“กว่าจะเสด็จมาได้ นึกว่าต้องจุดธูปอันเชิญมาซะแล้ว”
อังเดรพูดเหน็บแนมเมื่อเห็นมังกรเพิ่งมาถึง แต่ก็เป็นปกติของอีกฝ่ายที่ชอบมาเลทประจำ พวกเขาชินแล้วกับนิสัยแบบนี้ของมังกร สาเหตุที่มาช้าคงหนีไม่พ้นเรื่องกิจกรรมบนเตียงกับสาวๆ อย่างแน่นอน
มังกรไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ยกบุหรี่ที่ใช้สองนิ้วคีบไว้ขึ้นมาดูดแล้วพ่นควันสีเทาออกมาทางปากสลับกับจมูก คำพูดเหน็บแนมจากเพื่อนสนิทไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสะทกสะท้านเพราะชินแล้ว
“คราวนี้นางแบบจากสังกัดไหนอีกล่ะ”
“กูไม่ได้เอากับนางแบบคนไหนก่อนมาหาพวกมึง” เขาตอบออกไปตามความจริง เพราะวันนี้ไม่ได้คั่วกับใครแต่ก็เกือบได้คั่วกับแม่เลขาสาวตัวดีถ้าหากกวินไม่เข้ามาขัดเสียก่อน
“แบบนี้มันผิดปกตินะ” แม็กซ์เวลล์เอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ขณะที่มุมปากหยักปรากฏรอยยิ้มเล็กๆ ร้ายกาจ
“เลิกจับผิดกูได้แล้ว ถึงจะชอบเซ็กซ์แต่ใช่ว่าต้องทำมันทุกวันนิ” เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ แม็กซ์เวลล์ เบื้องหน้าคือกระจกใสที่สามารถมองเห็นลานกว้างที่มีชายชุดดำยืนอยู่ได้อย่างชัดเจน
วันนี้มีนัดทดลองสินค้าตัวใหม่ โดยหนูทดลองในวันนี้คือหนอนบ่อนไส้ที่ถูกจับได้ว่าทรยศ ยาตัวนี้คือยากล่อมประสาทชนิดใหม่ที่ยังไม่ผ่านการทดลองใดๆ หนอนบ่อนไส้กลุ่มนั้นถือว่าโชคดีที่จะเป็นคนแรกที่ได้ลิ้มลองตัวยาใหม่จากพวกเขาสี่คน
ครืด ครืด~
เขาละสายตาจากกระจกใสตรงหน้า เมื่อโทรศัพท์สั่นขึ้นมาใต้กางเกง เขาหยิบออกมาเพื่อดูว่าใครโทรมาหา พอรู้ว่าเป็นกวินจึงปัดหน้าจอรับสาย
“มีไร”
(ทำยังไงต่อกับคุณซอจินครับ ตอนนี้เธอสลบไปแล้ว)
“ปล่อยไว้แบบนั้นแหละเดี๋ยวกูกลับไปจัดการเอง มึงเฝ้าเธอไว้ให้ดีแล้วกัน”
(ครับนาย)
เขาวางสายลงจากกวิน ที่ซอจินสลบไปเพราะผลข้างเคียงของตัวยา เธอคงไม่ได้สติแบบนี้ไปจนถึงพรุ่งนี้เช้า เขาเทน้ำสีเหลืองอำพันลงแก้วว่างจากนั้นยกขึ้นมาดื่ม
“เฝ้าใครไว้วะ?” ออสตินถามด้วยความอยากรู้และเพื่อนอีกสองคนก็อยากรู้เช่นกัน
“ซอจิน”
“แสดงว่าก่อนหน้านี้อยู่ด้วยกันสินะ” อังเดรพูด
“เธอต้องการความช่วยเหลือ กูก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเท่านั้น”
“เลวๆ แบบมึงไม่ยักรู้ว่าจะมีจิตใจเมตตาคนอื่นเป็นด้วยเหมือนกัน”
“กูคงไม่ช่วยใครฟรีๆ โดยที่ไม่จ่ายค่าตอบแทนให้กูหรอกนะ”
“หึ แบบนี้สิถึงจะสมเป็นมึง” แม็กซ์เวลล์ส่งเสียงเบาๆ ในลำคอพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากแล้วพูดประโยคนั้นออกมา ก่อนจะยกน้ำเมาในมือขึ้นดื่มหนึ่งกรึ่บ
“อย่าบอกนะว่าเลขาซอจินคือเหยื่อรายต่อไปของมึง” อังเดรพลันสายตาไปมองมังกรแล้วเอ่ยถาม
“โดนปฏิเสธคราวก่อนยังไม่เข็ดอีกรึไง”
“ตอนนั้นที่กูยอมถอยเพราะเห็นว่าเธอเป็นเลขาพ่อ แต่ตอนนี้พ่อกูยกซอจินมาเป็นเลขาส่วนตัวของกูแล้ว…กูจะทำอะไรก็ได้ที่กูอยากทำ”
“ไอ้นี่มันร้ายกาจจริงๆ” ออสตินพูดแล้วอมยิ้มเบาๆ
บางครั้งพวกเขาก็นึกสงสัยเหมือนกัน ผู้หญิงแบบไหนถึงจะเอามังกรอยู่หมัด ภายนอกมังกรดูเป็นคนรักสนุก เป็นสุภาพบุรุษที่แสนดี ทว่าพวกเขาที่เป็นเพื่อนกันมาหลายปีเห็นไส้เห็นพุง รู้เรื่องของกันและกันดีพอสมควร จึงรู้ว่าธาตุแท้ของมังกร…ไม่ใช่ชายหนุ่มผู้แสนดีที่ใครๆ ต่างเห็นโดยสิ้นเชิง
“กูละอยากรู้จริงๆ เลย ผู้หญิงแบบไหนที่มึงจะได้มาเป็นแม่ของลูกในอนาคต”
“อย่าพูดในสิ่งมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น” เขาตอบกลับอังเดร พลางยกแก้วน้ำเมาขึ้นดื่มขณะที่สายตากำลังมองดูการทดลองสินค้าตัวใหม่
“พวกกูสามคนก็เคยพูดแบบเดียวกันกับมึง สุดท้ายก็ลงเอยโดยการมีครอบครัว เหลือแต่มึงเนี่ยแหละที่ยังไม่มี”
“กูอาจเป็นคนเดียวในกลุ่มที่จะไม่มีครอบครัวก็ได้”
“มึงดูไอ้เดย์เป็นตัวอย่าง ปากบอกอยากขึ้นไปนั่งหล่อๆ บนคาน สุดท้ายก็มีเมียแถมยังมีลูกชายน่ารักอีกหนึ่งคน” ออสตินพูด
“เหมือนพ่อมึงจะเล็งเลขาซอจินไว้เป็นเมียมึงในอนาคตนะ”
เขาตวัดสายตาไปมองแม็กซ์เวลล์ โดยไม่ได้พูดอะไรเพราะจริงอย่างที่มันพูด เขาดูออกว่าพ่อเขาอยากได้ยัยเลขาจอมหยิ่งผยองคนนั้นมาเป็นลูกสะใภ้ ทำไมเขาถึงดูออก? บ่อยครั้งที่เจอพ่อ พ่อมักพูดถึงซอจินแถมยังเอ่ยปากชมไม่ขาดปาก อีกหนึ่งประโยคที่เขาจำและไม่มีวันลืมก็คือ
‘ถ้าได้หนูซอจินมาเป็นลูกสะใภ้ก็คงดี’
ไม่รู้ว่าพ่อเขาคิดจะทำอะไร อยู่ดีๆ ก็ส่งซอจินมาเป็นเลขาเขาพร้อมไล่เลขาคนปัจจุบันที่เขาชอบคั่วด้วยบ่อยๆ ออกอย่างไม่มีสาเหตุ
“ยาตัวนี้ของพวกเราน่าจะถูกใจลูกค้ารายใหญ่หลายๆ คน แถมยังเป็นยาตัวใหม่ที่ยังไม่มีใครผลิตขึ้นมา”
“ตอนนี้ยอดจองจากลูกค้ารายใหญ่เยอะกว่าล็อตอื่นๆ และคาดว่าในอนาคตก็อาจจะดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะยาตัวนี้ถือว่าตอบโจทย์ลูกค้าได้ดี”
“แล้วจะเอายังไงกับหนูทดลอง”
“ฆ่่าพวกมันทิ้งซะ อยู่ไปก็รกโลก”
มังกรเสนอความคิดเห็นขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พลางยกแก้วน้ำเมาขึ้นมาดื่ม สายตามองหนอนบ่อนไส้ที่ถูกนำมาเป็นหนูทดลองให้สินค้าอย่างเย็นชา
“สมเป็นมึงจริงๆ มังกร” อังเดรพูดแล้วแสยะยิ้มออกมา ความจริงพวกเขาก็ไม่ได้ตั้งใจปล่อยหนอนบ่อนไส้พวกนี้ไปหรอก พอเสร็จจากทดลองสินค้าตัวใหม่ กลุ่มคนเหล่านั้นก็จะถูกส่งลงนรกหมดทุกราย…