มาเฟียที่รัก

EP.3 คนหื่น

Ep.3

ฉัน: อุ้ป! // ในระหว่างที่ฉันนั่งอยู่บนตักอีตานี้มันก็โน้มตัวลงมาจะจูบ เเต่ฉันยกมือปิดปากไว้ทัน

เอเธอร์: ทำไม?// นางมองฉันตาเเข็งๆ ซวยไหมละยัยเพียง โอ้ยทำไงๆ

ฉัน: เอ่อ...นะนายใหญ่ขาพอดีเเมรี่พึ่งทานส้มตำมานะคะ ปลาร้าเหม็นมาก!// เเถเก่งไปอีก!! ดูท่าจะไม่เชื่อฉันเลยเอาหน้าไปซบอกอีตานี้อ้อนๆในใจจะระเบิดออกมาอยู่เเล้ว

เอเธอร์: ในห้องฉันมีเเปรงมียาครบ!// ห้ะ!! ฉันเผลอผละออกจากอก เเล้วจ้องอีตานี้ตาเเข็งๆ จะเอาให้ได้เลยใช่ป่ะ เเต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มทันที

ฉัน: อีกสักพักเเมรี่ก็ต้องไปทำงานเเล้วคะนายใหญ่ // เอามือลูบหน้าหล่อเหลาไปมา ยิ่งใกล้หน้ายิ่งใส โอ้ย!

เอเธอร์: เป็นเด็กฉันสบายไปทั้งชาติ

ฟรึ่บ! เห้ยย

พอสิ้นคำพูดนั้นอีตานี่มันยกเราขึ้นนั่งบนโต้ะทำงานเเล้วนางก็ยืนเอามือค้ำเราไว้อยู่ คือประมาณว่าเราอยู่ใต้วงเเขนนางใจอีฟ้าตุ้มๆต่อมๆเเล้วนะเเม่จ๋า

เอเธอร์: ว่าไง?// นางมองหน้าฉันเเล้วพูดกดดันเอาคำตอบ! โอ้ย อีสมองบื้อคิดสิคิดเอาไงๆๆๆ คิดดด!!

ฉัน: เอ่ออ....เเมรี่กลัวว่าเด็กในสต็อกคุณจะเยอะเเล้วนะคะ // ฉันฉีกยิ้ม กัดริมฝีปากเบาๆ เอามือจับคอปกเสื้อเขาในประวัติที่สืบมา ไหนบอกว่านางเป็นคนนิ่งๆวะสำนักข่าวไหน ฉันจะไปถล่ม ข้อหาให้ข่าวเท็จ!

เอเธอร์: เเต่ทุกคนชีวิตสุขสบายตลอดชาติ// ควับ! ฉันมองหน้าอีตานี้ตาเเข็งเเสดงว่าเด็กเยอะจริงๆ เเต่ก็เปลี่ยนมาเป็นยิ้มอ้อนๆ เดี่ยวโดนจับได้ท่าทางไม่โง่เลยสักนิด

ฉัน: อ่ะ..อุ้ยย อะเอเธอร์คะ!// เพียงฟ้าอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่ออีตานี้มันโน้มตัวลงมา กำปั้นเกือบลอยเพราะความตกใจฉันเอามือสองข้างดันเเผลงอกกว้างไว้

เอเธอร์: ไม่เคยมีใครเรียกฉันเเบบนี้!// ผู้กองสาวเงยหน้าสบตากับคนพูด ไม่เคยงั้นเหรอ?

ฉัน: เอ่ออ...เเมรี่ขอโทษนะคะที่ทำให้นายใหญ่ไม่พอใจ // ฉันเอามือสองข้างไปกอดเอวเเกร่งไว้ เเล้วสบหน้าลงตรงอก พรางเบ้ปาก! ฮ่าๆ

เอเธอร์: ก็ไม่ได้ว่าอะไร

ฉัน: อ่ะๆ อย่าคะ!!

ทันทีที่เขาพูดจบก็จับไหล่ฉันสองข้างพร้อมที่จะโน้มลงมาจูบเธออีก อีตาบ้า!! อีตาบ้าอำนาจ!!อดไว้ๆๆ กลั้นไว้พร่ำบอกตัวเองหลายๆรอบ

นางมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจจะว่าฉันเล่นตัวเพื่อเรียกค่าตัวเพิ่มเหรอ อีตาบ้า

ฉัน: วันนี้เเมรี่ยังเริ่มงานกับนายใหญ่ไม่ได้หรอกคะ เเมรี่เป็นวันนั้นของเดือน// เเถเก่งอิดอกกก!! อีตานี่นางก็มองฉันด้วยสายตาไม่เข้าใจนิดหน่อย เเต่ก็เเปรเปลี่ยนเป็นสายตานิ่งๆตามเดิม นางก็ผลักฉันออกเเล้วเดินออกไปเลย

อีฟ้ากำลังจะดีใจ ถ้าไม่ได้ยินคำพูดนั้นก่อนประตูจะปิดลง

เอเธอร์: หมดเมื่อไหร่เตรียมเดินไม่ได้เลยนะเธอ

ผู้กองสาวหันควับไปมองเเผ่นหลังอีตาหื่นนี้ทันที ไอ้บ้าเอ้ย! เยสเเม่มมทำไมหัวหน้าส่งเรามาทำคดีไอ้...ไอ้บ้านี้ด้วย จิ้!!

Talk:เอเธอร์

สวัสดีครับ ผม เอเธอร์หรือ เอธ หลายๆคนเรียกผมว่า นายใหญ่ใช่ครับผมเป็นหัวหน้าเเก๊งเเทรพส์เเก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในฮ่องกงหล่อ รวย ค_ยใหญ่ ปีนี้ผมอายุ 30 เเล้ว ผมมีมือขวาคือไอ้เเดนไอ้นี้มันโตมากับผมฝึกมาด้วยกันเเต่เด็ก ผมเลยไว้ใจมันมากผมมีพี่น้องรวมผม 4 คนครับ ผมเป็นพี่คนโตผมอยู่กับพ่อ ส่วนเเม่ผมตายไปตั้งเเต่ผมอายุ 21 เพราะมัน! ไอ้อาร์กอน มันฆ่าเเม่ผมเเละมันเป็นหัวหน้าเเก๊ง มังกรสีเลือด! หึเเก๊งผมกับเเก๊งมันเจอหน้ากันเป็นต้องฆ่าอย่าให้เหลือ!

ตามที่ทุกคนได้รู้ครับผู่นำใหญ่ของเเต่ละเเก๊งได้ประชุมการเลือกประมุขของเเก๊งประจำปี!ซึ้ง ผมได้ครอบครองตำเเหน่งนี้มา 5 ปีเเล้วเเต่กฎมีอยู่ว่า ถ้าปีนี้ผมไม่มีทายาทมาสืบเชื้อสายต่อ ผมต้องลงจากตำเเหน่งนี้

Talk: เพียงฟ้า

ฉันเดินออกมาจากห้องเอเธอร์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดอยากเอาปืนเป่ากระบาลสักสองสามนัดคงจะนอนหลับฝันดีตลอดทางเดินที่ฉันเดินผ่านมา พวกบอดี้การ์ดเหมือนจะหน้าใหม่หมดเลย เเล้วก็ไม่มีใครเงยหน้ามองเราด้วย เอ้ะ? ทำไม? เเต่ก็ช่างเถอะ ดีเเล้วเเหละหน้าตาตอนนี้คือจะฆ่าคนได้เเล้ว มันโมโห

เจ้: อ้าว! เป็นไงจ้ะเเมรี่นายใหญ่ติดใจป่ะ?// ฉันหลับตาลงปรับสีหน้า ให้เบิกบานเเล้วยิ้มตอบรับเจ้มันไป

ฉัน: นายใหญ่อึดมากคะเจ้หนูเเทบทนไม่ไหวเลย // เราจีบปากจีบคอพูด เหมือนโดยอีตาขี้เก๊กนั้นส่อยเยื่อบริสุทธิ์ไปเเล้ว

เจ้: ฮ่าๆ ก็เเน่สิว้ะสามสิบเเต่เครื่องเเน่นเปี้ยะ!!

เจ้มันพูดยิ้มๆ เห้อ!! อยากจบคดีนี้เเล้วสิ

ฉัน: หนูต้องขึ้นไปเต้นไหมเจ้

เจ้: ไม่ๆ มึงกลับไปพักเถอะ พึ่งผ่านศึกหนักมาฮ่าๆ // อีเจ้มันเเซวฉันยิ้มๆ เธอขอบคุณเจ้เเล้วเดินไปเปลี่ยนชุดเตรียมกลับที่พักเลย

ระหว่างเดินออกมาสายตาก็สอดส่องหาผู้หญิงที่เจอ เเต่ก็ไม่มีวี่เเวว เห้อ~~ ใช่เธอไหมนะเพียงดาว

ฉันเดินออกจากผับ เรียกเเท็กซี่เเล้วกลับห้องเลยไปพักผ่อนเอาเเรงไม่รู้พรุ่งนี้ต้องเจออะไรบ้างโดยเฉพาะไอ้ประมุขของเเก๊ง เเทรพส์

ฉัน: รอก่อนนะเเม่จ๋าฟ้าจะตามหาน้องให้เจอ.....