Lollipop 2
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถคันหรูของพี่ชายกู๊ด ทั้งรถมีเพียงเสียงแอร์ที่กำลังทำงานเท่านั้น ส่วนฉันก็นั่งบีบมือตัวเองแน่น เจ้าของรถก็ไม่พูดอะไรเลยหลังจากรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนของกู๊ด เขาขับรถไปเรื่อย ๆ กระทั่งวนหาที่จอดใกล้กับร้านชาบูที่กู๊ดนัดมา พี่เกรทเดินข้าง ๆ ฉันระหว่างที่เดินเข้าไปในร้าน โต๊ะที่เพื่อนจองไว้ถูกต่อยาวมากพอที่จะนั่งได้ถึงเก้าคน
“พี่เกรท! มานั่ง ๆ ” กู๊ดตะโกนเรียกพี่ชายตัวเอง ก่อนจะหันมายิ้มตาหยีให้ฉัน
“ยิ้มนั่งนี่ ๆ พี่เกรทนั่งข้างยิ้มเลย” แล้วกู๊ดก็เป็นฝ่ายจัดแจงที่นั่งให้เราทั้งสอง เราไม่ได้นั่งเป็นลุ่มใครกลุ่มมันเพราะพี่ ๆ เพื่อนพี่ชายของกู๊ดและเพื่อนฉันต่างนั่งสลับกันไปตามใจชอบ
“เฮ้ย ใช่คนที่อยู่ห้องตรงข้ามเกรทมันไหมวะ” จู่ ๆ พี่คนหนึ่งก็ถามขึ้นทั้งยังมองหน้าฉันอย่างตกใจ
“ใช่” พี่เกรท ที่นั่งข้าง ๆ ฉันเป็นฝ่ายเอ่ยตอบ
“หึหึ สมใจมึงแล้วสิ”
“พอ เดี๋ยวก็กลัวพอดี” พี่เกรทกับเพื่อนพูดอะไรสักอย่างที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ กระทั่งพวกเขาเปลี่ยนเรื่องและแนะนำตัว ฉันถึงได้รู้จักพี่ ๆ ครบทุกคน รุ่นพี่วันนี้มีพี่เกรท พี่ชายของกู๊ด พี่เอ็ม พี่อาร์ พี่ฟาร์ม แล้วก็พี่บูทที่เป็นพี่ชายของบอส โลกกลมจริงเชียว
“เดินไปกดน้ำได้เลยนะ พวกหมูสไลด์กับเบคอนเดี๋ยวเค้าเอามาให้สั่งไปแล้ว” พี่เอ็มบอก ฉันพยักหน้ารับตั้งใจจะลุกไปเอาเครื่องดื่ม ถ้าไม่ติดว่าคนข้าง ๆ ดึงมือไว้ให้นั่งตามเดิม
“เอาอะไร”
“...” ฉันมองเขาอย่างสงสัยทันที เพราะยังไม่มั่นใจกับคำถามของเขา
“เครื่องดื่มเอาอะไรครับ พี่จะไปเอาให้”
“หนู...”
“พี่จะดุแล้วนะถ้าไม่ตอบ”
“น้ำส้มก็ได้ค่ะ” ฉันรีบตอบทันทีเมื่อได้ยินว่าเขาจะดุ พี่เกรทเดินห่างออกไปยังโซนเครื่องดื่ม
“อะแฮ่ม! ทำไมมีรังสีหวาน ๆ แบบนี้กันนะ” กู๊ดเอ่ยแซว ตามด้วยพี่ ๆ ที่แซวตามมา
“ก็มันมองของมันมานาน ให้โอกาสมันดูแลเขาหน่อย”
“หนูต้องไปเค้นจากพี่ชายตัวดีแล้วล่ะ”
“ถามมันเลย ๆ พี่ก็อยากรู้”
“กู๊ด ๆ ” ฉันเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเอง มันหันมามองยิ้ม ๆ มันยิ้มซะจนฉันเริ่มกลัวมันแล้วล่ะตอนนี้
“ว่าไงจ๊ะพี่สะ...เอ่อ ว่าไงเพื่อนรัก”
“สั่งกวางตุ้งให้ยัง” ฉันถามเพื่อนทันทีที่นึกออก พยายามไม่สนใจแววตาจับผิดของพี่ ๆ ที่กำลังมองมา เพิ่งเจอกันเองนะทำไมถึงมองฉันแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มกันขนาดนั้นล่ะ
“อ่า ลืมเลย เดี๋ยวสั่งให้ ๆ ”
“สั่งอะไรเพิ่ม?” พี่เกรทเดินกลับมาถึงโต๊ะวางแก้วน้ำลงให้ฉันก่อนจะเอ่ยถามน้องสาวตัวเอง ที่วันนี้ดูจะมีความสุขกว่าใครเขา
“ขอบคุณค่ะ” ฉันเอ่ยบอกเขา
“ครับ” พี่เกรทตอบกลับ
“กวางตุ้งค่ะ ให้ยิ้ม”
“ก็เอาให้มันกับยิ้มสั่งเพิ่มกันสิ พวกมันเพิ่งมาถึงเผื่ออยากสั่งอะไรเพิ่ม” พี่ฟาร์มที่นั่งถัดไปจากฉันเอ่ยบอก
“นั่นสิ ให้ยิ้มกับพี่เกรทสุดหล่อเลือกเลย” เอส สนับสนุนความคิดพี่ฟาร์ม
“สั่งกันเลยนะคะ” กู๊ดยื่นใบเมนูของทางร้านมาให้เขียน พี่เกรทรับมาก่อนจะเลื่อนมาไว้ขอบโต๊ะระหว่างที่นั่งฉันกับเขา ฉันจิ้มนิ้วไปยังกวางตุ้งของโปรดฉันทันที
“เท่าไหร่ครับ?”
“สาม”
“อันนี้ด้วยค่ะ” ฉันชี้ไปยังแมงกะพรุน
“เท่าไหร่ครับ?”
“สามค่ะ” ฉันตอบ
“สองพอครับ” อ้าว แล้วเขาจะถามฉันทำไมกันล่ะ ฉันทำหน้าไม่เข้าใจแต่ก็เลือกต่อ พี่เกรทติ๊กอะไรไปไม่รู้แต่ฉันอยากได้ปูอัดด้วย
“ปูอัดด้วยค่ะ”
“เท่าไหร่ครับ”
“เอาห้าเลย”
“หมดไหม” พี่เกรทถามเสียงเบา ไม่ได้ดุหรือขู่อะไรนะ เสียงปกติเขาอ่ะติดจะไปทางนุ่มนวลเสียมากกว่า
“หมดค่ะ”
“ก็ได้ครับ” พี่เกรทเขียนเสร็จก็เรียกพนักงานมารับเมนูไป รอไม่ถึงสิบนาทีเนื้อหมูต่าง ๆ ที่เพื่อนสั่งไปก่อนหน้าก็ถูกทยอยมาเสิร์ฟจนถึงโต๊ะ และเราก็เริ่มทานกัน โดยมีเพื่อนฉันและพี่ ๆ คนอื่นชวนคุยและเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟังอย่างสนุกสนาน เอสเองก็แฮปปี้ที่ได้นั่งอยู่ระหว่างหนุ่มหล่อ จนพี่ ๆ อดแซวไม่ได้
“ทำหน้าเคลิ้มแบบนั้นพี่กลัวนะเอส” พี่เอ็มแซวเอส ติดตลก
“ไม่ต้องกลัวนะคะ หนูมีพระ” เอสตอบกลับเสียงสดใส
“ประโยคนั้นพี่ต้องพูดเว้ย ไม่ใช่แก”
“อ้าวเหรอ ฮาๆๆ” พี่ ๆ ทานชาบูกันไปโดยไม่สนใจรอบข้างเลยสักนิด ว่ามีคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกเขาไว้รวมถึงคนข้าง ๆ ฉันด้วย ที่ไม่สนใจรอบข้างสักเท่าไหร่นอกจากตักหมูมาใส่จานให้
“หาอะไร?” พี่เกรทเอ่ยถาม สงสัยจะรำคาญสายตาที่เห็นฉันตักวนหาอะไรบางอย่างในหม้อไม่เจอสักที
“แมงกะพรุนหายไปไหนหมดไม่รู้ค่ะ หนูหาไม่เจอ” ฉันบอกเขาพรางทำเสียงงุ้งงิ้งอย่างลืมตัว ปกติจะทำแค่กับเพื่อนและที่บ้านแต่วันนี้ไม่รู้ทำไม ฉันอยากจะงอแง
“เดี๋ยวพี่หาให้ วางก่อนเดี๋ยวแขนโดนหม้อ” พี่เกรทถึงตะแกรงตักไปวนหาแมงกะพรุนให้แต่ก็ได้กลับมาแค่นิดเดียว มันหดจนละลายไปแล้วหรือไงเนี่ย ตอนเอามานะชิ้นใหญ่มากเลยแต่พอลวกไปสักพักมันก็หายไปแล้วอ่ะ
“หึหึ ดูทำหน้าเข้า เดี๋ยวสั่งเพิ่มแล้วจะทำให้” พี่เกรทบอกอย่างใจดี เขาสั่งแมงกะพรุนมาให้อีกจานก่อนจะจัดการลวกให้และครั้งนี้ฉันได้แมงกะพรุนกลับมาครบหมดเลย อิอิ
“ขอบคุณค่ะ”
“ขอโทษนะครับ ไม่ได้อยู่กันสองคน สนใจเพื่อนด้วย”
“อยู่ตรงหน้า กินให้หมด” พี่เกรทเอนไปด้านหลังบอกเพื่อนเขา ฉันเองก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานต่อ
“พรุ่งนี้อยากไปเดินตลาดอ่ะ” เอสชวนทั้งยังเงยหน้ามองฉันอ้อน ๆ รวมถึงมองเพื่อนคนอื่น ๆ ด้วย
“อยากกินส้มตำแซบ ๆ ร้านนั้นอ่ะไปนะ ๆ ไปนะ”
“ไป ๆ อยากกินเหมือนกัน ยิ้มไปไหม?” กู๊ดถาม แต่น้ำเสียงที่ใช้ถามนี่มันออกไปทางข่มขู่นะฉันว่า
“ขู่?” ฉันทวนถาม
“บ้า! ไม่ได้ขู่เล้ย” กู๊ดปฏิเสธเสียงสูงจนฉันหลุดขำ
“ไปจ้าไป อยากไปกินโกโกร้านข้าง ๆ ”
“ดิลพรุ่งนี้หกโมงเจอกันที่ร้าน” เอสจัดแจงเวลานัด
“ชวน ๆ ชวนพวกพี่ด้วย” พี่อาร์ชูมือแสดงตัว เขาว่างกันเหรอปกติปีสี่คณะเขางานเยอะนี่
“ว่างเหรอพี่” บอสเอ่ยถาม
“เออว่าง เพิ่งจะว่างเนี่ยขอไปด้วย”
“ได้จ้า ไปกันเยอะ ๆ หนูชอบ” เอสเอ่ยบอกเสียงดี๊ด๊า ไม่เก็บอาการเลยเพื่อนฉัน ฉันมองเพื่อนขำ ๆ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำตัวเองแล้วลุกออกไปเติมน้ำ เมื่อกี้น้ำส้มไปแล้ว ตอนนี้ดื่มอะไรดีนะ อยากดื่มอะไรเปรี้ยว ๆ สดชื่น ๆ
“พรุ่งนี้รอพี่ ไปพร้อมกัน” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบา ๆ ข้างหู พอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่เกรทที่ยืนถือแก้วอยู่ข้าง ๆ
“คะ? พี่ไปเหรอ?” ฉันเอ่ยถาม
“ก็จะพาไป”
“ค่ะ” แม้จะแปลกใจที่เขาอาสาจะพาไปแต่ฉันก็เลือกตอบสั้น ๆ เพราะบางทีฉันคิดว่าเขาอาจจะไปรับไปส่งกู๊ดอยู่แล้วเลยบอกให้ฉันไปด้วยเพราะอย่างน้อยฉันก็อยู่คอนโดเดียวกับเขา อีกอย่างฉันไม่กล้าพูดอะไรกับพี่เกรทเยอะนักเพราะนี่ก็นับว่าเป็นครั้งแรกที่เจอกันแบบจริง ๆ จัง ๆ เจอแบบพูดคุยกันเลยน่ะ
“น้ำมันหนักเหรอวะถึงได้ตามน้องมันไปน่ะ” พี่คนหนึ่งในโต๊ะถามพี่เกรทเมื่อเห็นทั้งฉันและเขาเดินกลับเข้ามานั่ง
“หุบปากได้ละ” พี่เกรทดุเพื่อนเสียงเข้ม แต่เพื่อนเขาไม่เห็นจะกลัวกันสักคน เพราะทันทีที่พี่เกรทพูดจบพี่ ๆ คนอื่นก็หัวเราะลั่น
“ยิ้ม ๆ พรุ่งนี้น่ะมีเรียนนอกตารางเห็นยัง นัดแปดโมง” กู๊ดบอก ฉันที่นั่งลงบนเก้าอี้รีบหันไปมองเพื่อนตาโต
“แปดโมงเลยนะ ฉันจะตื่นทันไหม” ฉันไม่ชอบการตื่นเช้าที่สุดเลย ไม่ชอบจริงๆ
“ไม่รู้ล่ะทันไม่ทันไม่รู้ แต่พรุ่งนี้ต้นชั่วโมงมีควิซเก็บคะแนน ใครตื่นปลุกด้วย” บอสบอกอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันไปตบตีกับพี่ชายตัวเองเรื่องกุ้งที่หายไปจากจาน
“กู๊ดจ๋า...” ฉันหันไปเรียกเพื่อนเสียงหวาน มันมองก่อนจะส่ายหน้าหวือทันที
“ไม่ต้องเลยยิ้ม ขนาดฉันยังไม่รู้จะตื่นทันไหมเลย”
“เอส...” ตัวช่วยสุดท้ายของฉันแล้วจริงๆ
“ไม่ต้องเลยชะนี ฉันยิ่งมีนัดต่อเนี่ย พรุ่งนี้ปลุกฉันด้วยแล้วกัน” ฮื่อ! เพื่อนไม่รับปากจะปลุกฉันสักคนเลย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาตั้งปลุกในวันพรุ่งนี้เช้าถี่ ๆ อีกอย่างถ้าเพื่อนตื่นยังไงพวกมันก็โทรมาเช็คอยู่ดี แต่ที่บอกเพื่อนไว้ให้ปลุกพรุ่งนี้เพราะวันนี้ฉันต้องแพ็คของส่งให้ลูกค้าไงไม่รู้จะเสร็จตอนไหน กลัวจะตื่นไม่ทัน พรุ่งนี้ต้องส่งของแล้วด้วย
“เออใช่! พี่เกรท นี่ไงพรุ่งนี้มีเรียนไหม” กู๊ดถามพี่ชายตัวเองเสียงเข้ม
“ไม่มี”
“นี่ไง ปลุกไอ้ยิ้มด้วยนะพี่”
“ได้ เดี๋ยวปลุก” นี่ก็รับปากง่ายเหลือเกิน เขาว่างอะไรขนาดนั้น
“แพ็คของเยอะไหม?” เอสถาม
“ไม่เยอะหรอก แปบเดียวเสร็จ”
“ไม่เยอะน่ะกี่ตัว”
“ประมาณเจ็ดสิบนี่แหละ” เพราะขายลดสต็อกเลยขายได้เยอะ ฉันเพิ่งสั่งล็อตใหม่ไปด้วยเลยต้องรีบขายตัวเก่าออก อ้อ ของที่ว่าคือเสื้อยืดนี่แหละแต่เป็นเพ้นลายน่ารัก ๆ พวกดอกไม้ ไม่ก็การ์ตูนน่ารัก ๆ พวกลายดอกไม้ฉันวาดเองส่วนลายการ์ตูนฉันจะจ้างนักวาดอีกที แต่จะร่างโครงไว้ให้นักวาดไปใส่รายละเอียด นักวาดเก่งมากเลยฉันวางโครงเหมือนเด็กเพิ่งหัดเขียนหนังสือแต่เขาก็สามารถวาดออกมาได้ตามที่ต้องการ ฉันถูกใจลายเส้นของเขาเลยจ้างเขาวาดลายให้ประจำ เวลาสั่งทำเสื้อก็รอบละสามถึงห้าลายแล้วแต่ช่วง ลายละหนึ่งร้อยตัวไม่ก็ห้าสิบ แล้วก็สต็อกของไว้ลงขายเรื่อย ๆ ประมาณนั้นแหละ ส่วนมากจะเป็นกลุ่มนักเรียนที่รวมเงินกันซื้อทีละหลายๆตัวจะได้ราคาถูก ๆ แล้วเอาไปใส่เป็นกลุ่มอะไรแบบนั้นน่ะ
“มือหงิกแน่ ให้ไปช่วยไหม” กู๊ดอาสาอย่างน่ารัก แต่ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่มีใครปลุกเราพรุ่งนี้” ฉันหัวเราะน้อย ๆ อย่างขำขัน แต่จริง ๆ ก็เกรงใจเพื่อนนั่นแหละ พรุ่งนี้มีควิซด้วยไงอยากให้เพื่อนได้อ่านหนังสือ ส่วนงานฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น ค่อยๆทำไปนั่นแหละดีแล้ว
“จ้า จะกลัวอะไรมีคนรับปากจะปลุกแล้วนี่” กู๊ดแซวกลับ ทั้งยังส่งสายตาพริ้งพราวมองฉันสลับกับพี่ตัวเอง อะไรก็ไม่รู้เพื่อนคนนี้
“แล้วขายอะไรเหรอยิ้ม” พี่ฟาร์มเอ่ยถามบ้าง
“ขายเสื้อค่ะ”
“เฮ้ย จริงอ่ะ อยากเห็นว่ะ”
“มีแฟนเพจนะคะพี่ ฝากถูกใจด้วย” ฉันยิ้มให้พี่ฟาร์ม พร้อมขายของมากตอนนี้ ฉันสนุกกับการขายเสื้อมากเลยนะ
“เอาชื่อมา ๆ ” ทั้งพี่เอ็มพี่ฟาร์มและพี่คนอื่นรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมค้นหาแฟนเพจฉัน
“ชื่อ Painted T-Shirt By Lollipop ค่ะ” ฉันบอกพี่ ๆ ไม่นานก็มีแจ้งเตือนว่ามีคนถูกใจและติดตามเพจรัว ๆ ก็คงมาจากพี่ ๆ นี่แหละ พี่เอ็มนั่งเลื่อนดูรูปไปเรื่อย ๆ กระทั่งเขาหันหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นลายเสื้อรูปการ์ตูนมาให้ฉันดู
“ลายเส้นรูปนี้คุ้น ๆ ว่ะยิ้ม ใครวาดอ่ะ” พี่เอ็มถาม
“อ๋อ ถ้าเป็นรูปการ์ตูนหนูจ้างวาดค่ะ”
“อ๋อ จ้างใครอ่ะ”
“เขาใช้ชื่อว่า Don’t know ค่ะ”
“แคก! แคก!” พี่เกรทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินฉันเอ่ยถึงชื่อแอคทวิตเตอร์ที่รับวาดรูปให้ฉัน ฉันมองเขาอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป
“อ๋อ ถึงว่าคุ้น ๆ ” พี่เอ็มพยักหน้ามองพี่เกรททั้งยังยิ้มกรุ้มกริ่ม