ลักลอบสมสู่
1155 คำ
เขาถอดถอนลำรักออกจากนางแล้วดึงให้นางไปอยู่ที่ขอบเตียงในท่านอนคว่ำ ส่วนเขานั้นไปยืนอยู่ด้านล่างเตียง
“ ลุกขึ้นมาคลานสี่ขา ชิงเซียน ” เขาคำรามสั่ง นางทำตามอย่างว่าง่ายแม้จะประหลาดใจในคำสั่งนั้น
“ ท่านพี่จะทำอะไรหรือเจ้าคะ อ๊ายยย ” ท้ายประโยคนางครวญคร่ำเสียงหลงด้วยโดนทะลวงเข้าใส่จากเอ็นใหญ่จากทางเบื้องหลังทีเดียวมิดลำจนจุกไปทั่วช่องท้อง
“ พี่จะเอาเจ้าท่าหมาอย่างไรเล่า น้องสาวของพี่ ” เขาคำรามตอบพลางจับสะโพกของนางกระแทกเข้าหาดุ้นลำของตนแรง ๆ นางสูดปากครางไม่หยุด ก่อนที่เขาจะก้มลงไปใช้สองมือบีบสองเต้าทรวงแรง ๆ พลางขยับท่อนเอ็นทะลวงหอยนางไปพร้อมกัน
“ อ๊าย ๆๆๆๆ ” นางครางตามจังหวะรัก เสียงหน้าขากำยำกระทบกับสะโพกอวบดังสนั่นลั่นห้อง
ตั้บ ๆๆๆๆๆ
แล้วนางก็แตกอีกน้ำ เขากระชากท่อนเอ็นออกมาชักน้ำรักใส่สะโพกงามของนาง
เขาก็แตกเช่นกัน แต่หาใช่ครั้งสุดท้ายไม่
เขาเอานางอีกหลายครั้ง จนกระทั่งสลบไสลไปด้วยความอ่อนเพลีย
ใช่แล้ว พี่ชายและน้องสาวลักลอบสมสู่กันชนิดฟ้าสะท้านดินสะเทือน !
“ คุณหนูเจ้าคะ คุณหนู ”
ซูจวิน สาวใช้ประจำตัวของชิงเซียนถือวิสาสะปลุกผู้เป็นเจ้านายของตนด้วยพบว่ายามเว่ย (เวลา 13.00 น. – 14.59 น.) แล้ว แต่นางก็ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงเช่นนั้น ซึ่งปกติแล้ว คุณหนูของนางจะตื่นแต่เช้า นางจึงเกรงว่าคุณหนูอาจจะเจ็บไข้
ดวงตาคู่งามเปิดปรือขึ้นด้วยความงุนงง
“ คุณหนูไม่สบายหรือไม่เจ้าคะ ”
“ ข้าสบายดี ซูจวิน ”
“ คุณหนูกลับมาตอนไหนหรือเจ้าคะ เหตุใดข้าจึงไม่เห็น หรือว่าพึ่งมาตอนเช้า ”
“ กลับมาตอนที่เจ้าอยู่ในห้องรับแขกของบ้านข้าอย่างไรเล่า ” นางตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเฉยชา ทว่าสาวใช้สะดุ้งเฮือก
แน่แล้ว คุณหนูจะต้องเห็นที่นางสมสู่กับคุณชายถิงเฟิงอย่างถึงอกถึงใจเป็นแน่
“ คะ... คุณหนูเจ้าขา ” นางเรียกคุณหนูด้วยน้ำเสียงสั่นเทา อีกฝ่ายนอนนิ่ง ไม่แม้แต่จะสบตา
“ ไปเตรียมน้ำให้ข้าอาบ จากนั้นก็ออกไปเสีย ไปดูแลลูกทั้งสองและอาเว่ย สามีของเจ้าให้ดี ” คำพูดของคุณหนูนั้นแฝงนัยยะเอาไว้อย่างเห็นได้ชัด ซูจวินตัวสั่นเทาไปหมด
มันจะเกิดอะไรขึ้นหากคุณหนูบอกสามีของนาง !
มันจะเกิดอะไรขึ้นหากเรื่องถึงหูนายท่านทั้งสองที่สาวใช้อุกอาจกระทำการบัดสี สมสู่กับชายอื่นในที่ของท่าน
ซูจวินน้ำตาไหลพราก รีบก้มลงคำนับคุณหนูที่พื้นเสียหลายครั้ง
“ คุณหนูเจ้าขา ข้าน้อยช่างต่ำช้าสมองหมู คุณหนู ให้อภัยข้าน้อยด้วยนะเจ้าคะ ”
“ ออกไปเตรียมน้ำให้ข้าแล้วไปให้พ้นเสีย ข้าไม่อยากจะเห็นหน้าเจ้า ” คุณหนูเอ่ยเรียบ ๆ นางยอมรับว่าโกรธขึ้นอยู่เบื้องลึกที่สาวใช้กล้ากระทำการเช่นนั้นในห้องรับแขก เท่ากับไม่รู้จักเคารพให้เกียรติกันเลย
ซูจวินลนลานออกไปจากห้องนอนเพื่อเตรียมน้ำให้คุณหนู หลังจากนั้นก็เงียบหายไปไม่โผล่หน้ามา จนกระทั่งตอนเย็นที่คุณหนูชิงเซียนออกไปรับอาหารมื้อเย็น จึงได้ทราบข่าวจากสาวใช้คนอื่นว่า
“ อาจวินกับอาเว่ยและลูกหนีออกไปจากบ้านแล้วเจ้าค่ะคุณหนู ” คำบอกเล่านั้นทำให้ชิงเซียนตกใจยิ่งนัก
เหตุใดซูจวินจึงต้องหนีออกไปกันเล่า นางเพียงแต่ต้องการจะบอกเป็นนัย ๆ ให้นางภักดีกับสามีที่ดีและลูกที่น่ารักให้มากขึ้นต่างหาก และอยากจะบอกว่ามันไม่เหมาะไม่ควรที่จะสมสู่กับใครกลางบ้านของนางเช่นนั้น แต่ซูจวินคงเกรงว่าจะโดนลงโทษก็เลยชิงหนีไปเสียก่อน
“ เหตุใดจึงใจเร็วนัก ” ชิงเซียนพึมพำ
พลันเสียงหัวเราะหัวใคร่ของชายผู้หนึ่งคละเคล้ากับสตรีดังแว่วเข้าหู ก่อนจะปรากฏที่มาของเสียง ร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาของผู้เป็นพี่ชายนางนั่นเอง
ใบหน้าของชิงเซียนร้อนผ่าว ในช่องท้องร้อนวูบตอดตุบเพียงได้พบหน้าของเขา
ร้ายกาจนัก เขาทำให้นางเสพติดรสกามจนแทบคลั่ง !
ที่ตามมาและหัวเราะหัวใคร่คิกคักนั่นก็เป็นสาวใช้สาว ๆ ในบ้านนั่นแหละ ชิงเซียนหน้าตึงทันที รู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูก
“ อ้าว ชิงเซียนน้องพี่ เจ้าตื่นแล้วหรือ ” เขาเอ่ยทักทายนางพลางเดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะอาหาร นางตอบโดยไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ
“ ตื่นแล้วเจ้าค่ะ ”
“ เห็นซูจวินสาวใช้ประจำตัวบอกพี่ว่าเจ้าตื่นสายผิดปกติ ” คำบอกเล่านั้นทำให้ชิงเซียนและเหมยหลิงสาวใช้อีกคนที่อยู่ตรงนั้นแปลกใจ
“ นางยังอยู่หรือเจ้าคะ ” นั่นทำให้ชายหนุ่มแปลกใจเช่นกัน
“ ทำไมหรือ ทำไมนางจะไม่อยู่ ”
“ ท่านพี่คุยกับนางตั้งแต่เมื่อไรเจ้าคะ ”
“ ก็ช่วงสาย ๆ ”
“ ตอนนี้นางไม่อยู่แล้ว เหมยหลิงบอกข้าบอกว่านางหายไปพร้อมกับสามีและลูก ” ชิงเซียนตอบ นั่นทำให้ชายหนุ่มหรี่ตามองน้องสาวอย่างสงสัย
“ เจ้าได้พูดอันใดกับนางหรือไม่ ” คำถามนั้นทำให้ชิงเซียนหน้าตึงด้วยความไม่พอใจ
“ พูดอันใด ท่านพี่หมายความว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ ” ชายหนุ่มหันไปสั่งสาวใช้ที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“ พวกเจ้าออกไปก่อน ข้าจะคุยกับน้องสาวของข้า ”
“ เจ้าค่ะ คุณชายถิงเฟิง ” ท่าทีของสาวใช้ที่พินอบพิเทาและรับคำ พร้อมทั้งส่งยิ้มและสายตาเชื่อมหวานให้กับพี่ชายของนาง ทำให้ชิงเซียนรู้สึกหงุดหงิดเหลือเกิน
ใจคอเขาจะเหมาผู้หญิงทั้งบ้าน ไม่เว้นนายเว้นบ่าวเลยหรือไร !
“ มีอะไรจะพูดกับข้า ” นางถามเขาห้วน ๆ ด้วยทีท่าเชิดหยิ่ง ถิงเฟิงโคลงศีรษะกับอากัปกิริยานั้น
“ พี่ขอถามตรง ๆ เจ้าไล่ซูจวินออกไปจากบ้าน เพราะเรื่องที่นางเสพสมกับพี่ใช่หรือไม่ ”
คำถามนั้นทำให้หญิงสาวหน้าร้อนวูบ
“ เหตุใดท่านจึงกล่าวเช่นนั้น ”
“ ก็เพราะเจ้าอาจจะหึงหวงพี่ก็เป็นได้ ที่เสพสมกับหญิงอื่น และพี่ก็พึ่งรู้มาว่าซูจวินนั้นเป็นสาวใช้ประจำตัวของเจ้า ” นางกำหมัดแน่น
“ ข้าไม่เคยลดเกียรติลงไปทำอะไรเช่นนั้น ท่านกล่าวหาข้าเกินไปแล้ว ” อีกฝ่ายเลิกคิ้ว
“ ลดเกียรติ หมายความว่าอย่างไร ”
“ ก็หมายความว่าข้าจะไม่ไล่ซูจวินออกจากบ้านเพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีความสำคัญใด ๆ กับข้าอย่างไรเล่า ”
- ผู้เขียน
