัวใจร้าวรานปวดปร่า นานแค่ไหนกันแล้วที่หัวใจของเขาไม่เคยหายจากความเจ็บปวด มีอะไรจะมาทำให้เขาหายเจ็บปวดบ้าง
“ได้โปรดเถอะครับคุณหลิว จะให้ผมทำอะไรก็ได้ หากคุณยอมกลับมาเป็นคุณหลิวคนเดิม”
ภาพของไป่หลางวาบผ่านเข้ามา มาเฟียหนุ่มนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกว่าพักนี้เขาคิดถึงไป่หลางขึ้นมาบ่อยๆ ทั้งที่ปกติเขาไม่เคยสนใจอีกฝ่ายมากกว่าทาสอารมณ์ เขาคงห่างจากทาสสวาทมานานถึงได้นึกถึงอีกฝ่าย แต่ใครใช้ให้ไป่หลางอวดดีกับเขาก่อนล่ะ ไอ้ท่าทางเมินเฉยของไป่หลางมันทำให้เขาอยากปล่อยให้อีกฝ่ายทรมานให้เข็ด แม้ตัวเองจะทรมานไม่แพ้กัน แต่คนอย่างหลิวเฟยหลงหรือจะยอม
