7 คำภาวนา
1651 คำ
วันนั้นฉันตัดสินใจกลับมาบ้าน หลังจากที่ทำเรื่องอย่างว่ากับนอสเสร็จ นอสเรียกแท๊กซี่ให้มาส่งฉันที่หน้าบ้าน กว่าจะถึงบ้านก็เกือบหนึ่งทุ่ม ฉันกลับมาที่บ้าน สายตาของสองสามีภรรยามองฉันด้วยความโกรธเคือง คงจะเพราะฉันไม่ได้กลับพร้อมพวกเขา หรืออาจจะเพราะปลาใส่ไฟฉันไว้
ภรรยาสั่งให้ฉันเดินตามเธอเข้ามาในห้องของเธอ ซึ่งฉันเลี่ยงไม่ได้ แต่ในตอนนั้นฉันหวังว่าฉันจะรอด
‘มานั่งนี่สิเวฬา วันนี้หนูทำผิดใช่มั้ยคะ’ คนที่ฉันเรียกว่าแม่เอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้ม ฉันไม่คิดรีรออะไรทั้งนั้น ไม่เดินไปนั่งตามที่เธอสั่งด้วย ฉันต้องรีบบอกว่าฉันไม่ซิง พวกเขาจะได้ปล่อยฉันไป
‘หนูมีแฟนแล้วค่ะ แล้วเราก็มีอะไรกัน หนูขอโทษนะคะที่หนูเป็นเด็กไม่ดี’ ท่าทีของสามีภรรยาหลังจากที่ฉันพูดออกไปนั้นมันน่ากลัว
หลากหลายคำพูดสาดเทเข้ามาใส่ฉัน อาทิเช่น
‘อีเด็กไม่รักดี’
‘เสียเวลาเลี้ยง’
‘ต่ำ’
‘กล้าดียังไงไปนอนให้คนอื่นเอา ชีวิตแกเป็นของฉัน’
‘เนรคุณ’
‘เลี้ยงเสียข้าวสุก’
อีกมากมายคำหยาบคาย พูดพ่นออกมาจนไม่เหลือความเป็นผู้ดี ฉันยืนก้มหน้าเงียบ ๆ ตัวสั่นเทิ้มไปหมดเพราะความกลัวล้วน ๆ และมันก็ทำให้ฉันกลัวมากกว่าเดิมเมื่อคนเป็นสามีกล่าวว่า ‘ถอนทุนคืน ยังไงก็ต้องถอนทุนคืน เราเสียเงินทองไปตั้งมาก ไม่ได้พรหมจรรย์ก็ช่าง เราต้องมองข้าม’
ต่อจากนั้นสายตาของสามีภรรยาก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาสองคนลุกเดินมาทางฉัน ฉันที่อยู่ในวัย 16 ปี จะทำอะไรได้
‘หนูรู้มั้ยคะเวฬาว่าพ่อกับแม่ชอบหนูมาก’
‘เราอุตส่าห์ฟูมฟักเลี้ยงดู ทำไมหนูใจง่าย ยอมพลีกายให้คนอื่นง่าย ๆ แบบนั้นคะ เด็กไม่ดีต้องโดนทำโทษ’ คนที่ฉันเรียกแม่เดินเข้ามาด้านหน้าของฉัน ส่วนคนที่ฉันเรียกพ่อเดินมาดักด้านหลังฉัน
‘เราเฝ้าอดทนถนอมหนู แต่หนูตอบแทนเราทั้งคู่แบบนี้เหรอคะ บุญคุณต้องทดแทนหนูไม่รู้เหรอ’ การใกล้ชิดติดตัวเริ่มมากขึ้น สามีประกบฉันจากด้านหลัง ภรรยาขยับจากด้านหน้า
‘ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ อย่าทำอะไรหนูเลย’ คือสิ่งที่ฉันร้องขอเมื่อหมดหนทาง
‘อย่าตลกหน่อยเลย จะปล่อยได้ยังไง หนูยังไม่ตอบแทนที่เราเลี้ยงหนูมาเลยนะ’ คนเป็นสามีพูดที่ข้างหูฉัน สองมือของเขาจับล็อคที่ไหล่มนทั้งสองข้างของฉัน จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะซุกไซ้ตามต้นคอฉัน ฉันพยายามจะดิ้นหนี แต่เมื่อออกแรงดิ้น สามีภรรยาก็ยกฉันขึ้นอุ้มฉันมาโยนลงที่ฟูกนอนของพวกเขา
วันนั้นคือวันที่ฉันร้องไห้มากที่สุด กลัวมากที่สุด ฉันขยับลุกหนี แต่สองขากลับโดนลากให้มาหยุดที่เดิม
‘อย่าให้แม่ต้องรุนแรงกับหนูนะเวฬา’ เธอส่งเสียงเอ็ดฉัน พร้อมกับคว้ามือฉันไปจับที่หน้าอกของเธอ
‘สกปรก พวกคุณมันสกปรก’ คือสิ่งที่ฉันตะโกนออกไปพร้อมกับขืนมือไว้ไม่คิดแตะตัวคนอย่างพวกเขา
และเมื่อฉันพูดไปแบบนั้น ใบหน้าของฉันก็สะบัดเพราะแรงตบจากคนที่ฉันเรียกว่าพ่อ คนที่ฉันเรียกแม่รีบออกตัวปกป้องฉัน บอกว่าเดี๋ยวเนื้อตัวของฉันบอบช้ำหมด เมื่อภรรยาออกตัวปกป้อง เธอก็โดนสามีตบตีแทนฉัน เขาตบตีเธอ ส่วนฉันนั่งขดอยู่บนฟูก ฉันกลัวจนไม่กล้าที่จะก้าวขาลงจากเตียง ภรรยาไม่ได้ร้องด้วยความเจ็บปวด สิ่งที่เธอร้องออกมาคือ ‘ได้โปรดมีเซ็กซ์กับฉัน ได้โปรดที่รัก’ คำพูดนั่นทำให้สามีของเธอหยุดและหันมาสนใจฉันแทน ฉันคิดว่าภรรยาน่าจะสลบไปแล้วเพราะเธอเงียบมาก
‘รู้มั้ยว่าเราแอบอึ๊บกันต่อหน้าหนูตั้งหลายรอบ พ่ออยากจะกระแทกบนตัวหนูตั้งหลายหน แต่พ่อก็ต้องอดทน เพราะหนูน่ะไม่เหมือนปลา’ เขาพูดมากกว่านี้อีก และเขาก็เดินมาหาฉันที่นั่งขดกอดเข่าพยายามยกมือไหว้เขาไปด้วย ฉันร้องบอกแค่ว่า ‘ได้โปรดปล่อยหนูไป อย่าทำหนู’ แต่คำพูดของฉันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ยิ่งฉันกลัวเขาก็เหมือนยิ่งฮึกเหิม
เขาลากขาฉันให้ขยับเข้าไปหา กดตัวฉันลงกับฟูก ขึ้นมาคาบคร่อมฉัน สายตาหื่นกระหายกำลังโลมเลียฉัน
นี่มันนรกบนดิน เบื้องหน้าอีกอย่าง เบื้องหลังอีกอย่าง
ฉันร้องบอกว่าฉันจะแจ้งความ แต่เขาตอบกลับมาว่า ‘คิดว่าสังคมจะเชื่อใคร ในเมื่อหน้าตาทางสังคมของฉันกับเมียคือพ่อพระแม่พระ เธอมันก็แค่เด็กเก็บมาเลี้ยง ฉันจะทำอะไรเธอก็ได้ ถ้าเธอหนีคิดว่าฉันจะหาไม่เจอเหรอ ฉันมันรวยส่วนเธอน่ะเป็นอะไร ถ้าไม่ได้ฉันกับเมีย เธอมันก็ขยะสังคม’ ฉันช็อกกับคำพูด เขาว่าจบกำลังจะก้มโน้มลงมาใกล้ฉัน อีกแค่นิดเดียวเขาก็จะแตะจูบฉันอยู่แล้ว ฉันขยับหนีไม่ได้เพราะเขากดแขนทั้งสองข้างของฉันไว้
ฉันหลับตาลงยอมรับความน่ารังเกียจที่กำลังจะแปดเปื้อนบนตัวฉัน
คนแรกที่ฉันคิดถึงคือนอสเพื่อนและแฟนของฉัน ฉันคิดถึงรอยยิ้มของเขา รอยยิ้มไร้เดียงสานั้น
ฉันภาวนาในใจขอให้เขามาช่วยฉันทีเถิด มันคือการภาวนาที่สิ้นหวัง เพราะยังไงนอสก็มาช่วยฉันไม่ได้
หลังจากสิ้นสุดการกระทำที่น่ารังเกียจนี้ ฉันจะจบชีวิตที่แสนทุเรศนี่ ฉันจะหนีจากนรกบนดิน ฉันจะไปจากโลกที่แสนโหดร้าย ฉันมั่นใจว่าฉันไม่มีทางมีชีวิตอยู่ได้หลังจากที่โดนสองสามีภรรยาที่ทำเลวใส่
‘เวย์ครับ เวย์’ ระหว่างที่ฉันกำลังสติแตก หลับตาพร่ำพูดแค่ว่าอย่าทำหนู อย่าทำหนู เสียงของนอสก็ดังขึ้น ฉันคิดว่าตัวเองคงกลัวจนบ้าและเห็นภาพหลอน แต่พอลืมตาขึ้นฉันก็เห็นนอสยกยิ้มให้ฉันเล็กน้อย และเดินเข้ามาหาฉัน
‘ขอกอดนะครับ’ คือคำเอ่ยขอก่อนที่นอสจะดึงฉันขึ้นจากฟูกและโอบกอดฉัน ‘ปลอดภัยแล้วนะเวย์ เวย์ของนอสปลอดภัยแล้ว มีนอสอยู่เวย์ไม่ต้องกลัวอะไรนะครับ’
‘ทะ ทำไม’ ฉันจะเอ่ยถามว่าทำไมเขามาได้ ‘ทะ ทำไมเขาเป็นแบบนั้น’ แต่ก็ต้องเปลี่ยนคำถามเมื่อคนที่ฉันเรียกพ่อนอนจมกอดเลือดอยู่บนพื้นพรม
‘คนที่มันทำให้แฟนนอสกลัว ทำแฟนนอสเจ็บ และเสียน้ำตา จุดจบของมันคือตาย’ น้ำเสียงที่เปล่งออกมาไม่เหมือนนอสที่ฉันรู้จักสักนิด
‘เวย์ไม่ต้องกลัวแล้วนะครับ มีนอสอยู่ จะไม่มีใครทำอะไรเวย์ได้อีก กลับบ้านของเรากันครับ’ นอสปาดน้ำตาที่ใบหน้าให้ฉันก่อนจะหอมลงที่หน้าผาก
‘นายเป็นคนทำเหรอนอส นอสฆ่า…เขา เหรอ’ ฉันถามเสียงสั่น ยิ่งกว่าจะโดนสองสามีภรรยาข่มขืน คือการที่ฉันได้รับรู้ว่าคนไร้เดียงสาคนนี้ปลิดชีวิตของคนอื่น นอสที่น่ารักของฉัน… เขา ฆ่า คน
‘เวย์จะอยู่ที่นี่หรือจะไปกับนอส ถ้าเวย์ไปกับนอส เวย์จะได้ออกจากนรกหลุมนี้ เวย์จะมีชีวิตใหม่ เวย์จะมีความสุข เราจะอยู่ด้วยกัน’ นอสไม่สนสิ่งที่ฉันถาม
‘แล้วนายจะไม่โดนจับเหรอ’ เขาฆ่าคน เขาก็ต้องโดนจับสิ แล้วฉันจะอยู่กับเขาได้ยังไง
‘ไม่ต้องห่วง นอสจะอยู่กับเวย์ นอสจัดการทุกอย่างได้ เวย์ไม่ต้องห่วงเลย สรุปแล้วเวย์ไปกับนอสนะครับ’
ในวันนั้นฉันพยักหน้าให้นอสและเดินตามเขาออกมาจากทางหลังบ้าน มีรถมาจอดรอรับ นอสพาฉันกลับมาที่บ้านหลังที่เรามามีอะไรกันอีกครั้ง
ฉันเล่าเรื่องราวความน่ารังเกียจให้เขาฟังทั้งหมด นอสบอกกับฉันว่า ‘จะไม่มีใครทำอะไรแฟนของนอสได้อีก นอสจะอยู่ข้างเวย์เสมอ เวย์ของนอส’ เขาพูดประโยคนี้ก่อนจะพาฉันไปอาบน้ำ ขัดตามร่างกายฉันออก เขาบอกว่าแม้ฉันไม่ได้โดนคนนั้นย่ำยี แต่ก็ต้องขัดบริเวณที่คนคนนั้นจับออก
และเช้าวันต่อมา ก็มีข่าวออกมาว่าไฟไหม้บ้านนักธุรกิจสองสามีภรรยา ทำให้ทั้งคู่เสียชีวิตพร้อมคนในบ้าน ในข่าวรายงานออกมาว่าลูกสาวบุญธรรมรอดเพราะไปทำรายงานบ้านเพื่อน
ด้วยเหตุนั้นฉันจึงต้องตอบนักข่าวตามที่นอสสั่งให้ฉันพูด ทุกอย่างดูเป็นอุบัติเหตุ มีเพียงแค่ฉันและนอสที่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นบ้าง
‘เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก เราต้องลืมมันนะเวย์’ คือสิ่งที่นอสบอก และฉันก็ทำตามเขาทุกอย่าง
นับตั้งแต่นั้นมานอสสร้างโลกใบใหม่ให้คนอย่างฉัน เขาให้ฉันมาอยู่ที่บ้านหลังนั้น และเขาก็มาอยู่กับฉันด้วย
จนกระทั่ง…
- ผู้เขียน
