หร่านจือเย่วร้องไห้ออกมาและยอมรับผิด เธอพลาดเองที่โอนอ่อนไปในครั้งนั้น แต่เธอกล้าสาบานหลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเธอไม่เคยเข้าใกล้พี่ต้งข่ายอีกเลย เธอเป็นหญิงสาวที่มาจากครอบครัวพ่อแม่แยกทาง และก่อนที่จะถูกส่งตัวมาทำงานที่คอมมูน เธอก็เป็นนักศึกษาคนหนึ่งที่ทำงานหาเลี้ยงตนเอง
ดังนั้นเธอเคยสาบานไปว่าจะไม่ยอมสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวใคร ไม่อยากให้ลูกของใครต้องกำพร้าพ่อแม่ กลายเป็นเด็กที่ไม่มีใครรักเช่นเธอ ตอนที่เธอมาทำงานที่นี่ก็หลายปีก่อน เมื่อได้เงินและอาหาร เธอจึงเก็บเงินทั้งหมดเผื่อไว้ในอนาคต เธอตัวคนเดียวและไม่ใช่คนกินเยอะ ตอนนี้อาหารเธอจึงมีเก็บไม่น้อยรวมกับเงินที่เธอมีติดตัวมาอีก ในเมื่อมีลูกน้อยเธอไม่กลัวว่าสองแม่ลูกจะอด
“ไม่นะจือเย่ว พี่ไม่ยอมให้หนูกับลูกต้องเข้าไปอยู่ในคุก พี่ยอมรับโทษเพียงคนเดียว ในเมื่อพี่เลว พี่ข่มเหงหนูพี่จะรับโทษด้วยตัวเอง แต่พี่ขอร้องอย่างหนึ่งได้ไหม อย่าทิ้งพี่
