“ โอ๊ย นี่ทำอะไรของเจ้าชิงเซียน ! ”
“ ก็ป้องกันตัวน่ะสิ ท่านเห็นข้าเป็นอะไร ดอกหญ้าริมทางที่ท่านหมายจะเชยชมได้ตามอำเภอใจเช่นนั้นรึ ”
“ พี่หาได้คิดเช่นนั้นไม่ ”
“ ท่านคิดเช่นนั้นแหละ บุรุษเช่นท่านก็ดีแต่ลุ่มหลงมัวเมาในรสกาม เสพสมไปเรื่อย ๆ เคยคิดถึงความรู้สึกผู้ถูกกระทำบ้างหรือไม่ รู้บ้างไหมว่าสิ่งที่ท่านทำกับข้าวันนี้มันทำให้ข้ารู้สึกด้อยค่าเหลือเกิน ข้าตำหนิซูจวินสาวใช้ที่เอากับท่านในที่แจ้ง แต่ตัวเองกลับทำมันเสียเอง ท่านเ****นเมื่อไรก็ระบายกับข้าโดยมิสนสิ่งใดทั้งนั้น หากมีผู้เข้ามาเห็นข้าจะเสื่อมเสียเกียรติหรือไม่ ท่านคิดบ้างไหม แค่นี้ข้าก็ชั่วมากพออยู่แล้ว ! ” นางร่ายออกมายาวพร้อมน้ำตาที่ร่วงเผาะลงบนแก้มนวลอย่างอัดอั้น
ถิงเฟิงได้แต่ตะลึงงัน พูดจาอะไรไม่ออกอยู่เนิ่นนาน กระทั่งนางเดินไปหยิบของที่ต้องการแล้วกำลังจะเดินจากไป ทว่าเขาจับแขนของนางเอาไว้
“ ปล่อยข้า
