“ฉันไม่น่าพูดเลย” ศิวะเป็นคนถอดจูบออกไป เพราะคิดว่าถ้ายังจูบต่อไป เขาอาจจะทำอะไรเธอไปมากกว่านั้น ใบหน้าคมไล่มองสำรวจคนที่อยู่อ้อมกอด นี่อ่อยเปล่าวะ ทำไมถึงไม่ยอมพูดอะไรเลย
“ถ้าที่ฉันทำมันไม่ใช่เพราะเรื่องเงินทั้งหมด คุณจะมองฉันเปลี่ยนไปไหมคะ” หนึ่งนภาซ่อนใบหน้าเขากับอกกว้าง คำพูดของเธอไม่ต่างจากสารภาพรัก แต่เธอไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดนี่นา
“คุณเคยช่วยฉันจากการโดนจี้ เมื่อปีก่อน คุณให้นามบัตรฉันไว้ บอกว่าถ้าฉันเดือดร้อนให้ฉันติดต่อไป แต่ฉันไม่กล้าเข้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณตรงๆ จึงวางแผนเอาตัวเข้าแลกเงิน ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ” หนึ่งนภาสารภาพเรื่องทั้งหมดออกมาเบาๆ ไม่ต้องพิเศษมาก แต่อย่างน้อยให้เธอมีค่าขึ้นมาสักนิดก็ยังดี
“เหรอ!” ศิวะอึ้งนิดๆ ไม่เคยคิดว่าเขาจะช่วยเธอไว้ถึงสองครา สมองลองนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อปีก่อน คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเคยช่วยคนๆหนึ่งไว้จากการโด
