ปึง
เสียงประตูห้องนอนใหญ่ปิดลงพร้อมกับร่างสวยที่ยืนจ้องมองคนตรงหน้าที่ค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สวมใส่อยู่นิ่ง
“ยืนอยู่ทำไม” เจ้าของใบหน้าหล่อมองหน้าถามหญิงสาวเสียงเรียบ ทำเอาหญิงสาวที่ยืนอยู่เคลื่อนมือลงไปจัดการถลกชุดเดรสขึ้นเพื่อถอดกางเกงชั้นในที่สวมใส่อยู่ออกพลางกำไว้แน่น
“เดินมา” สิ้นเสียงทุ้มราบเรียบบอก สองเท้าบางสวยก็เดินเข้าไปอย่างว่าง่ายตามหน้าที่ของตัวเอง โดยทันทีที่ร่างสวยเดินเข้าไป
หมับ!
มือแกร่งก็กระชากร่างสวยเข้าหาตัวด้วยความรวดเร็ว เขาจัดการถลกชุดเดรสที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ขึ้นพร้อมกับส่งนิ้วร้อนเข้าไปสัมผัสยังจุดอ่อนไหวอย่างไม่คิดรีรอเพื่อให้อีกคนพร้อมในกิจกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น ซึ่งโมนาก็เผลอขมิบตอดรัดนิ้วสากอยู่บ่อยครั้งด้วยความเผลอตัว
“…” เวคินทร์ก็นิ่งไม่พูดอะไร เขาใช้นิ้วร้อนในการเรียกน้ำสีใสจากรูกลีบสีหวานด้วยสีหน้ายังคงเรียบนิ่งเฉยชาเปลี่ยนไปจากเดิมเป็นอย่
