“คุณจะซื้อให้ฉันไม่ใช่เหรอคะ ถ้าซื้อแล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกค่ะ ฉันจะใส่” หนึ่งนภาบอกคนตรงหน้า แอบสงสารพนักงานนิดๆ จนต้องช่วย แม้ชุดพวกนั้นจะไม่ถูกใจเธอเลยก็ตาม
“เลือกชุดที่ดีที่สุดส่งไป ถ้าของไปถึงแล้วไม่ถูกใจ ผมจะสั่งปิดร้านทันที”
ศิวะวางบัตรสีทองของตัวเองลงหน้าเค้าเตอร์ จับมือเล็กๆให้ออกเดินตามไปช้าๆ เสียเวลาในร้านนี้นานมากแล้ว แม้เสื้อผ้าร้านนี้จะถูกใจเขามากที่สุด แต่มันคงไม่ค่อยถูกใจเธอนัก จึงอยากพาไปเลือกร้านใหม่
“พอแล้วค่ะ แค่นั้นก็เยอะแล้ว” หนึ่งนภาขืนตัวเองไว้ไม่ให้ถูกดึงเข้าไปในเสื้อผ้าร้านใหม่ เมื่อสู้แรงไม่ได้จึงเอ่ยห้ามเสียงดัง เธอก็มีแค่ร่างเดียว เสื้อผ้าพวกนั้นใส่ยังไงก็ไม่หมดหรอก
“ชีวิตเธอเป็นของฉันนะ อย่าขัดใจ เสื้อผ้าพวกนั้นไม่พอหรอก” ไม่รู้ว่ามันพอรึเปล่า เพราะเขาเห็นเสื้อผ้าญาติผู้หญิงของเขามีเป็นสิบๆตู้ พวกเธอยังบ่นว่าไม่พอใช้เลย เขาว่าแค่นั้นมันไม่น่าจะพอสำหรับเธอ
