หลังจากที่ฮองเฮาทรงหายจากประชวร จึงได้ทรงเรียกทั้งหลี่จือหยาและหลี่เหมยหลิงเข้าพบร่วมดื่มน้ำชา
ตำหนักหยกอรุณ
ในขณะที่หลี่จือหยาและหลี่เหมยหลิง ทำความเคารพฮองเฮาและเหล่าสนมหลายคนก็เริ่มพินิจพิจารณาสาวงามทั้งสอง เป็นสตรีที่งดงามโฉมสะคราญใจผู้คนโดยแท้
เมื่อหญิงสาวยืนคู่กันต่างให้อารมณ์คนละแบบหลี่จือหยาให้ความงามดังน้ำบริสุทธิ์ชโลมจิตให้สดใสไร้ความมัวหมอง ส่วนหลี่เหมยหลิงเป็นดั่งความอบอุ่นละมุนละไมซาบซ่าหัวใจ
ผู้ที่ได้รับความสนใจที่สุดย่อมเป็น หลี่เหมยหลิง หญิงสาวที่ขยับฐานะจากบ่าวในเรือน กลายมาเป็นคุณหนูในตระกูลใหญ่ได้ เมื่อได้พบพานจึงประจักต่อสายตา ผู้คนต่างรู้สึกไร้ข้อกังขาว่าเหตุใดเสนาบดีหลี่จงหยางจึงรับหลี่เหมยหลิงเป็นบุตรบุญธรรม ไม่ต้องกล่าวถึงความสามารถเป็นถึงผู้ปรุงโอสถเพียงกิริยาท่าทางก็เหมาะสมเพียงนี้ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเป็นเพียงบ่าวในเรือน หรือจะเป็นบุตรนอกเรือนของคณบดีใหญ่หรื
