4 | มาหาถึงที่
1039 คำ
ปัง!
“อ๊ากกก!!!” เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังลั่นห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ชายฉกรรจ์ที่ถูกจับขึงเอาไว้ตะเบ็งร้องสุดเสียงเมื่อกระสุนปืนจากกระบอกปืนในมือมังกรพุ่งเข้าใส่ขา
มังกรแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวเมื่อเห็นคนของศัตรูโดนทรมานอย่างเจ็บปวด แววตาคมเข้มไร้ซึ่งความรู้สึก มีเพียงความเย็นชาที่แสดงออกมาเท่านั้น
ใครที่ทำงานให้กับศัตรูแล้วทำทีเข้ามาเป็นพวกเดียวกับเขา เขาเล่นถึงตาย!
“ปะ…ปล่อยผมไปเถอะนะครับคุณมังกร ผะ…ผมผิดไปแล้วจริงๆ”
“มึงผิดตั้งแต่เข้ามาสืบเรื่องกูไปรายงานไอ้เหมันต์แล้ว” เขาพูดแล้วยกแก้วน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นมาดื่ม คนที่เป็นสายให้ศัตรู ไม่มีใครได้เดินออกจากห้องนี้โดยมีลมหายใจ ในเมื่อพวกมันกล้าเข้ามาเป็นหนอนบ่อนไส้…เขาก็กล้ากำจัดพวกมันเช่นกัน
“ปล่อยผมไปเถอะนะครับคุณมังกร ผมยังมีครอบครัวที่ต้องดูแล ยะ…อย่าฆ่าผมเลยนะครับ” ชายฉกรรจ์สภาพสะบักสะบอมพยายามร้องขอชีวิตจากมังกร
มาเฟียหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะเบือนใบหน้าไปมองชายคนนั้นด้วยท่าทางเย็นชา คนเรามักเห็นค่าชีวิตก็ต่อเมื่อตอนที่กำลังถูกมัจจุราชพรากลมหายใจไปแบบไม่มีวันได้คืนกลับมา
“มึงไม่ใช่คนแรกที่ร้องขอชีวิตจากกู แล้วก็ไม่ใช่คนแรกที่กูคิดจะไว้ชีวิต”
“….” ชายฉกรรจ์มองมังกรด้วยความเว้าวอนแม้รู้ดีกว่าต่อให้พยายามร้องขอชีวิตจาก ‘มัจจุราช’ ตรงหน้าจนน้ำตาเป็นสายเลือด มังกรก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจไว้ชีวิตตัวเอง ถึงอย่างนั้นก็ยังเลือกที่จะเสี่ยงขอชีวิตจากผู้ชายคนนี้
“คนทำผิดถ้าไม่ลงโทษ แล้วธรรมชาติจะสร้างวิธีการลงโทษขึ้นมาทำไม”
“ธรรมชาติไม่ได้สร้างบทลงโทษ คุณต่างหากที่สร้างมันขึ้นมาเอง”
“หึ ถ้ารู้แบบนั้นแล้วมึงก็ไม่ควรมาขอชีวิตจากกูให้เปลืองน้ำลาย เพราะถึงยังไง…วันนี้มึงก็ไม่รอด” เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วกระดกน้ำสีเหลืองอำพันที่เหลือจนหมดแก้วเพียงแค่กรึ่บเดียว
มังกรวางแก้วน้ำเมาลงที่เดิมแล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องที่เอาไว้ใช้สำหรับลงโทษหนอนบ่อนไส้หรือพวกของศัตรู เมื่อเท้าทั้งสองก้าวพ้นขอบประตู เสียงปืนหลายนัดก็ดังสนั่นหวั่นไหวท่ามกลางรอยยิ้มพอใจของมาเฟียหนุ่มซึ่งเดินออกมาแล้ว
@คอนโดซอจิน
ซ่า ซ่า~
หญิงสาวยืนอาบน้ำท่ามกลางภาพการกระทำอุกอาจของมังกรที่ฉายวนในหัว เธอใช้มือถูบริเวณที่เขาสัมผัสแรงๆ จนผิวเนื้อเริ่มแดงเถือก สิ่งที่เขาทำกับเธอในตอนเช้า ทำให้เธอไม่อยากเจอหน้าเขาอีก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เพราะเธอยังทำงานเป็นเลขาส่วนตัวให้เขาอยู่
“คนเลว…” เธอพึมพำออกมาคนเดียว ในยามที่ภาพการกระทำอุกอาจของมังกรฉายในหัว ความรู้สึกตอนที่ถูกเขาใช้ริมฝีปากสัมผัสก็พลอยกระตุ้นให้เธอสัมผัสถึงความรู้สึกในตอนนั้นด้วย
ทำไมโลกใบนี้ต้องเหวี่ยงให้เธอมาเจอกับคนเลวๆ อย่างมังกรด้วย
แกร๊ก
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกมาในสภาพสวมเสื้อคลุมสีขาวโดยมีผ้าขนหนูคล้องบนคอสำหรับใช้เช็ดผมเปียกปอน
ครืด ครืด~
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้เธอเหลือบไปมอง เบอร์บนหน้าจอที่โชว์หลาไม่ได้ทำให้เธอรับสายอีกฝ่ายแต่อย่างใด เธอเมินเฉยต่อสายเรียกเข้าของมังกรแล้วนั่งลงเตียงนอนเพื่อเช็ดผม
รู้ดีว่าไม่ควรท้าทายคนอย่างเขา แต่สิ่งที่เขากระทำต่อเธอเมื่อเช้ามันทำให้เธอไม่พร้อมพูดคุยกับเขาในตอนนี้
เมื่อเช็ดผมจนแห้งแล้วเธอจึงดึงตัวเองขึ้นจากเตียงนอนเดินออกมาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมาเทลงแก้วว่างก่อนจะยกดื่มจนหมด
ปังๆ!
เฮือก! เธอสะดุ้งตัวขึ้นด้วยความตกใจ จู่ๆ ก็มีเสียงทุบประตูคอนโดดังเข้าโสตประสาท เธอพลันสายไปมองด้วยท่าทางหวาดหวั่น
ภาวนาขอให้ไม่ใช่เขา
ปังๆ!!
เสียงทุบประตูนั้นดังขึ้นมาเรื่อยๆ เธอตัดสินใจเดินไปส่องตาแมวเล็กๆ เพื่อดูว่าใครคือเจ้าของเสียงทุบประตู หัวใจเธอตกลงไปอยู่ตาตุ่มทันทีที่รู้ว่าคนที่ทุบประตูเป็นใคร
“คุณมังกร…”
“จะเปิดดีๆ หรือจะให้พังเข้าไป”
“….” เธอควรทำยังไงดี นี่เป็นครั้งแรกที่มังกรบุกมาหาเธอถึงคอนโด มังกรไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่คงไม่ยากสำหรับเขาที่จะตามหาใครสักคน
ปังๆๆ!
เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูให้มังกร หากเธอไม่ยอมเปิด เขาคงพังเข้ามาอย่างที่พูดไว้
แกร๊ก
“มะ…มีธุระอะไรเหรอคะ” พอเขามายืนอยู่ต่อหน้าแบบนี้ ภาพการกระทำอุกอาจของเขาเมื่อเช้าก็ทำให้เธอพลอยกลัวว่าเขาจะทำแบบนั้นกับเธออีก
มังกรมองใบหน้าสวยหวานไร้เครื่องสำอางของเลขาสาว ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองรอยดูดที่เขาทำไว้เมื่อเช้าบนคอขาวเนียน
มาเฟียหนุ่มไม่พูดอะไร เดินต้อนซอจินเข้าไปข้างไปข้างในก่อนจะใช้เท้าปิดประตูลง การกระทำนี้ของมังกรเริ่มทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่ปลอดภัย
“คะ…คุณคิดจะทำอะไร”
“ฉันมาทวงค่าตอบแทนจากเธอ”
สิ้นประโยคนั้นของมังกร แผ่นหลังบางก็แนบชิดลงผนังห้อง ทำให้ตอนนี้เธอหมดหนทางที่จะหนีจากผู้ชายคนนี้
“คะ…ค่าตอบแทนอะไรคะ”
“หนีกลับมาทั้งที่ฉันยังไม่อนุญาตยังพอรับได้ แต่การที่เธอลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับฉันเนี่ย…ฉันควรตัดลิ้นเธอทิ้งดีไหม?”
“….”
“อย่าลืมว่าฉันคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเธอ เพราะฉะนั้น…ได้เวลาจ่ายค่าตอบแทนให้ผู้มีพระคุณแล้ว”
- ผู้เขียน
