ฉันกำลังต้องการ

1327 คำ

“หนึ่งกลัวค่ะ” หนึ่งนภาพูดเสียงกลั้นสะอื้น ไม่กล้าร้องไห้ออกมา เพราะกลัวจะถูกดุไปมากกว่านี้ ไม่กล้าขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งด้วย กลัวเหลือเกินกับการนั่งอยู่ในจุดนั้น “มานี่”ศิวะดึงมือเล็กเข้าไป บังคับเธอด้วยสายตา จนได้ในสิ่งที่ต้องการ ร่างที่เล็กกว่าก้าวขึ้นมานั่งบนตักเขา ด้วยอาการหวาดกลัว “ไม่ต้องกลัวนะ ถ้าเธอตั้งใจขับ และคอยดูทางตลอด มีสติอยู่เสมอ เธอไม่ขับรถชนคนอื่นแน่ๆ” ศิวะซบหน้าลงที่ไหล่เล็ก กอดเธอไว้แน่นให้เธอคลายความหวาดกลัวลง “ฉันไม่กล้าค่ะ” หนึ่งนภาหลับตาแน่นขึ้นอีก ไม่กล้ามองข้างหน้าเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา เพราะกลัว กลัวว่าจะเห็นภาพแบบวันนั้นอีก “ลืมตา แล้วมองตอนที่ฉันขับ” ศิวะมองเสี้ยวหน้าที่หลับตาแน่น สั่งเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนหนึ่งนภาต้องทำตาม ดวงตาคู่สวยลืมขึ้นมองช้าๆ หัวใจเต้นระรัวด้วยความกลัวปนตื่นเต้น ไม่รู้สึกตัวเลยว่านั่งอยู่บนตักแกร่ง เพราะสมาธิเธอจมอยู่กับเรื่องตรงหน้ามาก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม