10 | คนเผด็จการ NC
1934 คำ
แกร๊ก
มังกรเปิดประตูห้องพักส่วนตัวในคาสิโนออกแล้วแทรกตัวเข้ามาโดยที่ยังอุ้มซอจินในท่าเจ้าสาวอยู่ หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบห้องที่คุ้นเคย ห้องนี้คือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขา
ร่างบางถูกวางลงเตียงนอนขนาดใหญ่ กลิ่นหอมคุ้นเคยภายในห้องนอนของมังกรพานทำให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ
ดวงตาคู่สวยช้อนมองมาเฟียหนุ่มซึ่งกำลังยืนพับแขนเสื้อเชิ้ตสีดำขึ้นแล้วเดินไปหยิบบุหรี่ที่วางบนโต๊ะเล็กข้างเตียงขึ้นมาคาบไว้ในปากแล้วใช้ไฟแช็คลนปลายกระบอกจนควันสีเทาคลุ้งกระจาย ก่อนจะเคลื่อนย้ายตัวเองไปนั่งลงโซฟา
“ไหนคุณบอกว่าจะไปส่งฉันที่คอนโดไงคะ” เธอตัดสินใจพูดเพื่อทำลายความเงียบที่กำลังเกาะกิน
“ลืมไปแล้วเหรอว่าคืนนี้เธอต้องทำอะไร” เขาตอบกลับเสียงเรียบแล้วพ่นควันสีเทาออกมา ก่อนจะปรายสายตาไปมองซอจิน “มาทำหน้าที่ของเธอซะ”
“….” เธอนั่งหลุบตาต่ำมามองมือเล็กที่วางบนตักของตัวเองนิ่งๆ เธอรู้ว่ามังกรกำลังพูดเรื่องอะไร ‘หน้าที่’ ที่เขาหมายถึงก็คือเรื่องบนเตียง
“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำรอบสอง”
“ฉันขอเป็นวันอื่นได้ไหมคะ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไร”
“หึ จะทำเองหรือจะให้ฉัน…เป็นคนทำ?” เขาเลิกคิ้วถามพลางยกบุหรี่ในมือขึ้นมาดูดควันสีเทาแล้วพ่นออกมา ในขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ซอจิน
หญิงสาวเม้มฝีปากเข้าหากันพลางครุ่นคิดว่าควรเอายังไงต่อดี เธอเงยหน้าขึ้นมองมังกร ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินตรงไปหาเขาด้วยท่าทางประหม่า
“ฉะ…ฉันต้องทำยังไงบ้าง”
“นั่งลงต่อหน้าฉัน”
เธอทำตามที่เขาบอกอย่างไม่มีทางเลือก สายตาที่เขามองมาทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวเองเล็กน้อย วินาทีที่มังกรปลดหัวเข็มขัดออกแล้วรูดซิปกางเกงลงล้วงมือเข้าไปจับแก่นกายขนาดใหญ่ออกมาพานทำให้หัวใจเธอเต้นแรง
“ใช้ปากของเธอจัดการมันซะ ถ้าเธอทำให้ฉันเสร็จก่อนเที่ยงคืน ฉันจะไม่ใส่มันเข้าไปในตัวเธอ”
“….” เธอมองแก่นกายขนาดใหญ่ที่มังกรกำลังใช้มือกอบกุมอยู่พลางลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เธอค่อยๆ เอื้อมมือไปจับอาวุธร้ายของเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
แม้ไม่อยากทำ แต่ว่าเธอมีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ? ถ้าเธอทำให้เขาเสร็จก่อนเที่ยงคืนได้ โอกาสที่เขาจะไม่สอดใส่เจ้านี่เข้ามาในตัวเธอก็มีสูง ซึ่งเธอมีเวลาทำตรงนี้เพียงแค่ยี่สิบนาทีเท่านั้น
ริมฝีปากสีระเรื่อเริ่มอ้าออกแล้วครอบลงแก่นกายขนาดใหญ่ ครั้งแรกที่เธอได้มาทำอะไรแบบนี้ให้ผู้ชาย เธอเคลื่อนไหวศีรษะขึ้นลงด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ เพราะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน
“อืมม~” มังกรส่งเสียงออกมาเบาๆ ในลำคอ เลื่อนมือลงไปสัมผัสศีรษะทุยพลางมองการกระทำนั้นของซอจินเพื่อกระตุ้นอารมณ์กำหนัด
แก่นกายขนาดใหญ่เริ่มพองขยายเมื่ออารมณ์กำหนัดเพิ่มมากขึ้น มาเฟียหนุ่มหายใจหอบถี่ด้วยความเสียวซ่าน เขาเอนตัวพิงพนักโซฟาพร้อมเงยหน้าขึ้นแล้วครางเบาๆ ออกมา
ลิ้นเล็กตวัดเลียไปมาที่ส่วนหัวเห็ดแดงก่ำ การกระทำนั้นทำให้ร่างกายกำยำเกร็งจนมองเห็นกล้ามเนื้อตรงหน้าท้องได้อย่างชัดเจน เธอช้อนสายตาขึ้นมองมังกรในขณะที่กำลังปรนเปรอความสุขให้เขาผ่านริมฝีปาก
“อึก!!” เธอเลื่อนมือขึ้นมาวางบนหน้าขามังกรเมื่อเขาใช้สองมือกดศีรษะเธอไว้แล้วออกแรงขยับเอง น้ำรักสีใสที่ไหลเยิ้มออกจากหัวเห็ดแดงก่ำเปรอะเปื้อนริมฝีปากของเธอจนบางครั้งเผลอกลืนกินลงไปโดยไม่รู้ตัว
“อ๊า…”
“อึก อ๊อก! อ๊อก!” มังกรจับศีรษะเธอกดค้างเอาไว้นานหลายวินาทีก่อนที่เขาจะเสร็จสุขสมแล้วยอมปล่อยศีรษะเธอเป็นอิสระ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาพร้อมกับน้ำรักที่เปื้อนเลอะริมฝีปาก
“กลืนลงไป”
“คะ?”
“ที่อยู่ในปากเธออะ กลืนมันลงไป”
สายตาคมเข้มที่มองมาด้วยความกดดันทำให้เธอกลืนน้ำรักของเขาลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ รสชาติของสิ่งนั้นไม่ได้อร่อยเหมือนขนมหวานจนทำให้เธอแทบจะอาเจียนออกมา ดูเหมือนเขาจะพอใจที่ได้แกล้งเธอด้วยวิธีนี้เพราะตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นเขากระตุกยิ้มมุมปาก
“หวังว่าคุณจะรักษาสัญญาที่พูดไว้ก่อนหน้านั้นนะคะ”
มังกรไม่ได้ตอบอะไร เขาเลื่อนมือไปเชยคางซอจินขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้มองหน้าตัวเอง จากนั้นจึงพ่นควันสีเทาออกมาใส่ใบหน้าสวยหวาน ทำให้เธอสำลักออกมาหน้าดำหน้าแดง
“แค่กๆ! ทะ…ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย…อื้อ!!” เธอถูกมังกรฉกริมฝีปากไปจูบทันทีที่พูดจบ กลิ่นบุหรี่จากตัวเขาพลอยทำให้หัวใจเธอสั่นไหว เขาไม่เพียงแค่จูบเท่านั้นแต่ยังกัดริมฝีปากเธอจนเลือดนั้นซึมออกมา
เขามันป่าเถื่อนจริงๆ!
“อื้อ! นะ…ไหนคุณบอกว่าจะไม่ทำแบบนั้นถ้าฉันทำให้คุณเสร็จก่อนเที่ยงคืนได้ไงคะ” เธอประท้วงพร้อมกับใช้สองมือดันไหล่มังกรที่กำลังซอกไซ้ลำคออยู่ออก หัวใจกระตุกอีกรอบเมื่อเขาออกแรงดูดลำคอเธอ
“ฉันบอกว่าจะไม่สอดใส่ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ทำอย่างอื่นกับร่างกายของเธอ”
“ทำไมคุณถึงชอบเอาเปรียบฉันแบบนี้คะ”
“แฟนเก่าเธอ มันสัมผัสตรงไหนของเธอ” เขาเลือกที่จะไม่ตอบ แต่กลับถามในสิ่งที่อยากรู้กับซอจิน
“คุณจะอยากรู้ไปทำไม”
“ฉันไม่อยากให้ที่ของฉันมีสัมผัสของผู้ชายคนอื่นแปดเปื้อนบนร่างกายเธอ”
“คุณมันไร้สาระ”
“หึ หรือฉันจะเปลี่ยนใจสอดใส่ดีนะ”
รอยยิ้มร้ายกาจเริ่มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าหล่อ ประโยคนั้นของมังกรทำให้ซอจินต้องจำยอมบอกในสิ่งที่เขาอยากรู้
“คณินไม่ได้สัมผัสตรงไหนของฉัน แค่เกือบแต่ไม่โดน”
“เธอแน่ใจนะ?”
“แน่ใจ” ตอนนั้นคณินพยายามซุกไซ้คอเธอ แต่เธอใช้มือดันไหล่เขาเอาไว้ได้ทันทำให้เขาไม่ได้สัมผัสส่วนไหนบนร่างกายเธอ
“อย่าให้รู้ว่าโกหก เพราะฉันเกลียดคนโกหก”
“ใครจะไปโกหก…” เธอพึมพำออกมาคนเดียว
มังกรได้ยินในสิ่งที่ซอจินพึมพำคนเดียวแต่เลือกที่จะไม่พูดอะไร เขาขยี้บุหรี่ในมือทิ้งก่อนจะเก็บแก่นกายเข้าที่เดิมแล้วหยัดกายขึ้นจากโซฟา
“คุณจะไปไหนคะ”
“ไปทำธุระ”
“ถ้าอย่างนั้นฉัน…”
“รอที่นี่” เขาพูดแทรกซอจินขึ้นมาเสียงเรียบ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้เธอยืนเคว้งอยู่คนเดียว
“คุณมันจอมเผด็จการ!” เธอก่นด่าไล่หลังอย่างอดไม่ได้ คิดเหรอว่าเธอจะอยู่รอตามที่เขาบอก ในเมื่อเขาไม่อยู่แล้ว แล้วเธอจะอยู่ต่อทำไม
เธอเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายที่วางบนเตียงแล้วเป็นจังหวะเดียวกันที่พิมฐาโทรมา
ครืด ครืด~
“ว่าไงพิม ถึงบ้านรึยัง”
(ถึงนานแล้ว แล้วแกล่ะ คุณมังกรไปส่งแกถึงคอนโดรึยัง)
“อืม ถึงแล้ว” เธอเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากให้พิมฐาต้องเป็นห่วง ลำพังเรื่องที่เพื่อนเธอเจอก็หนักหนาสาหัสมากแล้ว
(ฉันเป็นห่วงแกจนลืมเรื่องเสียใจของยูโรเลยนะรู้ไหม)
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แล้วนี่แกเป็นยังไงบ้าง โอเคขึ้นรึยัง”
(ตอนแรกก็เสียใจนะที่จับได้ว่ายูโรนอกใจ แถมอีผู้หญิงคนนั้นก็ยังเป็นเพื่อนสนิทฉันตอนม.ปลาย เอาจริงๆ ก็เสียใจนะ แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้นเพราะฉันทำใจเอาไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว)
“ดีแล้วที่แกคิดได้แบบนี้”
(แต่ฉันเอาคืนสองคนนั้นแน่ ไม่รู้ว่าแอบคั่วกันมานานแค่ไหนแล้ว)
“แกจะเอาคืนพวกเขายังไง”
(ในเมื่อพวกมันสองคนกล้าสวมเขาให้ฉัน ฉันก็กล้าทำลายชีวิตพวกมันสองคนเหมือนกัน!)
“แกจะทำอย่างที่พูดตอนนั้นเหรอ?”
(ใช่ คนแบบนี้ใช้กำลังไปด้วยก็เท่านั้น สู้เอาคืนด้วยวิธีแบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอ เออนี่! แล้วแกกับคุณมังกรนี่ยังไงกันเหรอ?)
“ก็ไม่ยังไงกันหรอก”
(แกมีพิรุธนะ มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกไหม?)
“ฉัน…”
(ความจริงแล้วฉันไม่ได้อยู่ที่บ้านหรอกนะ ฉันอยู่ที่คอนโดแก)
“อะไรนะ?”
(แกโกหกฉันว่ากลับมาแล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่เห็นรถจอดอยู่คอนโดล่ะ)
เธอเริ่มทำอะไรไม่ถูก นึกไม่ถึงว่าพิมฐาจะไปรอเธอที่คอนโดมิเนียม โดนจับได้จนได้นะยัยซอล!
(ว่ายังไง สรุปเขายังไม่ได้มาส่งแกที่คอนโดใช่ไหม)
“อืม ฉันยังอยู่ที่คาสิโน”
(แกกับคุณมังกร สรุปแล้วมันยังไงกันแน่) พิมฐาถามเพื่อนสนิทอีกรอบ
“ฉัน…ฉันกับเขา เรา…มีอะไรกันแล้ว” เธอจำใจสารภาพความจริงกับพิมฐา มาถึงตอนนี้ถ้าหากยังปิดบังอยู่ต่อไป เธอกลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนของเธอและพิมฐาอาจลดน้อยลง
(ฉันว่าแล้ว)
“แกรู้เหรอ?”
(ฉันไม่ได้โง่นะที่จะดูไม่ออก ปกติแล้วคุณมังกรไม่เคยคุยเรื่องงานนอกเวลางาน อีกอย่างท่าทางของแกตอนนั้นยังดูมีพิรุธอีก ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแกกับเขานอนด้วยกัน)
ครั้งหนึ่งพ่อเธอเคยนัดมังกรเพื่อจะคุยงาน แต่มังกรกลับบอกว่า ‘ไม่คุยนอกเวลางาน’ ถ้าอยากคุยก็ต้องมาคุยในเวลางานเท่านั้น หรือไม่ก็นัดล่วงหน้าหนึ่งวันถ้าอยากคุยนอกเวลางานจริงๆ นี่เลยทำให้เธอจับพิรุธของซอจินได้
“ขอโทษนะที่โกหกแก ฉันแค่ไม่อยากให้แกต้องมารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้ ลำพังแค่เรื่องโดนยูโรนอกใจก็หนักสำหรับแกแล้ว”
(ฉันเข้าใจ ถ้าแกมีเรื่องอะไรที่สบายใจก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ ฉันยินดีรับฟังแกเสมอ แค่นี้ก่อนนะแบตโทรศัพท์จะหมดแล้ว)
“อืม กลับบ้านดีๆ นะ”
(แกก็ด้วย)
เธอวางสายลงแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความโล่งใจที่ได้บอกเรื่องนี้กับพิมฐาสักที เธอหยิบกระเป๋ามาสะพายก่อนจะตวัดสองเท้าไปยังประตูแล้วเปิดออก ทว่าต้องชะงักเมื่อเห็นลูกน้องมังกรยืนอยู่หน้าประตูสองคน
“นายสั่งให้เฝ้าคุณซอจินเอาไว้ครับ”
“เชิญกลับเข้าไปข้างในด้วยครับ ถ้านายกลับมาไม่เห็นคุณซอจินอยู่ในห้อง นายฝากมาบอกด้วยว่า เดี๋ยวได้เห็นดีกัน”
ชายทั้งสองคนเอ่ยบอกด้วยความหวังดี เธอจำใจเดินกลับเข้ามาในห้องพักส่วนตัวของมังกรอีกครั้งอย่างไม่มีทางเลือก
ไหนบอกจะไม่กักขังเธอเอาไว้ไง ทำแบบนี้มันไม่ต่างจากกักขังตรงไหน!
เขามันเผด็จการจริงๆ เลย!
- ผู้เขียน
