12 | กล้าขัดคำสั่ง?
1670 คำ
เช้าวันต่อมา
“อื้อ…” หญิงสาวที่กำลังนอนหลับอยู่ส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆ พร้อมกับขยับเข้าไปกอดเจ้าของไออุ่นจากคนข้างกายโดยไม่รู้ตัว
แรงขยับยุกยิกของหญิงสาวปลุกมังกรให้ตื่นจากการหลับใหล มาเฟียหนุ่มเหลือบสายตามามองซอจินซึ่งกำลังนอนกอดตัวเอง ไอร้อนที่แผ่ขยายออกมาทำให้เขารู้ว่าเธอนั้นมีไข้
เขาจับแขนเล็กที่วางบนหน้าท้องแกร่งออกแล้วจัดท่านอนของซอจินเป็นนอนหงาย ก่อนจะใช้หลังมืออังหน้าผากบางเพื่อวัดอุณหภูมิของเธอ
“ตัวร้อนจังวะ…” เขาพึมพำออกมาคนเดียวเมื่อพบว่าเธอกำลังไข้ขึ้นและตัวร้อนจี๋ราวกับไฟ เขาเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนแล้วหยัดกายขึ้นเดินไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ซอจิน
เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียง ก่อนจะใช้ผ้าเปียกหมาดๆ เช็ดตัวซอจินเพื่อให้ไข้เธอลด แสดงว่าซอจินไข้ขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแต่เขาไม่รู้
“อื้อ~ หนาว…” หญิงสาวเริ่มส่งเสียงเบาๆ ในลำคออีกครั้งพร้อมขยับเรียวปากอวบอิ่มบอกความรู้สึกในตอนนี้ มือไม้พยายามปัดป่ายไปมา การกระทำนั้นสร้างความรำคาญให้แก่มังกรไม่น้อย
“อยู่นิ่งๆ”
ซอจินค่อยๆ เปิดเปลือกตาออกอย่างยากลำบากพร้อมกับความหนักอึ้งที่หัวและปวดไปตามร่างกาย เธอนอนมองมังกรที่กำลังเช็ดตัวให้นิ่งๆ ตอนนี้รู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเธอจะหดหายเพราะถูกพิษไข้เล่นงานอย่างหนัก
“วันนี้นอนพักไม่ต้องไปทำงาน”
“แต่ว่า…”
“ไม่สบายหนักขนาดนี้ยังจะดื้อไปทำงานอยู่อีกรึไง”
“ฉันยังไหว”
“ขนาดพูดยังไม่แรงเลยแล้วจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปทำงาน”
“ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณนั่นแหละ” เธอตอกกลับมังกรด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ที่เธอไม่สบายก็เป็นเพราะบทรักคราวก่อนของเขาที่เล่นงานจนเธอมีสภาพเป็นแบบนี้
มาเฟียหนุ่มไม่ได้พูดอะไร นั่งเช็ดตัวให้ซอจินเงียบๆ จนกระทั่งตัวเธอเริ่มเย็นลงจากเดิมที่ร้อนจี๋ราวกับไฟ เธอพยุงตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงหลังจากมังกรเช็ดตัวให้เสร็จเรียบร้อย
“ช่วยหยิบโทรศัพท์ให้หน่อยได้ไหม”
เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเธอซึ่งวางอยู่มุมหนึ่งของห้องมาให้ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อบอกกวินไปซื้อยาแก้ไข้และอาหารเช้ามาให้ซอจิน
เธออ่านข้อความของธามที่ส่งเข้ามารัวๆ เมื่อคืนรวมถึงเมื่อเช้านี้ เมื่อไหร่ธามจะเลิกตามตอแยเธอเรื่องเงินสักที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ธามใช้เรื่องในอดีตของเธอตามขู่เพราะอยากได้เงินไปเล่นการพนัน
ที่ผ่านมายอมรับว่าเคยให้ ฃเพราะอยากให้เขาเลิกยุ่งอีกอย่างเขาเคยสัญญาว่าถ้าเธอยอมให้เงินตามจำนวนที่ต้องการเขาจะเลิกยุ่งกับเธอ แต่ดูเหมือนธามจะไม่รักษาสัญญา ยังคงตามเอาเรื่องในอดีตมาขู่ให้เธอกลัวและยอมให้เงินอีกครั้ง
ครืด ครืด~
เธอมองเบอร์แปลกไม่คุ้นเคยที่ชูขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะกดรับสายเพราะคิดว่าเป็นเบอร์ของพนักงานส่งของ ไม่ทันที่เธอจะอ้าปากพูดอะไร เสียงคุ้นเคยจากปลายสายก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
(มึงแน่ใจแล้วเหรอที่เงียบใส่กูแบบนี้?)
“ธาม…”
(เออกูเอง สรุปมึงจะเอายังไง จะให้กูแสนนึงดีๆ หรือว่าจะกูให้บอกคนอื่นเรื่องอดีตของมึง มึงคงไม่อยากให้ชีวิตที่สวยงามของมึงตอนนี้พังลงเพราะเรื่องในอดีตของมึงหรอกใช่ไหม?)
“….” เธอนั่งฟังธามพูดพร้อมกำโทรศัพท์ไว้แน่นอย่างโกรธแค้น “ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้น”
(หึ ถึงมึงไม่ได้ทำ แต่อย่าลืมว่ากูมีคลิปวิดีโอ ถ้าคลิปนี้หลุดออกไป คนจะตั้งคำถามกับมึงยังไงนะซอจิน)
“ก็แค่คลิปสั้นๆ ไม่กี่นาที มันยืนยันไม่ได้หรอกนะว่าฉันเคยทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ”
(ไม่รู้แหละ ก่อนสองทุ่มวันนี้ถ้ากูไม่เห็นมึงเอาเงินแสนมาให้ กูปล่อยคลิปนี้แน่!)
ธามตัดสายไปจากซอจิน เธอลดโทรศัพท์ลงมาจากหู ไม่นานนักก็มีข้อความจากธามเด้งขึ้นมา เขาส่งสถานที่นัดหมายเพื่อให้เธอนำเงินไปให้ก่อนสองทุ่มคืนนี้
“ไปล้างหน้าและแปรงฟันซะ จะได้กินข้าวและกินยา”
มังกรเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วเอ่ยบอกซอจิน หญิงสาวพยักหน้ารับกลับไปก่อนจะเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอน ทันทีที่เท้าเปล่าสัมผัสพื้นก็รู้สึกเหมือนขาอ่อนแรงทำให้เธอนั้นเกือบล้มพับลง โชคดีที่ใช้มือค้ำโต๊ะข้างเตียงไว้ได้ทัน
เขามองซอจินที่กำลังเดินกะเผลกไปห้องน้ำอย่างหงุดหงิด เขาเดินเข้าไปหางแล้วช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาวโดยเธอไม่ทันได้ตั้งตัว
พรึ่บ
“ว้าย!!!” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ แขนทั้งสองโอบกอดลำคอของมังกรเอาไว้อัตโนมัติเพราะกลัวร่วงตกลงไปที่พื้น “เล่นอะไรของคุณเนี่ย”
มาเฟียหนุ่มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร จากนั้นจึงตวัดสองเท้าเดินตรงไปยังห้องน้ำแล้ววางเธอลงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าลายหินอ่อน
“ล้างหน้าและแปรงฟันซะ”
“คุณก็ออกไปสิฉันจะไปได้ล้างหน้าและแปรงฟัน”
มังกรมองคนตรงหน้านิ่งๆ โดยไม่ได้เดินออกไปจากห้องน้ำตามที่หญิงสาวออกคำสั่งแต่อย่างใด นั่นเลยทำให้เธอคิดว่าเขาจะยืนเฝ้าจนเธอล้างหน้าและแปรงฟันเสร็จ
“มีแปรงสีฟันอีกอันไหมคะ?”
“ใช้ของฉัน”
“คะ?” เธอฟังผิดหรือน้ำในหูไม่เท่ากัน เมื่อกี้เธอได้ถามหาแปรงสีฟันจากมังกรแล้วเขาบอกให้เธอใช้ของเขาได้ตามสบาย เพราะไม่แน่ใจจึงอุทานออกมาแบบนั้น
“แปรงสีฟันมีอันเดียว”
“ให้ฉันใช้ของคุณ…มันจะดีเหรอคะ?”
“ขนาดเสื้อเธอยังใส่ของฉัน แล้วทำไมแปรงสีฟันจะใช้ร่วมกับฉันไม่ได้”
เธอขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับเขาจึงตัดสินใจจบปัญหาโดยการหยิบแปรงสีฟันของเขามาแล้วบีบยาสีฟันลง ก่อนจะเริ่มทำการแปรงฟันโดยมังกรยืนกอดอกพิงขอบเคาน์เตอร์รออยู่
หลังจากล้างหน้าและแปรงฟันเสร็จ มังกรได้อุ้มหญิงสาวออกมาแล้ววางเธอลงโซฟา
ก๊อก ก๊อก~
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มเดินมาเปิดให้กับเจ้าของเสียงนั้น
แกร๊ก
“ของที่นายสั่งครับ”
“อืม” เขาเอื้อมมือไปรับถุงยาและอาหารเช้าจากกวินแล้วเดินกลับเข้ามาหาซอจิน วางสิ่งที่อยู่ในมือลงโต๊ะกระจก “กินข้าวแล้วกินยาซะ”
“….” เธอนั่งมองข้าวต้มในถ้วยและยาสลับกัน จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองมังกรอย่างไม่ไว้ใจ
“กลัววาาฉันจะใส่อะไรลงไปในข้าวต้มให้เธอกินรึไง”
“ก็ไม่แน่”
เขาถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เอื้อมมือไปตักข้าวต้มในถ้วยเข้าปากเพื่อพิสูจน์ให้ซอจินเห็นว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรลงไป
“ทีนี้จะกินได้รึยัง”
“กินก็ได้ค่ะ”
พิษไข้ที่กำลังเล่นงานอย่างหนักทำให้เธอไม่อยากทานอะไร แต่เพราะรู้ดีว่าต่อให้ไม่ยอมทานมังกรก็บีบบังคับให้เธอยอมทานข้าวเช้าอยู่ดี
หลายนาทีต่อมา
แกร๊ก
มังกรเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ สายตาคมเข้มมองไปยังซอจินที่กำลังยืนรับลมที่ระเบียงติดกับห้องนอน
เขาหยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปยืนข้างๆ เธอ ลมเย็นที่พัดผ่านร่างกายทำให้รู้สึกเย็นสดชื่นและสบายตัวไม่น้อย เขาพ่นควันสีเทาออกมาในขณะสายตาทอดมองวิวเบื้องหน้า
“เย็นนี้ฉันขอกลับคอนโดนะ จะรีบทำสรุปประจำเดือนมาให้นาย” เธอหันไปบอกมังกร
“รอเธอหายดีแล้วค่อยทำมาให้ฉัน บอกแล้วไงว่าไม่ได้รีบ” ประโยคหลังเขาพูดแล้วหันไปมองซอจิน
“แต่ฉันรีบ”
“อย่าขัดคำสั่งของฉัน”
“ฉันไม่ได้ขัดคำสั่งคุณเลยนะคะ ที่บอกว่ารีบเพราะฉันอยากรีบทำให้มันเสร็จๆ จะได้ทำงานอย่างอื่นต่อ”
“เธอกล้าขัดคำสั่งเจ้านายตัวเองอย่างนั้นเหรอ” เขาพูดออกมาเสียงเรียบพลางดูดควันบุหรี่แล้วพ่นออกมา โดยที่สายตาไม่ได้มองคู่สนทนาแต่อย่างใด
“ฉัน…”
“รู้ใช่ไหมว่าจุดจบคนที่ชอบขัดคำสั่งของฉัน…มันเป็นยังไง” เขาเบือนใบหน้ามามองซอจินในตอนที่พูดประโยคหลังพลางเคลื่อนไหวร่างกายเข้าไปหาเธอ
หญิงสาวถอยหลังออกห่างจากมังกรที่กำลังเดินไล่ต้อนตามสัญชาตญาณจนกระทั่งแผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังหนา กลิ่นบุหรี่จากกายเขาพลอยทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นคลอน
“คะ…คุณคิดจะทำอะไร” เธอถามโดยไม่มองหน้าเขา
“ทำให้เธอไม่กล้าขัดคำสั่งกับฉันอีกยังไงล่ะ”
“….”
“ถ้าไม่อยากโดนลงโทษจนต้องคลานลงจากเตียง…ก็อย่าขัดคำสั่งฉัน” เขาเชยคางของซอจินขึ้นให้มองหน้าแล้วพูดประโยคนี้ออกมา
- ผู้เขียน
