“ใช่แล้วนางตงซื่อ หากหล่อนไม่ต้องการแลกเปลี่ยนก็รีบกลับบ้านไปเสียเถอะ พวกเราชาวบ้านอีกหลายครัวเรือนอยากมีเนื้อกินบ้าง และการแลกเปลี่ยนครั้งนี้ก็ไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมาย ปีหนึ่งพวกชาวบ้านแบบเราๆ จะได้กินเนื้อสักกี่ครั้งกันเชียว”
เมื่อมีชาวบ้านคนแรก คนต่อไปเริ่มที่จะพูดขึ้นมาบ้าง แม้ว่าจะต้องแลกเปลี่ยนเท่ากับราคาซื้อขายในสหกรณ์ แต่จะมีสักกี่คนที่มีเงินซื้อพร้อมกับคูปอง นางตงซื่อเมื่อโดนรุมเธอจึงเลือกที่จะนิ่งเฉย ก่อนจะรีบกลับบ้านไปหาผลผลิตและธัญพืชมาทำการแลกเปลี่ยนด้วยเช่นกัน
หลันลู่อิงเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มสงบและชาวบ้านเริ่มหลั่งไหลมาทำการแลกเปลี่ยน เธอจึงบอกลุงแล่เนื้อคนหนึ่งให้ช่วยทำเนื้อเป็นชิ้นเล็กๆ จากนั้นเมื่อชาวบ้านแลกเปลี่ยนแล้วกำลังจะเดินกลับบ้าน เธอจึงกวักมือเรียกให้มาเอาเนื้อชิ้นเล็กไปด้วย
“ป้าเอาเนื้อชิ้นนี้ไปด้วย กินเยอะๆ นะ” เธอยิ้มให้ และยื่นเนื้อชิ้นเล็กให้กับชาวบ้าน
“ใ
