สมสู่อย่างโจ่งแจ้งราวสุนัขติดสัด

1237 คำ

ลีลารักที่นางไม่เคยได้รับจากผู้เป็นสามีเลยสักครั้ง ไม่มี... “ อ๊า ๆๆๆ ข้าจะแตกแล้วเจ้าค่ะ ” หญิงผู้ถูกควบขับครวญคราง เขาเพิ่มแรงอัดถี่ยิบ จนกระทั่งร่างนางกระตุกเยือก ๆ เขาจึงถอดถอนแก่นกายออกจากนางแล้วกดร่างของนางให้นั่งลงบนพื้น “ ซูจวิน ! ” ชิงเซียนอุทานชื่อของสาวใช้ประจำตัวของตน ทันทีที่ได้เห็นหน้าชัดเจนเมื่อนางหันมา ซูจวินมีสามี มีลูกแล้วสองคนด้วยซ้ำ เหตุใดนางจึงกล้านอกใจสามี กล้านัดชายชู้มากระทำการเสพสังวาสในบ้านของเจ้านายอย่างน่าไม่อายเยี่ยงนี้ ทว่ามันมีสิ่งน่าตกใจไปมากกว่านั้น แท่งรักนั้นถูกดึงออกเป็นอิสระจากรูหอย แสดงตัวตนอันยิ่งใหญ่ให้คนแอบดูได้เห็นเต็มตา ยื่นโด่เด่ออกจากหน้าขากำยำ มันทั้งใหญ่ทั้งยาวร่วมแขนเด็ก ! ชิงเซียนยกมือขึ้นปิดปาก ไม่แน่ใจว่าตนเองรู้สึกอันใดกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ ตรงกลางระหว่างขาของนางมีความเปียกแฉะขึ้นมาอย่างหาสาเหตุมิได้ ชายผู้นั้นกระชากศีรษะของซูจวินเข้าไปใกล้แล้วเสือกไสความยิ่งใหญ่เข้าปากนาง ก่อนจะกระทั้นบั้นเด้า เข้าออกอย่างไม่ปรานีปราศรัย อ๊อกๆๆๆๆ เสียงจากลำคอของสาวใช้เมื่อของยาวใหญ่อัดแรงลึกและถี่ยิบ กระทั่งร่างสูงใหญ่กระตุกแรง ๆ “ อา กลืนมันลงไป กลืนไปให้หมด ” เขาคำรามสั่งเสียงแหบห้าว หญิงสาวตระหนกเสียจนทำอะไรไม่ถูก เหตุใดชายผู้นั้นจึงบังคับให้ซูจวินกินของต่ำเช่นนั้น เหตุใดเขาจึงปฏิบัติกับนางอย่างรุนแรงต่ำช้า ทว่าสาวใช้กลับครวญครางอย่างมีความสุข นางดูดกินน้ำรักจากท่อนเอ็นอันใหญ่จนหมดสิ้น ก่อนจะคายมันออกมาให้เป็นอิสระ “ ของท่านใหญ่เหลือเกิน ลีลารักของท่านก็ถึงอกถึงใจยิ่งนัก ” สาวใช้เอ่ยชมบุรุษเบื้องหน้าอย่างไม่อายปาก เขาขยับให้ท่อนเนื้ออวบใหญ่ถูไถไปทั่วใบหน้าของนาง ก่อนที่เขาจะก้มลงหยิบอาภรณ์ขึ้นมาพาดบ่าแล้วเอ่ยขึ้นมาดื้อ ๆ “ เจ้ากลับไปพักได้แล้ว ” แล้วสาวเท้ามาทางที่ชิงเซียนกำลังยืนแอบดูอยู่ นางรีบหันหลังแล้ววิ่งหนีหาที่กำบัง ทว่าความรีบร้อนทำให้สะดุดขาตัวเองหกล้ม แน่นอนว่าขายาว ๆ ของร่างสูงใหญ่ก้าวมาถึงตัวนางทันที “ เจ็บหรือไม่ แม่นาง ” เสียงทุ้มเอ่ยถามทั้งยังยื่นสองมือมาประคองจับให้นางลุกขึ้นนั่ง แต่ทันทีที่ชิงเซียนหันมาพบกับภาพเบื้องหน้าก็อยากจะเอาหัวฟาดพื้นให้สิ้นสติเสียเดี๋ยวนั้น บุรุษผู้นั้นหน้าตาหล่อเหลาราวภาพวาดเทพเซียนจากปลายพู่กันของจิตรกรชั้นเยี่ยม คิ้วเข้มพาดขวางได้รูปอยู่บนดวงตาคมเข้ม ขนตาเป็นแพราวหญิงสาวยิ่งส่งให้มีประกายหวานฉ่ำดึงดูด จมูกโด่งยาวได้รูป รับกับริมฝีปากหยักที่ยกยิ้มนิด ๆ ผมยาวประบ่าดูยุ่งเหยิงหากแต่ส่งให้เขายิ่งดูคมเข้ม แต่สิ่งเหล่านั้นมันหาได้ทำให้นางตกใจใด ๆ เท่าที่บุรุษผู้นั้นนั่งคุกเข่าอยู่ข้างนางโดยที่ยังไม่สวมอาภรณ์ ท่อนเอ็นที่นางเห็นระยะไกลเมื่อครู่มาโด่เด่อยู่เบื้องหน้าใกล้จนเห็นเส้นสายที่ร้อยรัดไปทั่วลำโคนปูดโปน มันใหญ่ยาวตั้งลำตระหง่านขนานไปกับท้องน้อยที่อัดแน่นไปด้วยลอนกล้าม ส่วนปลายสีชมพูสดรูปร่างคล้ายหัวเห็ดถอกบาน มีน้ำสีใสไหลซึมเยิ้มออกมาตรงรอยผ่า มันห่างจากใบหน้าของนางเพียงชั่วคืบเท่านั้น ! เหตุใดไม่ทราบ ภาพที่มันแทงทะลุเข้าไปในปากของซูจวินจึงผุดโผล่เข้ามาในห้วงความคิด ริมฝีปากอวบอิ่ม รูปกระจับสีชมพูระเรื่อราวดอกเหมยฮวาที่โดดเด่นอยู่ท่ามกลางหิมะหนาหนักสั่นระริกโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากน้อย ๆ ได้รูปนั้นกระตุ้นเร้าให้ชายหนุ่มอยากเสือกไสมันเข้าไปจนถึงคอหอยนางเหลือเกิน ! “ เจ้าลุกไหวหรือไม่ หากไม่ไหว ข้าจะช่วยอุ้ม ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางขยับเข้ามาใกล้จนเจ้าสิ่งนั้นมันจะสัมผัสใบหน้างามของนางอยู่แล้ว ชิงเซียนได้สติรีบกระถดตัวถอยหลังหนีทันที “ อย่าบังอาจเอามือโสโครกของเจ้ามาแตะต้องข้า เจ้ามันก็แค่ชายต่ำต้อยน่าสมเพชที่บังอาจเป็นชู้ ลักลอบสมสู่กับหญิงที่มีสามีแล้ว ที่สำคัญยังมีหน้ามาทำสิ่งนั้นในบ้านของข้าอีก ” คำด่าของนางทำให้อีกฝ่ายเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “ แม่นางมาแอบดูข้าเอากับสาวใช้นางนั้นรึ ” คำกล่าวหาที่มีมูลความจริงนั้นทำให้หญิงสาวอึกอัก “ ขะ... ข้ามิได้ตั้งใจจะแอบดู ข้าเพียงแต่บังเอิญผ่านมาได้ยินและได้เห็นเท่านั้น ” อีกฝ่ายพยักหน้าแล้วยกยิ้มที่มุมปาก “ ดูอยู่นานแล้วรึ ” นางหน้าแดงก่ำอย่างโมโห “ เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนเช่นไร สตรีใดจะไปอยากแอบดูผู้คนสมสู่กันในสถานที่อันโจ่งแจ้งราวสุนัขที่ติดสัด แล้วก็สวมเสื้อผ้าเสีย อย่าเดินไปเดินมาให้บ้านข้าให้อุจาดตา จากนั้นก็รีบออกไปจากบ้านข้า มิเช่นนั้นข้าจะเรียกให้บ่าวไพร่ออกมาจัดการ และข้าก็จะแจ้งความบัดสีนี้ให้กับสามีของซูจวินอีกด้วย เขาคงไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่ ” “ ซูจวิน ใครกันหรือ ” ชายหนุ่มถาม ชิงเซียนเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ “ เอาเสื้อปิดตรงนั้นก่อน ” “ ก็ได้ ก็ได้ ” เขารับคำแล้วยิ้มมุมปากขัน ๆ ราวกับมันเป็นเรื่องตลกเหลือเกิน ที่นางทนดูเจ้ามังกรของเขาไม่ได้ ราวกับเป็นเรื่องปกติธรรมที่คนทั่วไปเขาทำกัน นั่งแก้ผ้าใช้แท่งหยกชี้หน้าคู่สนทนาแบบนั้น ! เมื่อเขาปกปิดส่วนลับเรียบร้อยนางจึงยอมสนทนาต่อ “ ก็หญิงสาวที่เจ้าสมสู่อย่างไม่รู้จักอายเมื่อครู่นี้อย่างไรเล่า นางเป็นสาวใช้ประจำตัวของข้า นี่เจ้าอย่าบอกนะว่าเจ้ามีอะไรกับนางโดยที่ไม่ได้รู้ชื่อแซ่ด้วยซ้ำ ” เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ “ ข้าอาจจะถามหรือไม่ถาม จำไมได้ และหาได้ใช่เรื่องสำคัญไม่ ตอนเอากันสิ่งเดียวที่ต้องรู้คือเอาอย่างไรให้สุขสมที่สุด ก็เท่านั้น ” นางแสยะปากอย่างรังเกียจ แต่เขาก็ยังพูดต่อ “ เดี๋ยวนะ เมื่อครู่นี้แม่นางบอกว่าเป็นเจ้าของบ้าน ซูจวินเป็นสาวใช้ประจำตัว แสดงว่าแม่นางคงเป็น... ” “ ใช่ ข้าเป็นลูกสาวของบ้านหลังนี้ คุณหนูชิงเซียน ” นางเชิดหน้าตอบเพื่อต้องการให้อีกฝ่ายตระหนักถึง ที่ต่ำที่สูง ทว่าอีกฝ่ายฉีกยิ้มกว้าง “ ถ้าเช่นนั้นข้าคงต้องเอ่ยคำว่า สวัสดีน้องสาวกับเจ้าแล้วล่ะ ” ชิงเซียนเบิกตากว้าง อ้าปากหวอ “ มะ... หมายความว่า... ” “ หมายความว่า ข้าคือหวังถิงเฟิง บุตรชายผู้เดียวของท่านลุงหวังถิงหลง ผู้เป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าอย่างไรเล่า ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more