[NOS TALK]
“มาช้าจัง” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งบ่นเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะน้อยใจผม
“ก็ปกติมั้ย” ผมยิ้มให้เธอ
“ก็ม่านคิดถึงไงคะ ไม่ชิน” เธอทำท่าเหมือนจะร้องไห้ยังไงยังงั้น
“อย่าร้องนะ ดูซิเนี่ยตาบวมหมดแล้ว” ผมยื่นมือเกลี่ยเบา ๆ ไปที่รอบดวงตาของเธอ
“เพราะใครล่ะ” เธอชื่อม่านหมอก เธอคือเด็กฝึกงานที่บริษัทของอาสี่ แต่พิเศษกว่านั้นตรงที่เคยเธอทำงานที่ร้านของอาฟีนเพื่อส่งตัวเองเรียน และที่ผมสนใจเธอก็เพราะเมื่อครั้งที่ผมอยู่ในสถานบำบัด ในวันที่อาฟีนไม่ว่าง จะเป็นเธอที่เอาของที่อาฟีนทำให้มาให้ผม เธออาจจะรู้เรื่องราวของผมผ่านการบอกเล่าของอาฟีนในช่วงนั้น
ตอนนั้นเธอเคยพยายามพูด พยายามถาม พยายามตีสนิทเพื่อหวังให้ผมดีขึ้น ผมก็ไม่ได้เล่าอะไรให้เธอฟังหรอกครับ แล้วก็ไม่ได้ไล่เธอด้วยเพราะเธอคือคนที่ร้านของอาฟีน เธอชอบมาพูดให้พลังใจกับผมในตอนที่ผมอยู่สถานบำบัด เธอเด็กกว่าผม 2 ปี
และตอนนี้เธอก็ฝึกง
